1. Αποφασίζω το οριστικό σχήμα της πεναριάς και φτιάχνω ένα πατρόν απο χαρτόνι . Εχει προηγηθεί φυσικά η ροζέτα και έχει έρθει στην τελική της μορφή . Αυτό είναι απαραίτητο, για να γνωρίζω απο πού θα αρχίζει η πεναριά και μέχρι πού θα φτάνει για να μην βρίσκει απο την άλλη μεριά τον καβαλάρη και να υπάρχει μιά λογική μεταξύ τους απόσταση.
2. Κόβω με βάση το χαρτονένιο πατρόν το ξύλο που θα βάλω για φόντο(πχ παλίσανδρο) και το κατεβάζω στα 2,5mm περίπου . Αυτο το κάνω με ένα drum sander δικής μου κατασκευής , αλλά γίνεται με προσοχή και σε ταινιολειαντήρα (κι απ αυτό έχουμε...)
3. Με έναν οδηγό στη βάση ρούτερ του dremel και ένα κοπτικό 0,8mm ανοίγω το αυλάκι στην περίμετρο της πεναριάς και βάζω το άσπρο φιλετάκι (καπλαμάς είναι) με ξυλόκολλα . Οταν σφίξει η κόλλα παίρνω ότι εξέχει απο τον καπλαμά με ένα γυαλοχαρτο σε τάκο.
4. Σ' αυτη τη φάση η πεναριά είναι έτοιμη αλλά εχει μεγάλο πάχος , γι αυτό την κατεβάζω προσεκτικά στο 1,5mm στον ταινιολειαντήρα. Ακολουθεί το'' φύτεμα'' στο καπάκι στη θέση που έχω προαποφασίσει. Εδω θέλει λίγη μαστοριά, να μη χρειάζεται στοκαρίσματα...
5. Σχεδιάζω σ' ένα διαφανές χαρτί το το θέμα της φιγούρας, λεπτομερειακά, προσέχω να χωράει άνετα στο φόντο χωρίς προβλήματα. βγάζω 2 φωτοτυπίες αυτο το θέμα.
6. Κόβω με το ψαλιδάκι τη φωτοτυπία ακριβως στο περίγραμα της πεναριάς και το στερεώνω με καρφίτσες πάνω στην πεναριά να μη φεύγει απο τη θέση του .Με κοπίδι ή ξυράφι πατάω πάνω στις γραμμές του σχεδίου ωστε οι χαρακιές να μένουν απο κάτω στον παλίσανδρο . Οταν βγάλω το στερεωμένο χαρτί ξαναπατάω τις χαρακιές ωστε το σχέδιο να ξεχωρίζει . Με το ρούτερ του dremel και κοπτικά 3,2mm 2mm kai 0,8mm σκάβω την πεναριά σε βάθος 1mm όλα τα σημεία που θα μπούν τα φύλλα , οι κληματσίδες το, άνθος και ό,τι τέλος πάντων έχει το σχέδιο.
7. Απο την 2η φωτοτυπία κόβω αντίθετα τα μέρη των φύλλων , το σχήμα του άνθους κλπ αφού κολλήσω τα χαρτάκια στα κατάλληλα (χρωματικά) ξύλα. Τοποθετώ με κόλλα τα φύλλα και ότι άλλο έχει το σχέδιο στις αντίστοιχες θέσεις και πιέζω .(βάζω ένα νάυλον και ένα χοντρό κοντρα πλακε για αυτη τη δουλειά ) η κόλλα που περισσέυει λερώνει το σχέδιο προς στιγμήν , αλλα αφού πήξει καλά ένα πέρασμα με διάφορα γυαλόχαρτα και στο τέλος με ξύστρα δίνει το αποτέλεσμα που βλέπουμε!!
Σίγουρα είναι δουλειά που δεν πληρώνεται με τίποτα όπως λέμε συνήθως, αλλά αυτή είναι η ομορφιά της οργανοκατασκευής ,και για αυτό φέρουμε όλοι τον τιμητικό τίτλο του ερασιτέχνη (έρως + τέχνη)
Για οποιαδήποτε διευκρίνηση εδώ είμαστε
