Τα ξύλα των καβαλάρηδων:Για την κατασκευή των καβαλάρηδων χρησιμοποιήθηκαν 4 διαφορετικά ξύλα που έχουν ελάχιστους έως καθόλου πόρους και θεωρούνται βαριά έως πολύ βαριά.
Οι πυκνότητές τους είναι μετρημένες από τα κομμάτια που χρησιμοποιήθηκαν (όχι θεωρητικές):1. Τριανταφυλλιά εκατονταετίας 0,78gr/cm3
http://www.luthier.gr/index.php?topic=3709.msg66218#msg662182. Παλίσανδρος Μαδαγασκάρης 0,87gr/cm3
3. Έβενος 1.08gr/cm3
4. Snakewood 1.30(!)gr/cm3
Με τις
δοκιμές του καβαλάρη στο παλιό σχήμα του δηλαδή πριν λεπτύνει, διαπίστωσα ότι τα ξύλα που χρησιμοποίησα είχαν (μα δεν έχουν πια!) τις εξής ακουστικές ιδιότητες:
• Η παλιά τριανταφυλιά είχε στ’ αυτιά μου τον πληρέστερο ήχο. Ήταν αρκετά στρόγγυλος, με επαρκή έως ενισχυμένα μπάσα και με αρκετά καθαρά και ισορροπημένα πρίμα.
• Ο παλισανδρος Μαδαγασκάρης μου φάνηκε ότι είχε επίσης καλά μπάσα και μάλλον πιο προβεβλημένα πρίμα. Πολύ καλός επίσης.
• Ο έβενος είχε τα διαυγέστερα πρίμα από όλα τα ξύλα αλλά στα μπάσα και μεσαία ίσως κάτι έλλειπε.
• Το Snakewood είχε τα εντονώτερα πρίμα, όμως με εμφανείς ελλείψεις στα μπασομεσαία. Εν τέλει παρουσίαζε το λιγότερο ισσοροπημένο ήχο στ’ αυτιά μου.
Ωστόσο, τα ηχητικά χαρακτηριστικά των ξύλων που περιγράφονται πιο πάνω, όπως θα φανεί στη συνέχεια, ανατράπηκαν.Είδαμε πιο πριν ότι η μάζα του καβαλάρη ήδη μειώθηκε με την αφαίρεση υλικού κυρίως από τα σκέλη κι έτσι το σχήμα του
εξελίχθηκε στην έκδοση slim.
Το πρόδηλο ηχητικό αποτέλεσμα ήταν ότι ο ήχος της Λα χορδής ήρθε πιο κοντά σ’ αυτόν της Ρε. Και λέω πρόδηλο γιατί αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος της λέπτυνσης κι έτσι αρχικά εστίασα μόνο στο ηχόχρωμα της Λα.
Ωστόσο, πιο εκτεταμένες δοκιμές του καινούργιου σχήματος slim (βάλε-βγάλε σύγκρινε καβαλάρηδες για μέρες), ανέδειξαν επίσης και κάποιες ακόμη αλλαγές του ήχου που δεν είχα αντιληφθεί από την αρχή. Εξηγούμαι: Μετά από συγκρίσεις του παλιού σχήματος καβαλάρη με τον καινούργιο slim αντιλήφθηκα ότι ο ήχος απέκτησε ίχνη από αλλαγές που δε μου είναι ακριβώς εύκολο να χαρακτηρίσω, αλλά θα μπορούσα να μιλήσω για διαύγεια, αμεσότητα, πληρότητα ή ακόμη και ένταση. Με κάποια δόση υπερβολής θάλεγα ότι ο ήχος άρχισε να υφίσταται κάποιου είδους γλυπτική! Κάπως σαν να άρχισε να περνάει μέσα από equaliser.
...........................................
Πού έκατσε τελικά η μπίλια;Μετά απ’ αυτή την εξέλιξη, και με τον Cumpiano να προτρέπει σε «Ελάχιστη Επαρκή Δομή» κι από την άλλη τον Somogyi να μας μεταφέρει το απόσταγμα της Ισπανικής κιθαροποιίας και να μας έλκει υπνωτισμένους προς το «χείλος της καταστροφής» δεν ήθελε πολύ για ν’ ανοίξει νέο πεδίο δόξης λαμπρόν για την καβαλερία. Δεν δίστασα καθόλου να υποβάλω τον πρώτο εθελοντή καβαλάρη σε νέο πρόγραμμα αδυνατίσματος, αγγίζοντας πια το όριο του μη-παρέκει! Έτσι
γεννήθηκε η έκδοση super-slim.
Στη φωτό οι τρείς εκδόσεις από πάνω προς τα κάτω:
• Standard
• Slim
• Super-slim
