δηλαδή τι προδιαγραφές ΚΑΠΑ...πες κάτι παραπάνω σε παρακαλώ....το λαουτο είναι ενός φίλου....έχει ταμπελάκι μέσα...περιμένω να μου πει το όνομα που γράφει και θα το αναφέρω ...σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση φίλε..!!
το καπακι δεν ειναι για μπαλωμα, ειναι γα πεταμα...
αν επεφτε στα χερια μου θα εκανα τα εξης: βγαλσιμο καπακι, σωσιμο ροζετες-κορδονια αν μπορουσα, φτιαξιμο σκαφος, καινουριο ελατινο καπακι, λουστρα, χορδες, και ετοιμο!
Θα διαφωνήσω λίγο με τον Στελάρα.
Εξαρτάται από την παλαιότητα του οργάνου και από το όνομα του κατασκευαστή. Αν μιλάμε για κάποιο ιστορικό όργανο (πολύ παλαιό όργανο επώνυμου κατασκευαστή) η δεοντολογία μπορεί και να οδηγήσει σε τέτοια επισκευή που δεν είναι απαραίτητο να παίζει το όργανο.
Για παράδειγμα μπουζούκι του προ-προηγούμενου αιώνα (δηλαδή κατασκευής γύρω στα τέλη του 1800) με στριφτάρια για κλειδιά που χρησιμοποιούσε ο γερο-Μιλάνος επισκευάστηκε (αλλάχτηκε το καπάκι και μπήκαν μηχανικά κλειδιά) και έπαιξε. Στην ουσία καταστράφηκε ένα ιστορικό όργανο. Καλύτερα να το άφηναν όπως ήταν και να έμπαινε στο μουσείο. Αν το κράταγαν θα είχαν ένα όργανο ανεκτίμητης αξίας. Ενώ επισκευασμένο ήταν ένα συνηθισμένο και ίσως κακό όργανο.
Γιαυτό πρέπει πρώτα να δούμε περί τίνος πρόκειται. Τα περισσότερα ιστορικά όργανα επισκευάζονται. Αλλά δεν θα πρέπει ο στόχος να είναι πάντοτε η απόλυτη λειτουργική αποκατάσταση του οργάνου. Αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει ο μάστορας να το κάνει με γνώση και σεβασμό στον αρχικό κατασκευαστή. Υπάρχουν κανόνες δεοντολογίας που πρέπει να ακολουθήσει κάποιος. Ας πούμε οι κόλλες και λούστρα θα πρέπει να αντιστοιχούν σε εκείνα του ιστορικού κατασκευαστή.
Και διάφορα άλλα τέτοια. Είναι γνωστό ότι τα μουσεία όταν επισκευάζεται ένα αρχαίο αντικείμενο τα μέρη που έχουν χαθεί είτε τα αφήνουν κενά, είτε τα κάνουν με κάποιο υλικό που να φαίνεται ότι πρόκειται για νεώτερη προσθήκη. (Η Νίκη της Σαμοθράκης στο Λούβρο εξακολουθεί να μην έχει κεφάλι, αλλά αυτό δεν την κάνει λιγότερο αξιόλογη!!!
)