Το Μπουζούκι του Κιθαρίστα - 2η γενιά

[KOSTAS7]

Υπέροχα όλα Στέργιο

[Stergios_lutherie]

Σας ευχαριστώ θερμά όλους για την τόσο εγκάρδια υποδοχή!!! Μετά δε από τα σχόλια για τους άλλους πλανήτες αρχίζω πλέον να αισθάνομαι λίγο …εξωγήινος 😊

- Η εποξική ρητίνη είναι πράγματι Α + Β (η συγκεκριμένη με αναλογία 10:6). Είναι πολύ λεπτόρρευστη, σαν το σιρόπι από σιροπιαστά. Στέλιο θέλει προσοχή: όχι ζαχαροπλαστική εκεί κοντά!

Χρειάζεται ζυγαριά με κάποια ακρίβεια (κουζίνας μας κάνει) για τη σωστή ανάμειξη. Εγώ ετοιμάζω ποσότητες 5 + 3 γραμμάρια για ένα χέρι στο εσωτερικό του οργάνου και μου περισσεύει περίπου το μισό.

Στέργιε προτείνω να μην φτιάξεις το όργανο. Όπως είναι μπαίνει στη βιτρίνα για έκθεση τόσο το καλούπι όσο και τα σκαφάκια! 

Με πρόλαβε ο Παναγιώτης
Άστα  στην άκρη για τη βιτρίνα

-   Παναγιώτη και Νάσο είναι αργά πιά για βιτρίνα! Το κερασένιο σκάφος ήδη ζευγάρωσε!

Το μάνικο έγινε -για πρώτη φορά- από Ισπανικό κέδρο (cedrela odorata).
Μάλιστα έπεσα σ’ ένα μαδέρι ιδιαίτερα ελαφρύ (0,37 gr/cm3!) που με κάνει να πιστεύω ότι σε συνδυασμό με το ελαφρύ σκάφος από κερασιά θα δώσει ένα όργανο με βάρος κάτω από ένα κιλό. Θα δούμε… Είναι εντυπωσιακό αυτό το ξύλο αλλά το αισθάνομαι κάπως «ψεύτικο» σα να είναι από πεπιεσμένο χαρτί και μου περνάνε κάτι εφιαλτικές σκέψεις και εικόνες, ότι τάχα λυγίζει και καταρρέει το μάνικο αλλά μετά βάζω τη μουσική δυνατότερα και ησυχάζω.

[Stergios_lutherie]

Μόνο αυτή η αλλαγή έγινε στο σκάφος; Το στένεμα; Αν θυμάμαι καλά το προηγούμενο καλούπι ήταν από σχέδια τού vagges2000, σωστά;

-   Σωστά θυμάσαι Άγγελε. Με αφετηρία τα σχέδια του Βαγγέλη Ανδρωνή (παρέλειψα να το αναφέρω, τον ευχαριστώ για άλλη μια φορά) στένεψε το καλούπι σημαντικά και βέβαια ανα-προσαρμόστηκαν οι καμπύλες του. Με λίγη αυθάδεια θα το ονόμαζα πλέον καλούπι του Μπουζουκιού του κιθαρίστα 😊


-   Δημήτρη, σεβαστή η  εμπειρία σου με τις ρητίνες σαν μηχανικού και δεκτός ο προβληματισμός σου.

Με βασανίσανε κι εμένα λίγο-πολύ όσα αναφέρεις. Βόσκησα αρκετά μέχρι να επιλέξω μια λύση για το εσωτερικό του σκάφους που και να αναδεικνύει την ξύλινη δομή αλλά και να εμπνέει εμπιστοσύνη. Πήρα σαν δεδομένο ότι η στερέωση των ανθρακονημάτων με ρητίνες όπως την κάνει ο Σπουρδαλάκης δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα και έκανα ένα μικρό βήμα επεκτείνοντας την επάλειψη των ρητινών και στην υπόλοιπη επιφάνεια του εσωτερικού του σκάφους. Πιστεύω κι ελπίζω ότι ένα καλά ξηραμένο ξύλο που έχει απομονωθεί εντελώς από το περιβάλλον (εννοώ από τις μεταβολές της υγρασίας διότι απ’ έξω υπάρχει το βερνίκι κι από μέσα η ρητίνη) δεν πρόκειται να «δουλέψει» άλλο, δηλαδή κάπως βαλσαμώνεται! Αισιοδοξώ λοιπόν ότι το ρίσκο αστοχίας λόγω υγρασίας είναι πολύ μικρό.

