Έχει ενδιαφέρον αυτό το θέμα.
Πολλά Rock τραγούδια, κυρίως δεκαετίες 70-80, είχαν μία δομή εισαγωγή-κουπλέ-ρεφραιν, επανάληψη και μερικά λεπτά σόλο κιθάρας, τις περισσότερες φορές αδιάφοροι δακτυλισμοί. Τι ρόλο παίζει αυτό το εμβόλιμο σόλο, το ξεκάρφωτο; Δεν είναι μουσική με την καθαρή έννοια. Μάλλον είναι ένα τελετουργικό που αποθεώνει τον κιθαρίστα, κάτι που έχει φυσικά ανάγκη ο άνθρωπος. Και αναφωνείς! Θεός! Δεν παίζεται!
Δεν μπορείς να το πεις αυτό για Simon-Garfunkel, για Residents, για This Heat, για Beatles, για CSN&Y, για Nick Cave.
Έλα, δεν λες πάω να ακούσω μαγική μουσική. Λες πάω να δω τον Slash! και το ξέρει αυτός γι αυτό φοράει εκείνο το καπέλο!