Τέλειωσε η καλίμπα.
Περάσηκε ένα ματ υδατοδιάλυτο βερνίκι.
Τα κλειδιά μπήκαν και κουρδίστηκαν. Η καλίμπα έχει ένα περίεργο στήσιμο των κλειδιών. Κεντρικά είναι η πιο μπάσα και εναλλάξ πάει η ψηλότερη νότα μία απο τα αριστερά και μία από τα δεξιά. Το στήσιμο αυτό έχει λογική αλλά εμένα με δυσκόλεψε να μπορέσω να παίξω κάτι, οπότε το ξανάλλαξα και έβαλα τέρμα αριστερά την πιο μπάσα μία μία τις ψηλότερες νότες προς τα δεξιά.
Ο ήχος είναι αρκετά δυνατός, το ηχείο δουλεύει καλά. Οι πιο ψηλές νότες δεν βγαίνουν γιατί στην ουσία το έλασμα είναι πολύ μικρό για να πάλλεται οπότε λογικά μάλλλον θέλει ο καβαλάρης μετακίνηση.
Φωτογραφίες ακολουθούν.
Έγραψα και ένα μικρό δείγμα ήχου, που με δυσκόλεψε είναι αλήθεια, ένα παιδικό, τα μαλαματένια λόγια και για το ξεκάρφωμα ένα ρεμπέτικο (παίζει το μπαγλαμαδάκι). Σίγουρα θέλει εξάσκηση για να βγάλεις καλό ήχο αλλά εγώ εκεί τερματίζω. Άσε που για να παίζεις θέλει νύχι και δεν διαθέτω λεφτά για μανικιούρ. Το αφήνω για τον μεγάλο γιο που μου έπαιξε το βασικό θέμα στην ωδή στην χαρά για την πλάκα του πρωτοπιάνοντας στα χέρια του.
https://www.youtube.com/watch?v=vdV_jnzBWwY