Φίλε Ηλία εκεί που θα πας θέλω να μας θυμάσαι για πάντα γιατί εμείς είμαστε οι πεπερασμένοι , εσύ έχεις περάσει στην αιωνιότητα, όπως τα είπαν τα παιδιά θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, για να κρατήσουμε την μνήμη σου ζωντανή. Θέλω να βρίσκεσαι στα Ηλύσια πεδία των Ελλήνων και μαζί με τις ηλεκτρικές σου να μάθεις τους Αγγέλους τα μυστικά της τέχνης μας. Ξέρω πως μας νοιώθεις, μας ακούς ,μας βλέπεις , ξέρω πως θα συνεχίσεις να μας εμπνέεις όσα χρόνια και αν περάσουν …θα μας λείψεις Ηλία και θα μας λείψει αυτό το αστείρευτο χαμόγελο και η χρυσή καρδιά σου.
Ομοφροσύνη φιλίαν ποιέει έλεγε ο Δημόκριτος και είχε απόλυτο δίκιο, δηλαδή, ο συνταυτισμός σκέψης και χαρακτήρα δημιουργεί φιλία και εμείς Ηλία σε έχουμε στην σκέψη μας και θα θυμόμαστε για πάντα τον αδαμάντινο χαρακτήρα σου… ας είναι ελαφρύ το χώμα και αιωνία σου η μνήμη αλησμόνητε φίλε...