Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Νοέμβριος 07, 2020, 07:38:29 μμ
Με τελειωμένα 7 όργανα πλέον, το συμπέρασμα είναι πως ο ήχος τους αποδείχτηκε παρόμοιος παρά τις διαφοροποιήσεις στις επιλογές του καπακιού. Κανένα όργανο δεν καμαρώθηκε με τον ίδιο τρόπο όπως τα υπόλοιπα, ωστόσο, θα έλεγε κάποιος εύκολα ότι όλα τους ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Αυτό είναι ευχάριστο μεν υπό την έννοια του ποιοτικού ελέγχου, ότι δηλαδή η δεδομένη μανιέρα παράγει ήχο που λίγο-πολύ κινείται σε προβλέψιμη περιοχή, πράγμα ευπρόσδεκτο δεδομένου του χαοτικού χαρακτήρα της οργανοποιίας· συγχρόνως όμως σηματοδοτεί και το έναυσμα της φαγούρας για κάτι καινούργιο!
Όταν λοιπόν βρεθήκαμε με το Μάνο Τουρπάλη τον Αύγουστο και το κύριο σχόλιό του ήταν ότι «χρειάζομαι ένα δικό μου καλούπι» ήμουν ήδη ώριμος να τον ακούσω.
Παρεμπιπτόντως, συνέβη και μια μικρή μουσική μάζωξη με Παναγιώτη (ΚαΠα), Μάνο και άλλους, συν γυναιξί, στη Σουρωτή όπου δοκίμασα την εντυπωσιακή μίνι jumbo του Παναγιώτη -συγχαρητήρια!- και μια πανάλαφρη καρδιοκλέφτρα κιθάρα του Μάνου στο μικρό καλούπι -ξανασυγχαρητήρια!
…
Έλεγα λοιπόν -για να καταλήξω- ότι πιστεύω πως το ερώτημα νέου ήχου απαντάται (και) με ένα νέο καλούπι.
Ιδού λοιπόν το καινούργιο καλούπι, σε πιο στενόμακρη γραμμή, με καπάκι στενότερο κατά 15 χιλιοστά σε σύγκριση με το προηγούμενο (275 αντί 290mm) και με (χώρο για) τον τάκο «ξυρισμένο» αντίστοιχα.
O σκελετός είναι από κόντρα πλακέ και τα γεμίσματα από ξύλο κερασιάς (ένα μαδεράκι με κάπως ενοχλητικό run-out που βρήκε την ιδανική χρήση).
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Νοέμβριος 07, 2020, 07:42:12 μμ
Έφυγε η επένδυση με γάζα και ζωική κόλλα μαζί με τις ανασφάλειές μου σχετικά με την αντοχή και τη μακροζωία του οργάνου. Μανώλη (Oscar) οι διαμαρτυρίες σου έπιασαν τόπο! Η νέα λύση προβλέπει επάλειψη εσωτερικά με λεπτόρρευστη εποξική ρητίνη που εφαρμόζεται με πινέλο σαν βερνίκι. Δημιουργείται έτσι ένας πολύ λεπτός μα στιβαρός χιτώνας εσωτερικά που όπως πιστεύω «δένει» το σκάφος ικανοποιητικά. Η επιφάνειά του είναι πλέον γυαλιστερή και μένει να φανεί αν και πως αυτό θα επηρεάσει τον ήχο…
Προβλέπονται επίσης ενισχύσεις με λεπτό έλασμα από ανθρακονήματα 0,5Χ5mm σύμφωνα με τις συμβουλές του Γιάννη Καραβασίλη και με κάπως διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι το κάνει ο Σπουρδαλάκης στο γιουτιούμπ: https://www.youtube.com/watch?v=RfpMx0Gpuqc&ab_channel=%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82%CE%A3%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82 (https://www.youtube.com/watch?v=RfpMx0Gpuqc&ab_channel=%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82%CE%A3%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82) από το 8:55.
Τα ελάσματα δεν ακουμπάνε στα χείλη του σκάφους αλλά κρατιούνται σε κάποια απόσταση. Ενσωματώνονται στο εσωτερικό του σκάφους με την επάλειψη της εποξικής ρητίνης..
Το βάρος των ελασμάτων είναι στα 3,5 gr και της ρητίνης (δυο χέρια με ενδιάμεσο τρίψιμο) είναι στα 5~6 gr.
Δυο σκάφη κατασκευάστηκαν για να «ζεσταθεί» το νέο καλούπι: Σε πρώτο πλάνο ένα από τριαντάχρονη μουριά -μεγάλο ευχαριστώ στο Λάμπρο Σταυρίδη για την ευγενική προσφορά της ξυλείας- κι ένα από κερασιά. Η ντουγομάνα και στα δυο είναι από παλίσανδρο Μαδαγασκάρης.
Αποστολή από: Ιωσήφ Τορρένς στις Νοέμβριος 07, 2020, 08:31:32 μμ
Η ποιότητα της εργασίας και το αποτέλεσμα είναι αξιοζήλευτα !
Εντυπωσιάστηκα και υποκλίνομαι ! Θερμότατα συγχαρητήρια !
Αποστολή από: ΖΑΡΚΑΔΑΣ ΚΩΣΤΑΣ στις Νοέμβριος 07, 2020, 08:49:10 μμ
Αποστολή από: Γιάννης Καραβασίλης στις Νοέμβριος 07, 2020, 09:04:58 μμ
Αποστολή από: georgalasg στις Νοέμβριος 07, 2020, 10:04:23 μμ
Ειμαι περιεργος να δω τι θα βγει με την εποξικη ρυτινη.
(Πρεπει να εχει ανοιχτει απο λαθος δυο φορες το ιδιο θεμα)
Αποστολή από: steliosguitar στις Νοέμβριος 08, 2020, 06:25:15 πμ
αυτη η ρητινη ειναι τα 2 μπουκαλακια κ ανακατευεις α + β;
παντως κανει κ για... λουστρο!
γιωργο διορθωθηκε
Αποστολή από: ΚαΠα στις Νοέμβριος 08, 2020, 10:47:25 πμ
Στέργιε προτείνω να μην φτιάξεις το όργανο. Όπως είναι μπαίνει στη βιτρίνα για έκθεση τόσο το καλούπι όσο και τα σκαφάκια! ;D
Μπράβο ρε φίλε πολύ ωραία. Αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια όπως πάντα!
ΥΓ
Με την κωλοκατάσταση να δούμε πότε θα μπορέσουμε να ξανασυναντηθούμε. Χαιρετισμούς!
Αποστολή από: Γρηγόρης Μαυρακης στις Νοέμβριος 08, 2020, 11:14:02 πμ
αυτα που κανεις στεργιο ειναι από άλλο πλανητη[/size]Ο ίδιος είναι από άλλο πλανήτη.. Μέχρι και οι βίδες στο καλούπι, είναι σε ισομετρικες αποστάσεις μεταξύ τους..Δλδ δεν υπάρχει αυτό.. Συγχαρητήρια για χιλιοστή φορά..
