Ἀγαπητέ φίλε Παναγιώτη ,
Παρ' ὅλον πού πέρασε ἀρκετός καιρός ἀπό τότε πού μοῦ ἔστειλες τό βιβλίο τοῦ πατέρα σου, ἤθελα , ἀφοῦ τό διάβασα , νά πῶ δυό λόγια γι' αὐτό .
Εἶναι πραγματικά συγκινητικό νά διαβάζη κανείς σήμερα γεγονότα πού ἔγιναν πρίν τόσα χρόνια , καί μάλιστα γιά σᾶς , γραμμένα ἀπ' τόν ἴδιο τόν πατέρα σας !!! Ἕναν ἄνθρωπο , πού ἔζησε ἐκεῖνα τά φτωχικά καί στερημένα χρόνια , άλλά πού ὅπως ἀποκαλύπτει τό ἴδιο του τό γράψιμο , ἁπλό , ταπεινό , καθημερινό , καί μέ τόσο πλούσια αἰσθήματα !!!
Καί μέ τί ταλέντο στή συγγραφή !!! Κάθε του σκέψη τήν διανθίζει μέ καλολογικά στοιχεῖα , πού σάν χείμαρος πηγάζουν καί πληθωρικά τήν στολίζουν !!!
Τόσο πληθωρικά , πού , ὁμολογῶ δυσκολεύτηκα λίγο στήν ἀνάγνωση . Μᾶλλον τό βιβλίο προορίζεται γιά πνευματικά καί φιλολογικά πιό ἀνεπτυγμένους ἀνθρώπους .
Ἀλλ' αὐτό πού μέ ἐντυπωσίασε ἰδιαιτέρως , εἶναι τό πνεῦμα τῆς θυσίας χάριν τοῦ διπλανοῦ του , καί μακάρι νά τό εἴχαμε καί σήμερα , στήν ἐποχή τοῦ ἀτομισμοῦ καί ἐγωκεντρισμοῦ !!! Αὐτό τό πνεῦμα , πού τό εἶχαν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἐκείνης τῆς ἐποχῆς καί λόγω τῆς γενικώτερης νοοτροπίας ἀλλά καί λόγω τῶν δυχερειῶν καί τῆς φτώχειας πού ἀντιμετώπιζαν , ἤταν μιά ἀπό τίς αίτίες πού ἔκαναν τό ἔθνος μας νά ζήση , ν' ἀντέξη , νά μεγαλουργήση ἀλλά καί νά νικήση τόν γίγαντα πού τό ἀπειλοῦσε , τήν Ἰταλία ἐκείνης τῆς ἐποχῆς !!! Αὐτό καί μόνο , ἀποτελεῖ πολύτιμη παρακαταθήκη καί βαρειά κληρονομιά γιά σᾶς τά παιδιά του !!!
Μακάρι νά ἔχετε τήν εὐχή του !!!
Αἰωνία του ἡ μνήμη !!!