Για το σοκ από πτώση ή χτύπημα είμαι επίσης σχετικά αισιόδοξος. Ανθρακονήματα και ρητίνη σε συνεργασία ελπίζω θα προστατεύσουν την ακεραιότητα του οργάνου στις περισσότερες των περιπτώσεων.

Φοβάμαι όμως ότι δεν ισχύει ακριβώς το ίδιο και για τις ακραίες μεταβολές της θερμοκρασίας: Αν για παράδειγμα το όργανο ξεχαστεί καλοκαίρι σε πορτ-μπαγκάζ μάλλον προβλέπονται ποινές και μερεμέτια και οι ρητίνες δεν ελπίζω και πολύ ότι θα το σώσουν.

Η παρέμβασή σου ωστόσο με έκανε να θέλω να μελετήσω την ελαστικότητα μιας φλούδας ρητίνης με την πάροδο του χρόνου. Άπλωσα λοιπόν μια μικρή ποσότητα πάνω σε γυαλισμένο τεφλόν (ώστε να ξεκολλήσει εύκολα) και άρχισα ήδη να την ταλαιπωρώ μέχρι να στεγνώσει εντελώς μετά από μερικά ή ακόμη περισσότερα εικοσιτετράωρα… Μπακάλικη μέθοδος αλλά βολική για μια πρόχειρη εξέταση και πρώτη εντύπωση του πόσο ελαστική παραμένει η ρητίνη αφού «τραβήξει». Ίδωμεν…

[Γιάννης Καραβασίλης]

Το μάνικο έγινε -για πρώτη φορά- από Ισπανικό κέδρο (cedrela odorata).
Μάλιστα έπεσα σ’ ένα μαδέρι ιδιαίτερα ελαφρύ (0,37 gr/cm3!) που με κάνει να πιστεύω ότι σε συνδυασμό με το ελαφρύ σκάφος από κερασιά θα δώσει ένα όργανο με βάρος κάτω από ένα κιλό. Θα δούμε… Είναι εντυπωσιακό αυτό το ξύλο αλλά το αισθάνομαι κάπως «ψεύτικο» σα να είναι από πεπιεσμένο χαρτί και μου περνάνε κάτι εφιαλτικές σκέψεις και εικόνες, ότι τάχα λυγίζει και καταρρέει το μάνικο αλλά μετά βάζω τη μουσική δυνατότερα και ησυχάζω.

Φίλε Στέργιο καλώς προβληματίζεσαι με το συγκεκριμένο ξύλο. Είναι πολύ εύκολο στη διαμόρφωση του, και στο φινίρισμα του γενικότερα αν και έχει κάποιους πόρους αρκετά μεγάλους . Είναι πολύ μαλακό δυστυχώς αλλά το χαμηλό του βάρος το είχε κάνει ελκυστικό και τα δικά μου σχέδια. Το χρησιμοποίησα και σε τρίχορδο και σε τετράχορδο. Στο τετράχορδο ευτυχώς υπήρχε βέργα μεταλλική στο εσωτερικό του μανικιού κι έτσι με ένα εύκολο ρύθμισμα έστρωσε η κατάσταση. Στο τρίχορδο πήρε την ανηφόρα και αναγκάστηκα κι έβγαλα ξανά ταστιέρα για να ενσωματώσω μέσα βέργα ανθρακονήματος. Μετά δεν υπήρχε θέμα μέχρι σήμερα. Εννοείται ότι δεν μπήκε μόνος του ο κέδρος σαν μανίκι αλλά με συνοδεία από 3 ξύλινες κόντρες . Καλή επιτυχία φίλε Στέργιο και εύχομαι να μην δεις κανέναν εφιάλτη.... 

[Stergios_lutherie]

μμμ
Έχει λοιπόν βάση η ανησυχία!
Το μάνικο έχει κολληθεί τώρα και μάλλον δεν είναι φρόνιμο να το πειράξω.
Βέβαια έχω βάλει 5 κόντρες των τριων χιλιοστών κομμένες αυστηρά ακτινικά και ενσωματώνω βέργα ανθρακονήματος 3 Χ 12 χιλιοστά. Για να δούμε...
Ευχαριστώ για την προειδοποίηση Γιάννη και σταύρωσε σε παρακαλώ τα δάχτυλά σου 

[Γιάννης Καραβασίλης]

Τότε μη φοβάσαι τίποτα φίλε....!!!!!!!!! Όλα καλά θα πάνε.....!!!!!!!!
Όμως θέλω να σε βάλω να ανέβεις κι ένα ακόμα Γολγοθά της οργανοποιίας επειδή είμαι σίγουρος ότι θα τον περπατήσεις με επιτυχία. Ξέχνα τα τάστα με δόντι....(ειδικά στα τρίχορδα) και ξεκίνα να δοκιμάζεις και να πειραματίζεσαι με τα ξεδοντιασμένα....