Αποστολή από: Νάσος στις Νοέμβριος 08, 2020, 11:32:26 πμ
Με πρόλαβε ο Παναγιώτης
Στέργιε προτείνω να μην φτιάξεις το όργανο. Όπως είναι μπαίνει στη βιτρίνα για έκθεση τόσο το καλούπι όσο και τα σκαφάκια! ;D
Άστα στην άκρη για τη βιτρίνα 8)
Αποστολή από: sakkalis στις Νοέμβριος 08, 2020, 01:14:52 μμ
Τι όμορφα πράγματα είναι αυτά;
Αγωνιούμε για τη συνέχεια.
Αποστολή από: sakkalis στις Νοέμβριος 08, 2020, 01:33:16 μμ
Οι εποξικές ρητίνες είναι εν γένει σκληρές και μπορούν να δώσουν αντοχή σε μηχανική καταπόνηση όπως η τριβή ή και κρούση με δεδομένο ότι και το υπόστρωμα (χάλυβας ή τσιμέντο) έχουν παρόμοιες συμπεριφορές. Δεν έχουν ελαστικότητα. Το ξύλο σαν υλικό συμπεριφέρεται τελείως διαφορετικά απ'ότι ο χάλυβας και δεν πιστεύω σε περίπτωση κρούσης του σκάφους να μπορέσει να προφυλάξει από το άνοιγμα της ντούγιας. Άσε που με τον χρόνο και καθώς το ξύλο συρικνώνεται η ρητίνη δεν μπορεί να ακολουθήσει το ξύλο καθώς μένει αμετάβλητη.
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ξύλινες βάρκες που τις καλαφατίζουν και τις περιποιούνται κάθε χρόνο. Καθώς κάθε χρόνο το ξύλο συρικνώνεται, ανοίγουν οι αρμοί κτλ, το ''μαζεύουνε'' με τριψίματα, βαψίματα κ.α. Όταν πια δεν παίρνει άλλη διόρθωση, το τελευταίο βήμα είναι να περαστούνε με πολυεστέρα, όλο το σκάφος, για την στεγανοποίηση. Από εκείνο το σημείο και πέρα το σκάφος παύει να είναι ξύλινο και γίνεται πολυεστερικό στην εν γένει συμπεριφορά του. Πρέπει όπως ο πολυεστέρας (αντίστοιχα λειτουργεί και το εποξικό) να έχει ένα ικανό πάχος ούτως ώστε να έχει και αντοχές. Στη δική μας περίπτωση το εποξικό δεν έχει ικανό πάχος. για να επηρεάσει ουσιατιλά τις ιδιότητες του σκαφους. Δεν θα το πρότεινα για καινούργια κατασκευή παρά μονάχα για επισκευή.
Η σχετική ιδέα για επισκευή είναι κάτι που σκέφτομαι από καιρό καθώς λόγω επαγγέλματος ασχολούμαι με χρώματα )(εποξικά πολυεστερικά κ.α.). Μια τέτοια εφαρμογή θα ταίριαζε σε επισκευή παλιού σκάφους με θρυματισμένες ντούγες (π.χ. από βαμένη καρυδιά) που στην ουσία το μοντάρεις και εσωτερικά τα κολλάς. Για την περίπτωση αυτή ο πολυεστέρας σίγουρα συμπεριφέρεται καλύτερα από ότι το εποξικό.
Σαν ιδέα όμως έχει και θετικά.
Η εποξική ρητίνη είναι ανθεκτικό στο νερό (χαμηλή διαπερότητητα), επομένως το στεγανοποιεί και το προστατεύει από την πρόσληψη υγρασίας και αδρανοποιεί το ξύλο με όπια αποτελέσματα θετικά ή αρνητικά μπορεί να έχει αυτό.
Ακόμα το ότι το ηχείο γίνεται λείο πιθανότατα θα έχει θετική επίδραση στον ήχο.
Ας δούμε λοιπόν τη συνέχεια.
Αποστολή από: oscar στις Νοέμβριος 08, 2020, 08:20:54 μμ
Πανέμορφα σκαφακια, καλούπι που λυπάται κανείς να καρφώσει πάνω του. Πεντακάθαρη δουλειά όπως πάντα.
Πολλά πολλά μπράβο Στέργιο!!!
Καλή συνέχεια...
Αποστολή από: songless_bird στις Νοέμβριος 09, 2020, 12:41:56 πμ
Αποστολή από: Άγγελος Περδικούρης στις Νοέμβριος 09, 2020, 01:07:43 μμ
Μόνο αυτή η αλλαγή έγινε στο σκάφος; Το στένεμα; Αν θυμάμαι καλά το προηγούμενο καλούπι ήταν από σχέδια τού vagges2000, σωστά;
Αναμένω εναγωνίως κι εγώ την συνέχεια!
Αποστολή από: KOSTAS7 στις Νοέμβριος 09, 2020, 02:31:17 μμ
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Νοέμβριος 10, 2020, 06:28:58 μμ
- Η εποξική ρητίνη είναι πράγματι Α + Β (η συγκεκριμένη με αναλογία 10:6). Είναι πολύ λεπτόρρευστη, σαν το σιρόπι από σιροπιαστά. Στέλιο θέλει προσοχή: όχι ζαχαροπλαστική εκεί κοντά!
Χρειάζεται ζυγαριά με κάποια ακρίβεια (κουζίνας μας κάνει) για τη σωστή ανάμειξη. Εγώ ετοιμάζω ποσότητες 5 + 3 γραμμάρια για ένα χέρι στο εσωτερικό του οργάνου και μου περισσεύει περίπου το μισό.
Με πρόλαβε ο Παναγιώτης
Στέργιε προτείνω να μην φτιάξεις το όργανο. Όπως είναι μπαίνει στη βιτρίνα για έκθεση τόσο το καλούπι όσο και τα σκαφάκια! ;D
Άστα στην άκρη για τη βιτρίνα 8)
- Παναγιώτη και Νάσο είναι αργά πιά για βιτρίνα! Το κερασένιο σκάφος ήδη ζευγάρωσε!
Το μάνικο έγινε -για πρώτη φορά- από Ισπανικό κέδρο (cedrela odorata).
Μάλιστα έπεσα σ’ ένα μαδέρι ιδιαίτερα ελαφρύ (0,37 gr/cm3!) που με κάνει να πιστεύω ότι σε συνδυασμό με το ελαφρύ σκάφος από κερασιά θα δώσει ένα όργανο με βάρος κάτω από ένα κιλό. Θα δούμε… Είναι εντυπωσιακό αυτό το ξύλο αλλά το αισθάνομαι κάπως «ψεύτικο» σα να είναι από πεπιεσμένο χαρτί και μου περνάνε κάτι εφιαλτικές σκέψεις και εικόνες, ότι τάχα λυγίζει και καταρρέει το μάνικο αλλά μετά βάζω τη μουσική δυνατότερα και ησυχάζω.
