Μόνο τό radius dish δέν κατάλαβα πῶς δουλεύει...
Ἄν ξέρει κάποιος , ἄς μέ βοηθήσει......
Παρακάτω περιγράφω την χρήση, αλλά πρώτα γενικά:
Δίνουμε καμπύλες προς μία ή περισσότερες κατευθύνσεις - και στο καπάκι και στην πλάτη - ώστε να μετατρέψουμε τις επίπεδες επιφάνειες σε θόλους. Η πλάτη γενικά γίνεται θόλος σαν τμήμα σφαίρας, ενώ το καπάκι μπορεί να γίνει - επίσης θόλος είναι - αλλά σαν τμήμα κυλίνδρου (έτσι το κάνω εγώ μετά τις δύο πρώτες κιθάρες που το έκανα τμήμα σφαίρας).
Όποια μέθοδο και να χρησιμοποιήσεις, στόχος είναι να διαμορφωθούν τα χείλη της περιμέτρου των πλαϊνών έτσι ώστε να "παραλάβουν" τα διαμορφωμένα πλέον σε θόλους (από τα καμάρια) καπάκι και πλάτη.
αν κατάλαβα καλά την ερώτηση περί χρήσης, σε radius dish για τμήμα σφαίρας το τρίψιμο γίνεται ως εξής:
Επειδή συνήθως το καλούπι είναι ελαφρύτερο από το dish, αλλά και προφανώς μικρότερης επιφάνειας οπότε αν είναι"από πάνω" βλέπεις τι κάνεις,
1) στερεώνεις τον δίσκο με σφικτήρες πάνω σε τραπέζι, πάγκο κτλ. με το γυαλόχαρτο να κοιτά επάνω.
2) Παίρνεις το καλούπι (με τα πλαϊνά μέσα του ακόμα και καλά στερεωμένα) και
3) τρίβεις την πλευρά των πλαϊνών που θες (χείλη πλάτης ή καπακιού) πάνω στο δίσκο, κάνοντας "μισές περιστροφές" (σαν να στρίβεις τιμόνι αυτοκινήτου φαντάσου, αριστερά - δεξιά συνέχεια).
Ελέγχεις με φως αν εφάπτεται το χείλος σε όλη την περίμετρο μέχρι να μην περνάει φως από πουθενά. Κάπου κάπου σταματάς και μετράς τις απέναντι πλευρές να "κατεβαίνουν" συμμετρικά, γιατί καθώς τρίβεις αν δεν είναι κάθετα τα πλαϊνά ενδέχεται να καταλήξεις με διαφορετικά ύψη στις απέναντι πλευρές. Ομόιως μετράς τα ύψη στους τάκους για τον ίδιο λόγο. Προσωπικά ξεκινάω με την πλευρά του καπακιού, ώστε τυχόν τέτοια λαθάκια στα ύψη να μπορώ να τα διορθώσω καθώς τρίβω τα χείλη της πλάτης, που όσο να πεις επηρεάζει λιγότερο την συνολική γεωμετρία, εδικά όσον αφορά ύψη χορδών, καβαλάρη κτλ. που μας ενδιαφέρουν περισσότερο.
Για dish για θόλο "τμήμα κυλίνδρου", η λογική είναι ίδια αλλά το τρίψιμο γίνεται με παλινδρομική (μπρος πίσω στην διεύθυνση του κατά μήκος άξονα) και όχι περιστροφική κίνηση.
Και με τα δύο dish εγγυώμαι ιδρώτα
.
ο τρόπος του ΚαΠα είναι το ανάποδο: στερεώνεις το καλούπι και τρίβεις τα πλαϊνά (όπως περισσεύουν απ' αυτό) με τον τάκο. Δεν ξέρω πόσο κουραστικό είναι, φαντάζομαι λιγότερο αλλά εγώ προτίμησα τα πιάτα (dishes) μόνο και μόνο για τον έλεγχο που λέω με το φως.
Ξεγυρίστηκε ἡ πλάτη καί τρίφτηκε ὥστε νά λεπτύνη καί νά καθαρίση ἀπ' τίς κόλλες . Εἶχε πάχος 4 χιλ. ( θυμίζω ὅτι ἀποτελεῖται ἀπό 2 κολλημένους καπλαμάδες , πάχους 2 χιλ. ὁ καθένας ) . Μέ τό τρίψιμο κατέβηκε στά 3 χιλ. ( 1,5 + 1,5 ) . Νά τό τρίψω κι ἄλλο ;
Εγώ δεν έχω κάνει ποτέ σάντουιτς πλαϊνά και δεν μπορώ να απαντήσω. Αν ήταν ξύλο θα σου έλεγα ότι κατεβαίνει μέχρι 2 άνετα, ακόμα και περισσότερο ανάλογα με το ξύλο. Ακόμα και ο καπλαμάς των 2,5 χιλ.) από στατικής άποψης είναι εντάξει, αλλά μπορεί να αρχίσει να πετάει σκλήθρες.
Για laminated όμως δεν έχω γνώση.
Μιά ἐρώτηση : Ἀπό τί ξῦλο κάνουμε τά καμάρια τῆς πλάτης , καθώς καί τήν κατά μῆκος λεπτή λωρίδα ξύλου πού κρατάει τά δύο μισά ;
Για τα καμάρια νομίζω ότι δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία, αρκεί να είναι σταθερό ξύλο. Μπορείς και από έλατο (όπως του καπακιού), μπορείς από το ίδιο ξύλο του σκάφους ή κάτι άλλο, φλαμούρι ας πούμε. Γνώμη μου είναι αυτή, περίμενε όμως και από άλλους.
Στην λωρίδα εγώ βάζω ίδιο ξύλο με της πλάτης αλλά με τα νερά κάθετα στα νερά των κομματιών της πλάτης (εγκάρσια δηλαδή και όχι κατά μήκος). Επειδή συνήθως δεν έχω μονοκόμμματο τόσο μεγάλο κομμάτι, βάζω πρώτα τα καμάρια και μετά "γεμίζω" με την λωρίδα ανάμεσά τους. Μπορείς να το κάνεις κι ανάποδα (πρώτα η λωρίδα) αλλά είπαμε θέλει μακρύ κομμάτι και συνήθως τα νερά δεν ταιριάζουν (τα πιο φαρδειά κομμάτια της πλάτης άντε να είναι 25 εκ., η λωρίδα θέλει ~ 40 σε σκάφος μήκους 45 εκ.)
edit: θυμήθηκα κι αυτό: επειδή είναι πιο καλό να κόβεις τη λωρίδα παρά να γεμίζεις ανάμεσα (δεν μπορείς να πετύχεις εύκολα την ευθεία), πρώτα κολλάω τα κομμάτια σαν ενιαία λωρίδα στην πλάτη, και μετά κόβω τα κενά απ' όπου θα περάσουν τα καμάρια. Με το σκαρπέλο κόβονται εύκολα και με ακρίβεια.