Το πείραμα του Sullivan δεν ανατρέπει κανένα μύθο.
Απλά επιβεβαιώνει ότι η κόλλα είναι πιο ανθεκτική από τη λιγνίνη, τη συγκολλητική ουσία που κρατά ενωμένες τις ίνες του ξύλου.
Όλες οι κόλλες που αναφέρουν ότι είναι πιο δυνατές από το ξύλο ακριβώς αυτό εννοούν.
Ταυτόχρονα δείχνει ότι η αντοχή των ινών του ξύλου είναι πάρα πολλές φορές πιο μεγάλη από την κόλλα (βλ. διάγραμμα στο βίντεο 9:53’’).
αναφέρεσαι σε αυτό, που είναι κατανοητό.
Υπάρχει όμως κι αυτό
που καταρχάς επιβεβαιώνει το παραπάνω διάγραμμα, καθώς (σε κολλήσεις side to side και side to end) "το ξύλο πάντα σχίζεται πριν αστοχήσει η κόλλα"
και επίσης αυτό (σε end to end κόλληση)
όπου αστοχεί μεν η κόλλα, αλλά σε πολύ μεγαλύτερη πίεση: στο παρακάτω στιγμιότυπο το μεγαλύτερο μέγεθος που είδα αποτυπωμένο (δεν ξέρω αν μου ξέφυγε κάποιο άλλο) "129,50" που ό,τι κι αν αφορά (pounds ή Kg) δεν είναι συγκρίσιμο με τα μεγέθη στην προηγούμενη εικόνα (319 kg - 700 pounds)
Άρα δεν αμφιβάλλει κανείς ότι τα ίδια ξύλα έχουν μεγαλύτερη αντοχή κατά μήκος των ινών. Αντίθετα μάλιστα, ίσως λόγω ακριβώς αυτής της αδιαμφισβήτητα αυξημένης αντοχής, τα ξύλα του δεν σπάνε σε κόλληση end to end (αφού καταπονούνται εγκάρσια στα νερά και ανθίστανται κατά μήκος που είναι ισχυρότερα) αλλά το σύστημα σαν σύνολο αστοχεί λόγω θρυμματισμού της κόλλας (fracturing, δεν ξέρω πως αλλιώς να το μεταφράσω). Αυτή όμως η αστοχία συμβαίνει σε πολλαπλάσια πίεση από το σχίσιμο που προκύπτει κατά τις άλλες διευθύνσεις ινών, επομένως αυτό που ισχυρίζεται (end to end σχετικά με side to side) στέκει όσον αφορά στην κόλληση (joint) και μόνο.
Αυτά καταλαβαίνω εγώ, Και όχι, δεν προτίθεμαι ποτέ να κολλήσω end to end το μανίκι πάνω στο σκάφος χωρίς μόρσο ούτε να συμβουλέψω κάποιον να το κάνει, για διάφορους λόγους.
Από την άλλη όμως, έχουν ενδιαφέρον τα συμπεράσματά του - τα οποία όπως τα καταλαβαίνω εγώ, και όπως αποτυπώνονται στις παραπάνω εικόνες - δεν μπορώ να αρνηθώ, εκτός και αν είναι επίτηδες διαστρεβλωμένα.