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Νοέμβριος 10, 2020, 06:31:48 μμ
Μόνο αυτή η αλλαγή έγινε στο σκάφος; Το στένεμα; Αν θυμάμαι καλά το προηγούμενο καλούπι ήταν από σχέδια τού vagges2000, σωστά;- Σωστά θυμάσαι Άγγελε. Με αφετηρία τα σχέδια του Βαγγέλη Ανδρωνή (παρέλειψα να το αναφέρω, τον ευχαριστώ για άλλη μια φορά) στένεψε το καλούπι σημαντικά και βέβαια ανα-προσαρμόστηκαν οι καμπύλες του. Με λίγη αυθάδεια θα το ονόμαζα πλέον καλούπι του Μπουζουκιού του κιθαρίστα 😊
- Δημήτρη, σεβαστή η εμπειρία σου με τις ρητίνες σαν μηχανικού και δεκτός ο προβληματισμός σου.
Με βασανίσανε κι εμένα λίγο-πολύ όσα αναφέρεις. Βόσκησα αρκετά μέχρι να επιλέξω μια λύση για το εσωτερικό του σκάφους που και να αναδεικνύει την ξύλινη δομή αλλά και να εμπνέει εμπιστοσύνη. Πήρα σαν δεδομένο ότι η στερέωση των ανθρακονημάτων με ρητίνες όπως την κάνει ο Σπουρδαλάκης δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα και έκανα ένα μικρό βήμα επεκτείνοντας την επάλειψη των ρητινών και στην υπόλοιπη επιφάνεια του εσωτερικού του σκάφους. Πιστεύω κι ελπίζω ότι ένα καλά ξηραμένο ξύλο που έχει απομονωθεί εντελώς από το περιβάλλον (εννοώ από τις μεταβολές της υγρασίας διότι απ’ έξω υπάρχει το βερνίκι κι από μέσα η ρητίνη) δεν πρόκειται να «δουλέψει» άλλο, δηλαδή κάπως βαλσαμώνεται! Αισιοδοξώ λοιπόν ότι το ρίσκο αστοχίας λόγω υγρασίας είναι πολύ μικρό.
Για το σοκ από πτώση ή χτύπημα είμαι επίσης σχετικά αισιόδοξος. Ανθρακονήματα και ρητίνη σε συνεργασία ελπίζω θα προστατεύσουν την ακεραιότητα του οργάνου στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Φοβάμαι όμως ότι δεν ισχύει ακριβώς το ίδιο και για τις ακραίες μεταβολές της θερμοκρασίας: Αν για παράδειγμα το όργανο ξεχαστεί καλοκαίρι σε πορτ-μπαγκάζ μάλλον προβλέπονται ποινές και μερεμέτια και οι ρητίνες δεν ελπίζω και πολύ ότι θα το σώσουν.
Η παρέμβασή σου ωστόσο με έκανε να θέλω να μελετήσω την ελαστικότητα μιας φλούδας ρητίνης με την πάροδο του χρόνου. Άπλωσα λοιπόν μια μικρή ποσότητα πάνω σε γυαλισμένο τεφλόν (ώστε να ξεκολλήσει εύκολα) και άρχισα ήδη να την ταλαιπωρώ μέχρι να στεγνώσει εντελώς μετά από μερικά ή ακόμη περισσότερα εικοσιτετράωρα… Μπακάλικη μέθοδος αλλά βολική για μια πρόχειρη εξέταση και πρώτη εντύπωση του πόσο ελαστική παραμένει η ρητίνη αφού «τραβήξει». Ίδωμεν…
Αποστολή από: Γιάννης Καραβασίλης στις Νοέμβριος 11, 2020, 08:08:16 μμ
Το μάνικο έγινε -για πρώτη φορά- από Ισπανικό κέδρο (cedrela odorata).
Μάλιστα έπεσα σ’ ένα μαδέρι ιδιαίτερα ελαφρύ (0,37 gr/cm3!) που με κάνει να πιστεύω ότι σε συνδυασμό με το ελαφρύ σκάφος από κερασιά θα δώσει ένα όργανο με βάρος κάτω από ένα κιλό. Θα δούμε… Είναι εντυπωσιακό αυτό το ξύλο αλλά το αισθάνομαι κάπως «ψεύτικο» σα να είναι από πεπιεσμένο χαρτί και μου περνάνε κάτι εφιαλτικές σκέψεις και εικόνες, ότι τάχα λυγίζει και καταρρέει το μάνικο αλλά μετά βάζω τη μουσική δυνατότερα και ησυχάζω.
Φίλε Στέργιο καλώς προβληματίζεσαι με το συγκεκριμένο ξύλο. Είναι πολύ εύκολο στη διαμόρφωση του, και στο φινίρισμα του γενικότερα αν και έχει κάποιους πόρους αρκετά μεγάλους . Είναι πολύ μαλακό δυστυχώς αλλά το χαμηλό του βάρος το είχε κάνει ελκυστικό και τα δικά μου σχέδια. Το χρησιμοποίησα και σε τρίχορδο και σε τετράχορδο. Στο τετράχορδο ευτυχώς υπήρχε βέργα μεταλλική στο εσωτερικό του μανικιού κι έτσι με ένα εύκολο ρύθμισμα έστρωσε η κατάσταση. Στο τρίχορδο πήρε την ανηφόρα και αναγκάστηκα κι έβγαλα ξανά ταστιέρα για να ενσωματώσω μέσα βέργα ανθρακονήματος. Μετά δεν υπήρχε θέμα μέχρι σήμερα. Εννοείται ότι δεν μπήκε μόνος του ο κέδρος σαν μανίκι αλλά με συνοδεία από 3 ξύλινες κόντρες . Καλή επιτυχία φίλε Στέργιο και εύχομαι να μην δεις κανέναν εφιάλτη.... ;)
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Νοέμβριος 11, 2020, 09:08:09 μμ
Έχει λοιπόν βάση η ανησυχία!
Το μάνικο έχει κολληθεί τώρα και μάλλον δεν είναι φρόνιμο να το πειράξω.
Βέβαια έχω βάλει 5 κόντρες των τριων χιλιοστών κομμένες αυστηρά ακτινικά και ενσωματώνω βέργα ανθρακονήματος 3 Χ 12 χιλιοστά. Για να δούμε...