 

[steliosguitar]

ε ρε γλεντια οι οδοντιατροι....  

[Stergios_lutherie]

Ξέχνα τα τάστα με δόντι....(ειδικά στα τρίχορδα) και ξεκίνα να δοκιμάζεις και να πειραματίζεσαι με τα ξεδοντιασμένα....
 

Για να μπει το θέμα στην ημερήσια διάταξη απαιτείται πειστική τεκμηρίωση! Περιμένω...

ε ρε γλεντια οι οδοντιατροι....  

... και μόνο διότι η κόρη μου ορκίστηκε οδοντίατρος πριν δυο μήνες 

[Ιωσήφ Τορρένς]

Πρώτα πρώτα θερμά συγχαρητήρια για τη νεαρή οδοντίατρο !
Είχα τη χαρά να ανταλλάξω δυο λόγια μαζί της στην έκθεση . Ευγενικό και γλυκό κορίτσι ! Να χαίρεσαι , να καμαρώνεις !

( Θα έχεις παρατηρήσει βέβαια , ότι κάποια από τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι οδοντίατροι , ταιριάζουν ταμάμ και στην οργανοποιία ... 

Σε ότι μπουζουκοειδές έχω φτιάξει , αλλά και στη μικρή κιθάρα , τάστα χωρίς δόντι χρησιμοποίησα και δεν είχα κανένα πρόβλημα.

 

[Γιάννης Καραβασίλης]

Κατ αρχήν συγχαρητήρια για την κόρη. Χαίρομαι ειλικρινά όταν ακούω νέα παιδιά να προχωρούν στη ζωή τους και να εξελίσσονται . Μεγάλο μπράβο στους γονείς....!!!!!
Για τα τάστα τώρα....
Είναι μεγάλο θέμα πιστεύω...οπότε τεκμηρίωση με τον αυστηρό όρο της λέξης δεν ξέρω αν θα μπορέσω σου δώσω Στέργιο. Όμως πιστεύω ειλικρινά , παρακολουθώντας όλο αυτό το διάστημα τις κατασκευές σου , ότι  μπορείς να δώσεις αρκετή τροφή σε όλους μας αν αρχίσεις να το ψάχνεις. Στα πρώτα μου όργανα χρησιμοποιούσα πάντα τάστα με δόντι...https://dimizparts.gr/index.php?route=product/product&path=86_182&product_id=368
Ανάλογα με τα μανίκια...τα ξύλα (μαλακά , σκληρά) ...τις κόντρες...αν έχει μέσα και ανθρακόνημα....παρατηρούσα συμπεριφορές του μανικιού με τα συγκεκριμένα τάστα. Αναφέρομαι σε τρίχορδα  κυρίως γιατί στα τετράχορδα λόγω ρύθμισης της βέργας τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Για να μην πολυλογώ....είδα να συμβαίνουν όλα όσα έχουν αναφερθεί εδώ μέσα κατά καιρούς σχετικά με το πόσο πίσω πάει το μανίκι όταν καρφώνεις τα τάστα ...πόσο έρχεται πάλι μπροστά όταν μπουν οι χορδές ...κλπ. Ατελείωτο το θέμα. Κάποια στιγμή έπεσα πάνω σε κάποιες ταστιέρες ( έβενο) που συμπεριφέρθηκαν τελείως διαφορετικά από τις προηγούμενες. Κάρφωνες τα τάστα και η μεταβολή του μάνικου ήταν μηδενική σχεδόν. Μόλις έβαζες χορδές το μανίκι τόξο....Προφανώς αστοχία υλικού ταστιέρας ....σαθρό ξύλο...καμένο...πολυκαιρισμένο άσχημα...δεν ξέρω...Έβγαλα τα τάστα αλλά επειδή ήταν με δόντι η χαρακιά πλέον ήταν μεγαλύτερη κι έπρεπε να μπει τάστο με διαφορετικό πάχος (0,6 ή 0,7 ). Είχα κάτι ξεχασμένα....χωρίς δόντι...κυρίως για κάποιες επισκευές και αλλαγές τα είχα αγοράσει, που χρειάζεται πιο χοντρό δόντι.
Πολυλογώ τελικά....
Χωρίς να είμαι σίγουρος Στέργιο...το δόντι στο τάστο επιτρέπει σε κάποιο βαθμό ανάλογα με το ξύλο και την ποιότητα της ταστιέρας να υπάρχει περιθώριο από τις τάσεις των χορδών να " παίρνει το μανίκι".... Το ξεδοντιασμένο τάστο σίγουρα είναι καλύτερο σ αυτό το θέμα. Το πρόβλημα είναι να βρεις το τέλειο χάραγμα για τα ανάλογα τάστα ώστε να μηδενίσεις....η να φέρεις τις όποιες παραμορφώσεις της ταστιέρας μετά το πέρασμα των τάστων στο σημείο που θέλεις εσύ. Το ζητούμενο είναι ένα μανίκι σταθερό πέρα από τα ξύλα και τις κόντρες σου ....να το κρατάνε τα τάστα. Η δική μου παρατήρηση λέει ότι απ όταν άρχισα να βάζω τάστα χωρίς δόντι στα τρίχορδα η συμπεριφορά τους είναι πολύ καλύτερη . Ίσως η δική σου μεθοδικότητα και ο τρόπος που έχεις να προσεγγίζεις τα πράγματα δώσουν περισσότερες απαντήσεις αν ασχοληθείς. Δεν κατέχω κάποιο μυστικό λοιπόν...απλά σε προτρέπω φίλε να ασχοληθείς. Είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα το κάνεις κι αυτό...

