Η Μαρία εχει δίκιο, το τυχαίο ανακάτεμα υλικών εχει σίγουρα μεγάλη επικινδυνότητα να προκαλέσει ανεπανόρθωτα προβληματα στο ξύλο. Πρέπει κανείς να ξέρει στα σίγουρα τι κάνει, και να κάνει και δοκιμές πριν το χρησιμοποιήσει.
Και ο Κώστας σωστά το λεει, δηλ. το να μουλιάσει κανεις το ξύλο σε κάποιο τυχαίο λάδι που δεν πολυμερίζεται ή δεν του δίνεις το απαραίτητο χρόνο να πολυμεριστεί, θα έχει σαν αποτέλεσμα να ξερνάει λάδια για πάντα.
Ολα τα λάδια πολυμερίζονται μεσω της οξείδωσης από το οξυγόνο της ατμόσφαιρας, αλλα κάποια το κάνουν σε μερικές μέρες (λινέλαιο, tang, καρυδέλαιο) και κάποια σε μήνες ή χρόνια πχ. ελαιόλαδο κλπ μαγειρικά λάδια.
Γι αυτό στη συντήρηση του ξύλου κάνουν μονο τα "γρήγορα". Ακόμα και αυτά όμως θέλουν κάποιο ελάχιστο χρόνο ανα στρώση για να σκληρύνουν, πχ αν βουτήξεις ένα ξύλο σε λινελαιο και το αφήσεις να παπαριάσει μεχρι βαθιά τους πόρους, δηλαδη κάνεις όλη την επεξεργασία σε 1 στρώση, το λάδι δεν θα σκληρύνει ποτέ ή θα αργήσει πάαααρα πολύ, γιατί θα πολυμεριστεί εξωτερικά μια λεπτή στρώση η οποία θα εμποδίσει το οξυγόνο να φτάσει παραμέσα, οπότε θα έχεις λάδι σε υγρή μορφή για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τεσπα, στο θέμα που ανέφερα παραπάνω για το "Σπιτικό Βερνίκι λαδιου", η συνταγή είναι από το νετ και υπάρχουν πολλές εκδοχές.
Οι περισσότερες θέλουν βερνίκι φαινολικής ή αλκυδικής βάσης και όχι πολυουρεθανικής. Επικρατέστερη είναι η φαινολική γιατί δίνει μεγαλύτερη αντοχή από την αλκυδική χωρίς να χάνει σε ελαστικότητα.
Δεν συστήνονται τα πολυουρεθανικά γιατί είναι πολύ-πολύ σκληρά, έχουν ελάχιστη έως καθόλου ελαστικότητα και δεν ακολουθούν τις μικροκινήσεις του ξύλου, ιδιώς σε ένα όργανο που πάλεται συνεχώς. Κάποιοι που τα χρησιμοποιούν μειώνουν αρκετά την αναλογία του βερνικιού προς όφελος του λαδιού στο μίγμα.
Εψαξα και βρήκα κάπου παραπεταμένο το κουτι από το βερνίκι που χρησιμοποίησα, είναι το vernilac yacht varnish και είναι φαινολικής βάσης (μαλλον), γι αυτό και το είχα επιλέξει στην αρχική αποτυχημένη απόπειρα να λουστράρω το καραολο (το κουτί φαινεται λίγο και στην φωτο του 4ου post).
Με το τελικό μίγμα, που είχα φτιάξει μετά από πολλές δοκιμές, πέρασα ενα μικροέπιπλο, 1 wet sanding και 5-6 χέρια με πανάκι και χωρίς ιδιαίτερη σχολαστικότητα, και είχε θεαματική επιτυχία το αποτέλεσμα. Εγινε αυτό το θαμπό γυαλιστερό σαν της μπάλας, με πολυ τονισμένα τα νερά και εμφανή την υφή του ξύλου, αλλα πολύ πιο εύκολα και οικονομικά.
Για σιγουριά αυξησα τον χρόνο στεγνωματος ανάμεσα στα χέρια από 12-24 στις 36-48h (ήταν και καλοκαίρι).