Ευχαριστώ για την προειδοποίηση Γιάννη και σταύρωσε σε παρακαλώ τα δάχτυλά σου ;D
Αποστολή από: Γιάννης Καραβασίλης στις Νοέμβριος 11, 2020, 09:19:23 μμ
Όμως θέλω να σε βάλω να ανέβεις κι ένα ακόμα Γολγοθά της οργανοποιίας επειδή είμαι σίγουρος ότι θα τον περπατήσεις με επιτυχία. Ξέχνα τα τάστα με δόντι....(ειδικά στα τρίχορδα) και ξεκίνα να δοκιμάζεις και να πειραματίζεσαι με τα ξεδοντιασμένα.... ;)
:victory:
Αποστολή από: steliosguitar στις Νοέμβριος 11, 2020, 09:26:23 μμ
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Νοέμβριος 11, 2020, 10:39:29 μμ
Ξέχνα τα τάστα με δόντι....(ειδικά στα τρίχορδα) και ξεκίνα να δοκιμάζεις και να πειραματίζεσαι με τα ξεδοντιασμένα.... ;)Για να μπει το θέμα στην ημερήσια διάταξη απαιτείται πειστική τεκμηρίωση! Περιμένω...
:victory:
ε ρε γλεντια οι οδοντιατροι.... :cheesy2:... και μόνο διότι η κόρη μου ορκίστηκε οδοντίατρος πριν δυο μήνες :dance:
Αποστολή από: Ιωσήφ Τορρένς στις Νοέμβριος 11, 2020, 11:17:40 μμ
Είχα τη χαρά να ανταλλάξω δυο λόγια μαζί της στην έκθεση . Ευγενικό και γλυκό κορίτσι ! Να χαίρεσαι , να καμαρώνεις !
( Θα έχεις παρατηρήσει βέβαια , ότι κάποια από τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι οδοντίατροι , ταιριάζουν ταμάμ και στην οργανοποιία ...
Σε ότι μπουζουκοειδές έχω φτιάξει , αλλά και στη μικρή κιθάρα , τάστα χωρίς δόντι χρησιμοποίησα και δεν είχα κανένα πρόβλημα.
Αποστολή από: Γιάννης Καραβασίλης στις Νοέμβριος 11, 2020, 11:41:41 μμ
Για τα τάστα τώρα....
Είναι μεγάλο θέμα πιστεύω...οπότε τεκμηρίωση με τον αυστηρό όρο της λέξης δεν ξέρω αν θα μπορέσω σου δώσω Στέργιο. Όμως πιστεύω ειλικρινά , παρακολουθώντας όλο αυτό το διάστημα τις κατασκευές σου , ότι μπορείς να δώσεις αρκετή τροφή σε όλους μας αν αρχίσεις να το ψάχνεις. Στα πρώτα μου όργανα χρησιμοποιούσα πάντα τάστα με δόντι...https://dimizparts.gr/index.php?route=product/product&path=86_182&product_id=368
Ανάλογα με τα μανίκια...τα ξύλα (μαλακά , σκληρά) ...τις κόντρες...αν έχει μέσα και ανθρακόνημα....παρατηρούσα συμπεριφορές του μανικιού με τα συγκεκριμένα τάστα. Αναφέρομαι σε τρίχορδα κυρίως γιατί στα τετράχορδα λόγω ρύθμισης της βέργας τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Για να μην πολυλογώ....είδα να συμβαίνουν όλα όσα έχουν αναφερθεί εδώ μέσα κατά καιρούς σχετικά με το πόσο πίσω πάει το μανίκι όταν καρφώνεις τα τάστα ...πόσο έρχεται πάλι μπροστά όταν μπουν οι χορδές ...κλπ. Ατελείωτο το θέμα. Κάποια στιγμή έπεσα πάνω σε κάποιες ταστιέρες ( έβενο) που συμπεριφέρθηκαν τελείως διαφορετικά από τις προηγούμενες. Κάρφωνες τα τάστα και η μεταβολή του μάνικου ήταν μηδενική σχεδόν. Μόλις έβαζες χορδές το μανίκι τόξο....Προφανώς αστοχία υλικού ταστιέρας ....σαθρό ξύλο...καμένο...πολυκαιρισμένο άσχημα...δεν ξέρω...Έβγαλα τα τάστα αλλά επειδή ήταν με δόντι η χαρακιά πλέον ήταν μεγαλύτερη κι έπρεπε να μπει τάστο με διαφορετικό πάχος (0,6 ή 0,7 ). Είχα κάτι ξεχασμένα....χωρίς δόντι...κυρίως για κάποιες επισκευές και αλλαγές τα είχα αγοράσει, που χρειάζεται πιο χοντρό δόντι.
Πολυλογώ τελικά....
Χωρίς να είμαι σίγουρος Στέργιο...το δόντι στο τάστο επιτρέπει σε κάποιο βαθμό ανάλογα με το ξύλο και την ποιότητα της ταστιέρας να υπάρχει περιθώριο από τις τάσεις των χορδών να " παίρνει το μανίκι".... Το ξεδοντιασμένο τάστο σίγουρα είναι καλύτερο σ αυτό το θέμα. Το πρόβλημα είναι να βρεις το τέλειο χάραγμα για τα ανάλογα τάστα ώστε να μηδενίσεις....η να φέρεις τις όποιες παραμορφώσεις της ταστιέρας μετά το πέρασμα των τάστων στο σημείο που θέλεις εσύ. Το ζητούμενο είναι ένα μανίκι σταθερό πέρα από τα ξύλα και τις κόντρες σου ....να το κρατάνε τα τάστα. Η δική μου παρατήρηση λέει ότι απ όταν άρχισα να βάζω τάστα χωρίς δόντι στα τρίχορδα η συμπεριφορά τους είναι πολύ καλύτερη . Ίσως η δική σου μεθοδικότητα και ο τρόπος που έχεις να προσεγγίζεις τα πράγματα δώσουν περισσότερες απαντήσεις αν ασχοληθείς. Δεν κατέχω κάποιο μυστικό λοιπόν...απλά σε προτρέπω φίλε να ασχοληθείς. Είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα το κάνεις κι αυτό... {celebrate013}
Αποστολή από: steliosguitar στις Νοέμβριος 12, 2020, 07:05:55 πμ
ευχες για δημιουργικο-λαμπρο μελλον!
κάποια από τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι οδοντίατροι , ταιριάζουν ταμάμ και στην οργανοποιία
{celebrate015} χαχαχα! βλεπω στη παρουσιαση στο 15ο μπουζουκι του κιθαριστα να υπαρχουν φωτο με καθε λογης ντρεμελακια πανω στο παγκο...
(ή την κορη που εχει παρει το ντιενεϊ του μπαμπα στα ζιγκ, να φτιαξει επιτελους το αθορυβο!*)
*το μονο που φοβαμαι-ανατριχιαζω, ειναι ο θορυβος ζζζζζζζζζζζζζζζζζ την ωρα που πλησιαζει το ματζαφλαρι.... τον ηχο οχι την εργασια... ;D
Αποστολή από: konsaw στις Νοέμβριος 12, 2020, 07:15:49 πμ
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Νοέμβριος 12, 2020, 07:31:52 μμ
(ή την κορη που εχει παρει το ντιενεϊ του μπαμπα στα ζιγκ, να φτιαξει επιτελους το αθορυβο!*)Καλομελέτα και μια μέρα θα δούμε και το Μπουζούκι του οδοντίατρου! :cheesy2:
Γιάννη μου όσα λες πήρανε θέση στο πίσω μέρος του σκληρού δίσκου και περιμένουνε αφορμή, ίσως κάποτε φυτρώσουν...
