Κατεβαίνω από λίγο στο εργαστήριο και περνάω και 2 ντούγιες στο μπουζούκι που ξεκίνησα. Ταυτόχρονα όμως κάνω και άλλες δουλειές.
Το τζουρά που 'ειχα τελειώσει το καλοκαίρι δεν τον ανέβασα ποτε πάνω στο σπίτι καθώς είχε μια σημαντική αστοχία. Υπέθεσα πωςαφού βάλεο πολύ γερή κόντρα (βέγκε γύρω στα 2 εκατοστά) η ταστιέρα δεν χρειάζεται να είναι πολύ χοντρή. Έτσι σε μια στιγμή έμπνευσης έφτιαξα ταστιέρα από ''σάντουιτς'' κελεμπεκιού και έβενου. Η εμάνιση πολύ ωραία όμως μόλις περστήκαν οι χορδές το όργανο σκεύρωσε. Το άφησα όλο το καλοκαίρι και το φθινόπωρο κουρδισμένο να δω που θα σταθεροποιηθεί. Δεν πήρε παραπάνω αλλά το σκέυρωμα ήταν απαράδεκτο για νέο όργανο. Η πρώτη απόπειρα επιδιορθωσης ήταν να βγάλω τα τάστα και να περάσω πιο χοντρά και μάλιστα με δόντι, να πάει το όργανο πιο πίσω, στη θέση που έπερεπε. Παρόλο που με αυτον τον τρόπο βελτιώθηκε ήταν και πάλι λάθος πότε η ριζική λύση αλλαγής ταστιέρας ήταν μονόδρομος. Ξήλωσα την πρώτη και περασα μια καινούργια από έβενο γύρω στα 7-8 χιλιοστά και το οργάνο έγινε τζιτζί. Μια βδομάδα τώρα παραμένει στη θέση του. Έκανα και τα σεταρίσματα με κοαινούργιο κόκκαλο και είναι μια χαρά. Αυτό θέλω να φέρω στην μάζωξη για test drive.
Εκτός από αυτό το όργανο κατέβασα και ένα άλλο 'οργανο, αγορασμένο αυτήν την φορά, για ένα σέρβις. μιας και είχε παραμείνει κανά τριάρι χρόνια με σπασμένη και σκουριασμένες χορδές και είπα να το σενιάρω λίγο για να το πουλήσω μιας και κάθεται χωρίς να ασχολούμαι με αυτό. Πρόκειται για έναν τζουρά κατασκευής Αρμάου από το 2000. Το όργανο ήταν παραγγελία αλλά κατέληξε σε εμένα από 2ο χέρι. Παρόλο που είναι παλιό ουσιαστικά είναι άστρωτο, έχει παίξει ελάχιστα τόσο από εμένα όσο και από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη καθώς οι τζουράδες τελικά δεν μου πολυπάνε σε σχέση με τα μπουζούκια ή τους μπαγλαμάδες. Έβγαλα χορδές ,καθάρισα ταστιέρα και τάστα, πέρασα lemon oil την ταστιέρα και πέρασα νέες χορδές.
Το ενδιαφέρον έιναι η σύγκριση που ουσιαστικά έκανα στις 2 κατασκευές δοκιμάζοντας τες. Οι διαστάσεις σκάφους, μέγιστο πλάτος, μήκος και βάθος είναι σχεδόν ίδιες, αλλά λόγω σχήματος ο δικός μου έχει μικρότερο όγκο. Η κλίμακα 65 εκ. στον δικό μου, 64 εκ. στον αγοραστό. Η ηχητική οπή ιδιίου εμβαδού. Και οι δύοι ντουγάτοι- κελεμπέκι παλίσανδρος ο δικός μου, καρυδιά ο άλλος. Ο ήχος στον δικό μου καθαρός τζουραδίσιος, στον αγοραστό παρά την μικρότερη κλίμακα μπουζουκίζει. Από άποψη ήχου και μόνο χωρίς να λαμβάνω υπόψη σχήμα μέγεθος και κλίμακα θα το χαρακτήριζα μισομπούζουκο τελικά όσο δόκιμη είναι αυτή η ορολογία. Ο ήχος του φέρνει περισσότερο στα παλιά προπολεμικά μπουζούκια και λιγότερο σε τζουρά. Είχα πολύθ καιρό να παίξω με αυτό το όργανο και ουσιαστικά είχα ξεχάσει τον ήχο του.
Ανεβάζω και σχετική φωτογραφία. Σχεδιάζω να γράψω και λενα μικρό βιντεάκι για την ηχητική σύγκριση.
