Ο Τάσος και ο Ζαρκάδας έχουν μεγάλο δίκιο !
Είχα κάνει μια προσπάθεια να συμμαζέψω στον υπολογιστή κάποιες σημειώσεις μου από το προηγούμενο σεμινάριο .
Οι φίλοι , τώρα μου δώσανε το έναυσμα. Αντιγράφοντας τις σημειώσεις , γεννήθηκαν και άλλες απορίες που μείνανε αναπάντητες.
Για να αποκατασταθεί λίγο το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
( ελπίζω να μην έχουμε πολλά προβλήματα στην ανάγνωση από την αντιγραφή - επικόλληση 
)( Σκόρπιες ) Σημειώσεις από το σεμινάριο οργανοποιίας από τον Χρήστο Σπουρδαλάκη
Σαβ. 4 Μαρτίου 2017 ( THE BOX Δορυλαίου 12 Πλ. Μαβίλη )
Αλυσίδα ήχου : μουσικός – χορδή – καβαλλάρης – καπάκι – αντηχείο – μάνικο
… όλα συνεγείρονται και όλα συνδονούνται …
Καβαλλάρης :
όχι απαραίτητα και αποκλειστικά μόνο από έβενο το υλικό του
Δεν θέλουμε το υλικό του καβαλλάρη να απορροφά μέσα του, τις δονήσεις των χορδών .
http://users.teilar.gr/~mantanis/id7.pdfhttp://www.wfdt.teilar.gr/papers/ptyxiakes/Sardis_Papachristopoulou.pdf Ταχύτητα ήχου (μέσα στο υλικό) = τετραγωνική ρίζα κλάσματος με αριθμητή το μέτρο ελαστικότητας ( y ) και παρονομαστή την πυκνότητα του υλικού ( ρ )
Μέτρο ελαστικότητας = κλάσμα με αριθμητή τη δύναμη ( F ) και παρονομαστή την μονάδα παραμόρφωσης ( σε εκατοστά, cm)
Πίεση ( P ) = κλάσμα με αριθμητή τη δύναμη ( F ) και παρονομαστή την επιφάνεια ( S )
Η μάζα του καβαλλάρη έχει μεγαλύτερη αδράνεια και τον δυσκολεύει να παράξει έργο γι’ αυτό μερικές φορές δημιουργούμε τρύπες μέσα στο ξύλο του καβαλλάρη για να ελλατώσουμε τη μάζα του
Ο Σπουρδαλάκης δεν συμφωνεί με τη τακτική που σκάβουν βαθειά το ξύλο του καβαλλάρη, δεξιά και αριστερά από το κόκαλο . Προτιμάει το ξυλο να κατεβαίνει ομαλά προς τα άκρα για να μεταφέρει ομοιότροπα τη δόνηση των χορδών στο καπάκι.
Καπάκι :Ένα ξύλο στο οποίο ασκείται μια δύναμη αντέχει περισσότερο κατά την
Αξονική (εγκάρσια) κοπή , αντέχει λιγότερο στην ακτινική κοπή , και ακόμα λιγότερο στην εφαπτομενική
Αξονική > Ακτινική > Εφαπτομενική
Τα νερά στα σόκορα του καπακιού θέλουμε να είναι όσο γίνεται πιο κάθετα. Σε περιοχές που έχουν μεγαλύτερο υψόμετρο , έχουμε πιο σύντομη άνοιξη, και συνεπώς πυκνότερη διάταξη των νερών στο καπάκι.
Οψιμο ξύλο === σκούρα πιο σκληρά νερά === καλύτερη διάδοση ήχου
Πρώιμο ξύλο === ανοιχτά νερά
Παρέμβαση από τον οργανοποιό Νίκο Φρονιμόπουλο (που ήταν παρών) :
Για να βρούμε από πού θα πιάσουμε ένα καπάκι και να κάνουμε τον ακουστικό έλεγχο (τιπ ..ταπ …) το βρίσκουμε αν πολλαπλασιάσουμε το μήκος του καπακιού επί 0,23. Μας δίνει δύο σημεία δεσμών .
Γνώμες Φρονιμόπουλου + Σπουρδαλάκη :
1. Ένα μαλακό ξύλο θα μας δώσει ένα μπάσο καπάκι. Καλό είναι να το κάνουμε να συνεργαστεί με ένα αντηχείο από πυκνό υψίσυχνο ξύλο (π.χ. σφενδάμι)
2. Το ξύλο κέδρος για το καπάκι δίνει γρήγορα έναν εύκολο, εντυπωσιακό, δυνατό ήχο
( Ισως είναι καλός για κλασσική κιθάρα με πλαστικές χορδές ) . Ο κέδρος μετά από 9 έως 18 μήνες θα δώσει την τελική φωνή του οργάνου. Ενώ το έλατο στο καπάκι μπορεί να κάνει εως και 5 χρόνια για να μας δώσει την τελική φωνή του.
Ο κέδρος δεν έχει μεγάλο προσδόκιμο ζωής , όπως έχει το έλατο
Υγρασία :Η υγρασία ινοκόρου λέγεται εκείνη που περιέχεται μέσα στα κύτταρα του ξύλου. Θέλουμε μια τιμή 12% περίπου, όπου με αυτή την υγρασία το ξύλο εμφανίζει την πιο σταθερή συμπεριφορά. Κάτω από αυτή την τιμή υγρασίας το ξύλο αρχίζει να αποφυσικοποιείται.
Καμάρια :Η γενική εμπειρία λέει ότι τα καμάρια φτιάχνονται από το ίδιο ξύλο με το καπάκι ( έλατο )
Γνώμη του Σπουρδαλάκη :
Ένα μαλακό καμάρι, (π.χ. κέδρινο) θα επιτρέψει μεγαλύτερο εύρος διαταραχής στο καπάκι, άρα πιο μπάσο ήχο.
Αύξηση του ύψους των καμαριών στο καπάκι , σημαίνει πολύ μεγάλη αύξηση της αντοχής του φορτίου που δέχεται ( η αντοχή αυξάνεται υψωμένη στο τετράγωνο - εκθετικά )
Οσο πιο κοντά είναι το καμάρι στον καβαλλάρη …
… τόσο πιο ξερός βγαίνει ο ήχος και με λιγότερη διάρκεια
Οσο απομακρύνεται το καμάρι από τον καβαλλάρη …
… τόσο πιο λαμπρός βγαίνει ο ήχος, με μεγαλύτερη διάρκεια, αλλά δεν έχουμε καλή στήριξη
Κόλληση καμαριών : Με ψαρόκολλα
(γιατί η ζωική κόλλα μπορεί να παρακολουθεί τη διαστασιακή μεταβολή …
… κάτι που δεν μπορεί να κάνει π.χ. η κυανοακρυλική κόλλα)