Αποστολή από: oscar στις Νοέμβριος 14, 2020, 12:52:15 μμ
.....το δόντι στο τάστο επιτρέπει σε κάποιο βαθμό ανάλογα με το ξύλο και την ποιότητα της ταστιέρας να υπάρχει περιθώριο από τις τάσεις των χορδών να " παίρνει το μανίκι".... Το ξεδοντιασμένο τάστο σίγουρα είναι καλύτερο σ αυτό το θέμα. Το πρόβλημα είναι να βρεις το τέλειο χάραγμα για τα ανάλογα τάστα ώστε να μηδενίσεις....η να φέρεις τις όποιες παραμορφώσεις της ταστιέρας μετά το πέρασμα των τάστων στο σημείο που θέλεις εσύ. Το ζητούμενο είναι ένα μανίκι σταθερό πέρα από τα ξύλα και τις κόντρες σου ....να το κρατάνε τα τάστα. Η δική μου παρατήρηση λέει ότι απ όταν άρχισα να βάζω τάστα χωρίς δόντι στα τρίχορδα η συμπεριφορά τους είναι πολύ καλύτερη ......
Στεργιε, και η δική μου "τεκμηρίωση" - παρατήρηση δια της πρακτικής οδού, συμφωνεί με αυτή του Γιάννη.
+1 λοιπον σε οτι είπε ο Γιάννης.
Στα εξαχορδα βάζω ταστα χωρις δόντι, λόγω της καλύτερης γενικής συμπεριφοράς, συν οτι όταν χρειαστούν αλλαγή δεν πληγωνουν την ταστιέρα κατα την εξαγωγή τους.
Αποστολή από: Λάμπρος Σταυρίδης στις Νοέμβριος 15, 2020, 11:42:03 μμ
Καί τά σκάφη , ἔδειξαν πολύ ὡραῖα , καλά τελειώματα !!!!
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Νοέμβριος 26, 2020, 06:45:22 μμ
........................................
Ιδού και το καπάκι, πάντα από έλατο Άλπεων.
Η ακτίνα καμπυλότητας μεγαλώνει από 4,5m (15 ft) στα 6,0m (20ft), δηλαδή έχουμε λιγότερο έντονη καμπυλότητα (θυμόμαστε ότι πλέον το πλάτος του σκάφους είναι στενότερο κατά 15 χιλιοστά)
Η συνταγή του καμαρώματος έχει κάποιες αλλαγές συγκριτικά με τα προηγούμενα όργανα:
Τα καμάρια εξακολουθούν να υφίστανται γλυπτική (scalloping), είναι τριγωνικής διατομής και εξακολουθούν να μη πακτώνονται στα χείλη του σκάφους. Το καμάρι της φωνής σβήνει αυτή τη φορά ακριβώς στην ένωση του καπακιού με την πατούρα ενώ το καμάρι της τρύπας σβήνει σε κάποια απόσταση απ’ αυτή, κάπου 12 χιλιοστά. Αυτό το καμάρι της τρύπας είναι αισθητά πιο αδυνατισμένο από το καμάρι της φωνής -φαίνεται και από τη σύγκριση των σκιών στις φωτο.
Η αξονική απόσταση του καμαριού της φωνής από τον καβαλάρη είναι 28 χιλιοστά.
Η κλίση του καμαριού της φωνής δοκιμάζεται τώρα στις 3° αφού στο παρελθόν περιπλανήθηκε στις 7° και στις 5°, ελπίζοντας σε ακόμη ομαλότερη μετάβαση μεταξύ των συχνοτήτων (transition).
Η γλώσσα παραμένει σφηνοειδής αλλά το πάχος της (ύψος) μειώθηκε από 4 σε 3 χιλιοστά (για να μην έχω το Ζαρκάδα να μουρμουρίζει) :040:
Το καμάρι της τρύπας προς τάκο μεριά παραμένει ατροφικό.
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Νοέμβριος 26, 2020, 06:47:02 μμ
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Νοέμβριος 26, 2020, 06:48:04 μμ
Αποστολή από: sakkalis στις Νοέμβριος 26, 2020, 07:55:38 μμ
Αυτο το μπουζουκι το κιθαριστα 2η και 3η γενια μου θυμιζει το STAR WARS. Sequel ξανα και ξανα μονο που σε αντιθεση με το STAR WARS η μια εκδοση ειναι καλυτερη απο την αλλη χωρις ομως καμια να υστερει. Ολα υπεροχα.
Θα στο ξαναπω παντως. Αναμενω την κιθαρα του κιθαριστα γιατι εχω την εντυπωση πως θα κανεις και εκει πραματα και θαματα.
Αποστολή από: ΖΑΡΚΑΔΑΣ ΚΩΣΤΑΣ στις Νοέμβριος 26, 2020, 08:07:22 μμ
Αποστολή από: Γιάννης Καραβασίλης στις Νοέμβριος 26, 2020, 09:29:54 μμ
Υ.Γ....Πες μου ότι έχεις βάλει κόντρα από snakewood.....
Αποστολή από: steliosguitar στις Νοέμβριος 26, 2020, 10:16:16 μμ
το Ζαρκάδα να μουρμουρίζει
:cheesy2:
καλοοοοο ξεραθηκα στο γελωτα....
Αποστολή από: steliosguitar στις Νοέμβριος 26, 2020, 10:17:40 μμ
μπραβο!
Αποστολή από: Ιωσήφ Τορρένς στις Νοέμβριος 26, 2020, 11:32:55 μμ
Απίστευτος κι όμως αληθινός ! Να έχεις πάντα την υγειά σου , να χαίρεσαι , να φτιάχνεις ...
... και να μας φτιάχνεις τη διάθεση με την ομορφιά και την τελειότητα των έργων σου !!!
Αποστολή από: ΖΑΡΚΑΔΑΣ ΚΩΣΤΑΣ στις Νοέμβριος 27, 2020, 01:45:52 μμ
Κάθε φορά που εμφανίζεσαι μένουμε με το στόμα ανοιχτό.....Όλα τέλεια φινιρισμένα λες και δεν έχει μπει χέρι ανθρώπου. Ότι και να πούμε πλέον είναι περιττό. Τα μπράβο δε νομίζω ότι μπορούν να εκφράσουν αυτό που βλέπω. Συγχαρητήρια Στέργιο .Να είσαι πάντα καλά να δημιουργείς. {celebrate013}
Υ.Γ....Πες μου ότι έχεις βάλει κόντρα από snakewood.....
