Παναγιώτη, και Μάνο σας ευχαριστώ.
Μαζί με το Γιάννη επιβεβαιώνετε άλλη μια φορά αυτό που κάνει την οργανοποιία γοητευτική. Είναι χαοτική, είναι πλανεύτρα, δεν σου υπόσχεται ποτέ αλλά …μπορεί και στο τέλος να σου το δώσει!
το φυσικο ρετσινι απο κορμο δεντρου
Κώστα φοβερή ιδέα, θα το δοκιμάσω.
……………………………………………………………
Επικαιροποίηση:
• Ξεκίνησα να κατασκευάζω το 2ο Μπουζούκι του κιθαρίστα με την προοπτική να το κρατήσω για τον εαυτό μου. Με τα αστάρια ακόμα, πριν καλά-καλά τελειώσει η φάση του σετάπ έκανα το "λάθος" να το πάω στην παρέα με τα αλάνια για να μου πουν τη γνώμη τους για το χούφτωμα του μάνικου –αν είναι βολικό ή αν θέλει κι άλλο φάγωμα. Το όργανο …καπαρώθηκε και έμεινα με ανάμικτα συναισθήματα να ελπίζω ότι θα κρατήσω τουλάχιστο το 3ο (που η κατασκευή του έχει ήδη ξεκινήσει)
• Το καπάκι με το δεδομένο καμάρωμα εξακολουθεί να παραμένει ενθαρρυντικά αμετάβλητο (ή τέλος πάντων, η όποια μεταβολή του δεν μου είναι αντιληπτή).
• Ο ήχος του είναι μια κλάση πιο ικανοποιητικός σε σύγκριση με το 1ο. Μεγάλο ρόλο πρέπει να έπαιξε το μεγαλύτερο μήκος χορδής (αυτή τη φορά 68 εκ.) που έδωσε στις χορδές μεγαλύτερες τάσεις. Αν πρέπει να τον περιγράψω θάλεγα ότι είναι πιο σφιχτός και "μυώδης". Θ' ανεβάσω ηχογράφηση όταν θα έχω…
…………………………………………………………………
Για την ώρα το όργανο είναι στα βερνίκια (δηλαδή λάδι Tru-Oil) με πινελάκι ζωγραφικής. Έχω χρησιμοποιήσει σχεδόν ό,τι κυκλοφορεί σε λάδι ή βερνίκι. Τούτο δεν παίζεται! Είναι ελαφρά πηχτό, κρατάει λίγα λεπτά πριν αρχίσει να σφίγγει -αρκετά δηλαδή για να το δουλέψεις-, «συγχωρεί» τα μικρολαθάκια και επιτρέπει να τα επισκεφθείς ξανά και γκλοσσάρει υπέροχα στο τέλος! Χρειάζεται να τραβήξει κανα-δυο μέρες για να τρίψεις…
Το λάδι παρατήρησα ότι όταν το ανοίξεις δημιουργεί μετά από λίγο καιρό πέτσα μέσα στο μπουκαλάκι του που ενοχλεί και κινδυνεύει να βγάλει χοντράδια. Γι’ αυτό το μοίρασα σε μερίδες που φτάνουν για ένα χέρι.
