αυτό αν ήταν η ταστιέρα ελεύθερη, το dot το έβαλα με τα τάστα πάνω, δεν θα μπορούσα να τρίψω-γυαλίσω μόνο ένα διάστημα.
αλλά έχω επίσης να πω τα εξής:
1) βαριέμαι φρικτά να τρίβω. Αυτές οι ακολουθίες είναι επιστημονική φαντασία για μένα, μέχρι 600άρι φτάνω κι αυτό σπάνια, αυτά τα νούμερα που γράφετε τα χρησιμοποιώ μόνο όταν ακονίζω σκαρπέλα. Την ταστιέρα την "γυαλίζω" με λίμα (δυο - τρεις λίμες για την ακρίβεια, αλλά μέχρι εκεί πάω).
2) παλιά όταν ξεκινούσα, ο Αλεξανδρής μου συνέστησε τη χρήση τζαμιού για φινίρισμα. Πράγματι, ένα κομματάκι τζάμι 2 χιλ (δυσεύρετο πλέον, μόνο στις κορνίζες χρησιμοποιούν τόσο λεπτό, τρόμαξα να βρω) κατά τη γνώμη μου κάνει πολύ καλή δουλειά στα σκληρά ξύλα (στα μαλακά κάνει ζημιές). Αντί τζαμιού χρησιμοποιώ συχνά ξυράφι - αυτού του τύπου της φωτογραφίας - είναι λίγο υποδεέστερο από το τζάμι αλλά με συγκρίσιμο αποτέλεσμα (και με λίγη προσοχή δεν κάνει ζημιά στα μαλακά ξύλα επειδή η κόψη του είναι πολύ στενότερη από τα 2 χιλ. του τζαμιού). Αν κάνετε κάτι τέτοιο, με ποιό τελικό νούμερο γυαλόχαρτου θα συγκρίνατε - αξιολογούσατε παρόμοιο το αποτέλεσμα με το τζάμι ή το ξυράφι ? άσχετα με το dot, απλά να σχηματίσω εικόνα για τα ξύλα.
Μάνο και γω μέχρι 400 πάω στην ταστιέρα (στο ξύλο).
Στα τάστα μετά από το 400αρι κάνω και λεπτό σύρμα κουζίνας.
Για το τζάμι δουλεύει σαν τη ξύστρα. Στην αρχή δούλευα τζάμι και καμιά φορά ξυράφι.
Μάζευα σπασμένα τζάμια και δούλευα με αυτά. Το πρόβλημα με το τζάμι είναι πως δεν σπάει πάντα σε ευθεία και στομώνει σχετικά γρήγορα. Δεν ακονίζεται, οπότε το ξανάσπαγα για να βγάλω καινούργια ακμή.
Από τότε που πήρα την πρώτη ξύστρα το παράτησα το τζάμι και πήρα πολλές και σε διάφορα σχήματα.
Μία καλά ακονισμένη ξύστρα δίνει καλό αποτέλεσμα μα πάντα περνάω γυαλόχαρτα. Ανάλογα με το ξύλο ξεκινάω με 100αρι ή 180αρι. ακολουθεί 240, 320, 400, Σπάνια και 500αρι. Τα πιο ψιλά είναι πολύ για τη δική μου υπομονή.