νατα μας.........ακουτε ποιος μιλαει χωριανοι.Που μας εχει βγαλει τα ματια σε καθε παρουσιαση.Και που ειναι κι ο πιο ομορφος απο ολους μας μαζι {celebrate011} {celebrate011} {celebrate011}
Αποστολή από: Γιάννης Καραβασίλης στις Νοέμβριος 27, 2020, 10:12:13 μμ
Κάθε φορά που εμφανίζεσαι μένουμε με το στόμα ανοιχτό.....Όλα τέλεια φινιρισμένα λες και δεν έχει μπει χέρι ανθρώπου. Ότι και να πούμε πλέον είναι περιττό. Τα μπράβο δε νομίζω ότι μπορούν να εκφράσουν αυτό που βλέπω. Συγχαρητήρια Στέργιο .Να είσαι πάντα καλά να δημιουργείς. {celebrate013}
Υ.Γ....Πες μου ότι έχεις βάλει κόντρα από snakewood.....
νατα μας.........ακουτε ποιος μιλαει χωριανοι.Που μας εχει βγαλει τα ματια σε καθε παρουσιαση.Και που ειναι κι ο πιο ομορφος απο ολους μας μαζι {celebrate011} {celebrate011} {celebrate011}
Με κάνετε και κοκκινίζω κ.Πρέσβη....!!!!! {celebrate010} ;)
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Δεκέμβριος 01, 2020, 02:01:13 μμ
...Αναμενω την κιθαρα του κιθαριστα...Δημήτρη, έχω ήδη βάλει στην άκρη ξύλα να παλιώνουν {celebrate013}
....Πες μου ότι έχεις βάλει κόντρα από snakewood.....Στο λέω. Και πίσω απ' το snakewood κρύβεται η βέργα από ανθρακονήματα 8).
.................................................
Το παζάρι του σεταπ
Το εξάχορδο μπουζούκι έχει μια ιδιαιτερότητα. Το μάνικό του είναι λιγνό μα συγχρόνως φορτωμένο και με το καθήκον να υποστηρίζει 50 κιλά τάση αλλά και την υποχρέωση να παριστάνει ότι δε συμβαίνει και τίποτα σπουδαίο -ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει!
Κι ενώ άλλα όργανα καταφεύγουν εύκολα στη σύγχρονη και βολική λύση της βέργας (trussrod), το μπουζούκι (τουλάχιστον το εξάχορδο με το στενό κι ως εκ τούτου ελαφρύ μάνικο) παραμένει ακατάδεχτα αβοήθητο (και την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενο, ότι …η καθαρότητα και η παράδοση και τα τέτοια) διότι στην πραγματικότητα το πρόσθετο βάρος της βέργας ανατρέπει την ευαίσθητη ισορροπία του κάνοντάς το οπισθοβαρές και κάπως άβολο στο παίξιμό του.
Κι εδώ είναι που αρχίζει η «καυτή» αποστολή της διαμόρφωσης της γεωμετρίας του μάνικου, η οποία καλείται να είναι και ανθεκτική και ακριβής και μακρόβια! Με σκοπό την απαρέγκλιτη ικανοποίηση των τριών ανωτέρω συνθηκών έχει συσταθεί μια πανίσχυρη Γενική Γραμματεία Σεταπ που έχει λόγο και δικαίωμα βέτο σε πολλές φάσεις της κατασκευής >:(.
Η κατασκευή του μάνικου και τα υλικά του πυρήνα του με τις κόντρες, η διαμόρφωση αρσενικού και θηλυκού μόρσου, η προετοιμασία του μάνικου πριν κολλήσει η ταστιέρα, η κατεργασία της ταστιέρας μετά την κόλληση, το κάρφωμα των τάστων και η μικροδιαμόρφωσή τους στη συνέχεια καθώς και άλλες συναφείς εργασίες εμπίπτουν στη δικαιοδοσία της βλοσυρής Γραμματείας που ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου σταματήσει την παραγωγή μέχρι να ικανοποιήσεις τις δυσκοίλιες απαιτήσεις της!
Το 8ο μπουζούκι λοιπόν, ευπειθώς αναφέρω, ότι διεκπεραίωσε τις διαδικασίες του σεταπ όπως προβλέπονται από το πρωτόκολλο και το μόνο που μένει ν’ αποδειχθεί είναι η μακροζωία…
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Δεκέμβριος 01, 2020, 02:05:50 μμ
Αυτό το στοίχημα έχει ένα πάρε-δώσε.
Σε γενικές γραμμές και κάτω από προϋποθέσεις που περιγράφονται στη συνέχεια, το «πάρε» είναι ο πλήρης -ή όχι- ήχος και το «δώσε» είναι ο βαθμός ευκολίας παιξίματος.
Όπως θα δούμε παρακάτω, η συνειδητή επιλογή: όργανο εύκολο αλλά με συμβιβασμένο ήχο ή δυσκολότερο αλλά με πλήρη ήχο εξαρτάται από την προτίμηση του μουσικού. Μα σ’ αυτό το παζάρι ελλοχεύει ο κίνδυνος να πιαστούμε κορόιδα :o. Δηλαδή να «πληρώσουμε» περισσή δυσκολία στο παίξιμο χωρίς ωστόσο να πάρουμε κάποιο αντίκρισμα στον ήχο!
Πριν προχωρήσουμε όμως, εισάγεται σαν έννοια και προϋπόθεση το σχήμα που έχει η άτρακτος της ταλάντωσης της χορδής και το ιερό καθήκον να την κρατήσουμε ανέγγιχτη. Ανέγγιχτη, όπως η βασίλισσα της Αγγλίας η όπως η κάστα στον πάτο του ινδουιστικού συστήματος! Στον ιδανικό κόσμο, η ταλάντωση της χορδής συμβαίνει εντελώς ανεμπόδιστα προκειμένου να πάρουμε τον άσπιλο ήχο. Γι’ αυτό το λόγο η επιφάνειες των τάστων δεν «πρέπει» συνιστούν ευθεία αλλά να παρουσιάζουν μια καμπύλη (το γνωστό ρελιέφ) προκειμένου να φιλοξενήσουν και να κρατήσουν ανενόχλητη την πολύτιμη ταλάντωση.
Ωστόσο, όπως όλοι ξέρουμε, στην πράξη σχεδόν κανένας κανόνας δεν παραμένει απαράβατος.
Αν το ρελιέφ σεβόταν και ακολουθούσε εντελώς το σχήμα της ατράκτου της ταλάντωσης τότε το μάνικο θα άρχιζε να μοιάζει με τόξο και η δυσκολία στο παίξιμο θα ήταν αποθαρρυντική. Στην πραγματικότητα βέβαια το ρελιέφ που χρειάζεται το μπουζούκι σκέφτομαι ότι καλόν είναι να είναι ελάχιστο, σχεδόν μηδαμινό.