[steliosguitar]

θερμοτατα συγχαρητηρια για την κορη! να την καμαρωνεται παντα!
ευχες για δημιουργικο-λαμπρο μελλον!

κάποια από τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι οδοντίατροι , ταιριάζουν ταμάμ και στην οργανοποιία

  χαχαχα! βλεπω στη παρουσιαση στο 15ο μπουζουκι του κιθαριστα να υπαρχουν φωτο με καθε λογης ντρεμελακια πανω στο παγκο...
(ή την κορη που εχει παρει το ντιενεϊ του μπαμπα στα ζιγκ, να φτιαξει επιτελους το αθορυβο!*)






*το μονο που φοβαμαι-ανατριχιαζω, ειναι ο θορυβος ζζζζζζζζζζζζζζζζζ την ωρα που πλησιαζει το ματζαφλαρι.... τον ηχο οχι την εργασια...

[konsaw]

Μπράβο Στεργιε, όπως πάντα πολύ ορέα δουλιά. Άξιος! 

[Stergios_lutherie]

Παιδιά σας ευχαριστώ όλους ! Θα μεταφέρω τις ευχές σας στην κόρη μου...

(ή την κορη που εχει παρει το ντιενεϊ του μπαμπα στα ζιγκ, να φτιαξει επιτελους το αθορυβο!*)

Καλομελέτα και μια μέρα θα δούμε και το Μπουζούκι του οδοντίατρου! 

Γιάννη μου όσα λες πήρανε θέση στο πίσω μέρος του σκληρού δίσκου και περιμένουνε αφορμή, ίσως κάποτε φυτρώσουν...

[oscar]

.....το δόντι στο τάστο επιτρέπει σε κάποιο βαθμό ανάλογα με το ξύλο και την ποιότητα της ταστιέρας να υπάρχει περιθώριο από τις τάσεις των χορδών να " παίρνει το μανίκι".... Το ξεδοντιασμένο τάστο σίγουρα είναι καλύτερο σ αυτό το θέμα. Το πρόβλημα είναι να βρεις το τέλειο χάραγμα για τα ανάλογα τάστα ώστε να μηδενίσεις....η να φέρεις τις όποιες παραμορφώσεις της ταστιέρας μετά το πέρασμα των τάστων στο σημείο που θέλεις εσύ. Το ζητούμενο είναι ένα μανίκι σταθερό πέρα από τα ξύλα και τις κόντρες σου ....να το κρατάνε τα τάστα. Η δική μου παρατήρηση λέει ότι απ όταν άρχισα να βάζω τάστα χωρίς δόντι στα τρίχορδα η συμπεριφορά τους είναι πολύ καλύτερη ......

Στεργιε, και η δική μου "τεκμηρίωση" - παρατήρηση δια της πρακτικής οδού, συμφωνεί με αυτή του Γιάννη.
+1 λοιπον σε οτι είπε ο Γιάννης.


Στα εξαχορδα βάζω ταστα χωρις δόντι, λόγω της καλύτερης γενικής συμπεριφοράς, συν οτι όταν χρειαστούν αλλαγή δεν πληγωνουν την ταστιέρα κατα την εξαγωγή τους.

[Λάμπρος Σταυρίδης]

Φίλε Στέργιε , ἄν καί καθυστερημένα , πολλά συγχαρητήρια γιά τό κορίτσι , καλή πρόοδο νά ἔχη !!!
Καί τά σκάφη , ἔδειξαν πολύ ὡραῖα , καλά τελειώματα !!!!