– Δηλαδή οι χορδές να ακουμπάνε στα τάστα όταν πάλλονται;
- Ναι, μα τόσο ελάχιστα όσο να δίνουνε ίσα-ίσα ένα συριστικό χαρακτήρα στις νότες, ομογενή όσο γίνεται καθ’ όλο το μήκος της ταστιέρας, χωρίς όμως να αφαιρούνε από τον «πυρήνα» του ήχου, σαν τη φλαμένκο κιθάρα για παράδειγμα (όπως έχει ειπωθεί και στο παρελθόν).
Κι όσο συμβαίνουν όλ’ αυτά, θυμόμαστε ότι το μάνικο, παρά την πειστική ενίσχυσή του με κόντρες και βέργα ανθρακονημάτων, εξακολουθεί να παρουσιάζει μια μικρή ελαστικότητα (τουλάχιστον στα δικά μου όργανα). Αυτό σημαίνει ότι όταν το μάνικο φορτώνεται με τις χορδές κάμπτεται ελάχιστα μεν αλλά αρκετά για να κόψει τη μαγιονέζα αν δεν το έχουμε προβλέψει! Αυτή η κάμψη είναι ελαστική και όχι πλαστική. Δηλαδή όταν χαλαρώνουν οι χορδές η παραμόρφωση χάνεται και το μάνικο επανέρχεται στο αρχικό του σχήμα· κι όταν ξανατεντώνονται υφίσταται πάλι την ίδια ακριβώς «τοξοειδή» παραμόρφωση όπως και προηγουμένως. Μια καθοριστική επέμβαση λοιπόν είναι το να διαμορφωθεί εκ των προτέρων μια αρνητική κλίση στο μάνικο με καμπύλη μορφή ώστε να εξουδετερώσει εκ των προτέρων αυτή την παραμόρφωση. Αυτή η δουλειά γίνεται μια πρώτη φορά κάπως χοντρικά στο μάνικο πριν κολλήσει η ταστιέρα κι άλλη μια φορά αφού κολλήσει η ταστιέρα. Αυτή η τελευταία φάση της επέμβασης στην ταστιέρα -που είναι και η καθοριστική, μπορεί να γίνει σχετικά εύκολα και αξιόπιστα με τη χρήση ενός απλού βοηθήματος όπως φαίνεται εδώ: http://www.luthier.gr/index.php?topic=3866.msg72277#msg72277. (http://www.luthier.gr/index.php?topic=3866.msg72277#msg72277.)
Η πρόοδος που θα ήθελα να αναφέρω για το 8ο όργανο είναι ότι η διαμόρφωση της ταστιέρας (ενώ το μάνικο είναι υπό τάση) με τη χρήση του βοηθήματος δεν επιδιώκει πλέον την απόλυτη ευθεία αλλά προσπαθεί να μαντέψει την επίδραση του καρφώματος των τάστων αλλά και να συμπεριλάβει το επιδιωκόμενο ελαχιστομικρότατο ρελιέφ όπως περιγράφεται παραπάνω. Αυτή η μαντεψοδουλειά έχει το ρίσκο της, γίνεται με τη βοήθεια της ρίγας και μου παίρνει ώρες (τρίψε έβενο-δοκίμασε με τη ρίγα κόντρα στο φως-πάρε ύφος παλαβού χαμένου στον κόσμο του-και πάλι απ’ την αρχή…) αλλά μου προκαλεί ευχάριστη έξαψη με την προσδοκία ενός πετυχημένου αποτελέσματος.
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Δεκέμβριος 01, 2020, 02:09:19 μμ
Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα…
Εμβόλιμη στα γραφόμενα, η διαδικτυακή συναυλία των Πυξ-λαξ την περασμένη Κυριακή:
...
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Δεκέμβριος 01, 2020, 02:15:15 μμ
Αυτή η ρύθμιση είναι «on-off», το αποτέλεσμα δηλαδή δεν έχει ποσοτική διαβάθμιση και μοναδικό στόχο έχει ν’ ακούγονται καθαρές οι ανοιχτές χορδές. Ή ακούγονται καθαρές ή δεν ακούγονται· δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση. Το ζητούμενο λοιπόν είναι αυτό το ύψος να γίνει όσο το δυνατόν χαμηλότερο αλλά να μη πέσει κάτω από μια κρίσιμη τιμή (οπότε οι ανοιχτές χορδές αρχίζουν να ταστάρουν). Εδώ κρύβεται μια μικρή παγίδα, δηλαδή αν το ύψος των χορδών στο nut παραμείνει μεγάλο θα πληρώσουμε ακριβά αυξάνοντας τη δυσκολία στο παίξιμο χωρίς όμως να πάρουμε τίποτα σε αντάλλαγμα! Φροντίζω λοιπόν να κατεβάζω αυτή την απόσταση πολύ τολμηρά, να είναι δηλαδή το ύψος των χορδών στο nut τόσο χαμηλά, σχεδόν όσο το ύψος της χορδής από ένα οποιοδήποτε τάστο όταν πατάς το αμέσως προηγούμενο. Το αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης είναι ένα όργανο πιο ευκολόπαιχτο, ιδιαίτερα στα πρώτα τάστα.
Αυτή τη δουλειά την έκανα στο παρελθόν μετρώντας ως επιμελής νεοφώτιστος με τα λαμάκια για τις πλατίνες (feeler gauges) προσπαθώντας να πετύχω συγκεκριμένες τιμές που έχω δει να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, για παράδειγμα 0,5mm ή περίπου. Αλλά πλέον το κάνω με το μάτι που θεωρώ ότι είναι πιο αποτελεσματικό. Πατάω δηλαδή στο πρώτο τάστο και κιαλάρω και προσπαθώ να εμπεδώσω την απόσταση που έχει η χορδή πάνω από το δεύτερο τάστο, πατώντας ελαφρά πάνω-κάτω τη χορδή και εκτιμώντας αυτή τη διαδρομή από πάνω μέχρι κάτω. Και μετά πατάω ελαφρά πάνω-κάτω με τον ίδιο τρόπο την ανοιχτή χορδή στο πρώτο τάστο, συγκρίνω και προχωράω. Είναι μια διαδικασία που αν της πάρεις τον αέρα μετά την κάνεις αυτόματα, σχεδόν χωρίς να σκέφτεσαι. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, οι αποστάσεις των χορδών που προκύπτουν στο nut μ’ αυτή τη διαδικασία είναι κάπου στα 0,2mm για τα καντίνια και 0,3mm για τη μουργκάνα (αυτή θέλει λίγο περισσότερο). Μ΄αυτή την προσέγγιση έχω «σφάξει» βέβαια μερικά κοκαλάκια μέχρι τώρα, αλλά λίγο-λίγο μαθαίνω και δεν τα σφάζω πιά…
Μιλάμε βέβαια για μπουζούκι. Για τις κιθάρες θέλει κάτι περισσότερο, ιδιαίτερα στις μπάσες χορδές που πάλλονται εντονότερα.
Ανοίγω εδώ μια μικρή παρένθεση για να ομολογήσω μια από τις μανίες μου που είναι να στοιχηματίζω και να εκτιμώ ένα μήκος και μετά να το μετράω για να δω πόσο κοντά έπεσα 😊. Μπορεί να είναι ένα ξύλο που χρειάζομαι (ας πούμε 20cm) και διαλέγω από το στοκ ένα κομμάτι που εκτιμώ και λέω: Αυτό είναι 22! Και αν είναι στην πραγματικότητα πολύ κοντά, ας πούμε 21,6cm, τότε νάά οι ενδορφίνες. (Εντάξει, στην περιοχή εικοσικαικάτι cm κλέβω λίγο γιατί ξέρω ότι η ανοιχτή πιθαμή μου είναι 24cm). Ή ένα κομμάτι λαμαρίνας που το πασπατεύω λίγο και μετά αποφαίνομαι: 0,5mm! Αυτή η μανία μ’ έχει βοηθήσει πολύ, ιδιαίτερα στην εκτίμηση με γυμνό μάτι και διαμόρφωση του ύψους των χορδών στο nut.
Το λέω ξανά: Το παραπανίσιο ύψος στο nut πιστεύω είναι μια σπατάλη δυσκολίας παιξίματος (playability) που πάει στα χαμένα.
………………………………………………………
Αντίθετα με το nut, το ύψος των χορδών που καθορίζεται από τον καβαλάρη και εκφράζεται με την απόσταση των χορδών από το 12o τάστο (action) είναι ένα μεγάλο παζάρι όπου όταν ξέρεις τι ζητάς μπορείς να διαπραγματευτείς μια ικανοποιητική συναλλαγή: Θέλεις το μάξιμουμ ήχο για να παίξεις χωρίς ενίσχυση με άλλα όργανα σε περιβάλλον με θόρυβο -που βέβαια απαιτεί εργώδες παίξιμο; = το μέγιστο δυνατό action. Θέλεις να καταβάλεις την ελάχιστη προσπάθεια για παίξιμο virtuoso υποβοηθούμενο με ηλεκτρονικά καλούδια και ενισχύσεις στο στούντιο -αλλά βέβαια στην ταβέρνα θ’ ακούγεσαι αναιμικός; = ελάχιστο action. Ή μήπως θέλεις μια λύση “all weather”, κάπου ανάμεσα;
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Δεκέμβριος 01, 2020, 02:17:35 μμ
Στην αρτιότητα του αποτελέσματος βοηθάει να είναι καμπυλωμένο το ταστόσυρμα πριν καρφωθεί ώστε να μην ανασηκωθούν οι άκρες του.
Άλλο ένα …jig 😊, αντιγραφή, σαν αυτά του εμπορίου, παλιότερο από την παρουσία μου στο φόρουμ γι’ αυτό και αδημοσίευτο, κάνει τη δουλειά της καμπύλωσης.
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Δεκέμβριος 01, 2020, 02:19:24 μμ
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Δεκέμβριος 01, 2020, 02:20:42 μμ
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Δεκέμβριος 01, 2020, 02:24:04 μμ
Μια εναλλακτική μέθοδος που χρησιμοποίησα με αρκετή επιτυχία στο παρελθόν για τον έλεγχο της «απόλυτης» ευθυγράμμισης των τάστων έγινε βάζοντας έναν πολύ χαμηλό καβαλάρη που να δίνει εξωπραγματικά χαμηλό action (κάτω από 1 χιλιοστό). Το όργανο δεν μπορεί βέβαια να παίξει κανονικά με τόσο χαμηλά τις χορδές, αλλά δοκιμάζοντας μαλακά κάθε νότα μπορώ να δω ποιες θέσεις «σκέφτονται» να ταστάρουν, να ξετρυπώσω δηλαδή τις μικρούτσικες ανωμαλίες, να τις σημαδέψω και να τις εξοντώσω τις φαύλες! Βλέποντας αυτή τη διαδικασία δοκιμής του πολύ χαμηλού καβαλάρη αντίστροφα, κάνω τη βρώμικη σκέψη ότι ένας τρόπος να εξαλείψουμε μικρο-τασταρίσματα εδώ κι εκεί είναι να …ψηλώσουμε το action! (Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου)!
..........................................................................
Ξαναδιαβάζω τα γραμμένα και συνειδητοποιώ ότι μ’ έπιασε γλωσσοπιλάλα με ύφος από καθέδρας και προτού παρεξηγηθώ διευκρινίζω και τονίζω ότι μιλάω αποκλειστικά με βάση την προσωπική μου εμπειρία που επιχειρώ να μοιραστώ και ότι δεν κατέχω κατά κανένα τρόπο το Άγιο δισκοπότηρο της γνώσης!
.........................................................................
Συνεχίζεται...
Αποστολή από: Ιωσήφ Τορρένς στις Δεκέμβριος 01, 2020, 02:43:52 μμ
Αποστολή από: sakkalis στις Δεκέμβριος 01, 2020, 03:02:39 μμ
Τα δε όργανα που φτιάχνεις είναι αξιοζήλευτα.
Αποστολή από: steliosguitar στις Δεκέμβριος 01, 2020, 06:47:00 μμ
...σεβασμος και υποκλιση...
Αποστολή από: George45 στις Δεκέμβριος 01, 2020, 07:37:16 μμ
Ωραια δουλεια!!!!!!
Αποστολή από: Γιάννης Καραβασίλης στις Δεκέμβριος 01, 2020, 08:11:33 μμ
Αποστολή από: Γιωργος π στις Δεκέμβριος 02, 2020, 03:29:44 μμ
(Θα φαίνονται πολύ ψευτικες..)
Συγχαρητήρια
Αποστολή από: Blekos Kerkyra στις Οκτώβριος 21, 2021, 09:55:28 μμ
Εξαιρετική δουλειά και πλήθος πληροφοριών και λεπτομέρειας.
Ευχαριστώ και συγχαρητήρια!
Αποστολή από: Stergios_lutherie στις Οκτώβριος 21, 2021, 11:21:46 μμ
Σας ευχαριστώ όλους για τα τόσο κολακευτικά σχόλια!
Συνειδητοποιώ ότι κρέμασα την ταμπέλα "συνεχίζεται" και από τότε μη τον είδατε!
Λοιπόν εδώ ποζάρει το 8ο Μπουζούκι του κιθαρίστα στη μέση, λίγο πιό στενό από τα άλλα δύο εκατέρωθέν του που είναι πρώτης γενιάς.
Είναι ακόμα αβερνίκωτο (εκκρεμότητες, εκκρεμότητες) και φαίνονται οι μικρούλες χαρτοταινίες που σημαδεύουν την ακριβή θέση του καβαλάρη.
Φίλος μπουζουκσής που το δοκίμασε μου είπε ότι ο ήχος του άρεσε και ότι είναι πιο ευκολόπαιχτο από το δικό του όργανο (κατασκευής πολύ γνωστού κατασκευαστή).