Η Πύλη των Ελλήνων Οργανοποιών
Παρουσίαση Οργάνων => Παρουσίαση κατασκευών => Μήνυμα ξεκίνησε από: Stergios_lutherie στις Φεβρουάριος 07, 2019, 10:02:09 μμ
-
[ You are not allowed to view attachments ]
Καλησπέρα στην παρέα!
Το 2ο μπουζούκι του κιθαρίστα κοντεύει να τελειώσει … {celebrate009}
Η παρουσίασή του θα γίνει πολύ πιο περιληπτικά από ό,τι το 1ο.
Οι δυο πυλώνες της επανάληψης του εγχειρήματος είναι:
1. Η σταθεροποίηση και βελτίωση της μεθόδου κατασκευής και της αισθητικής του που σε γενικές γραμμές φαίνεται να πηγαίνει καλά αλλά μπορεί να πάει και καλύτερα.
2. Η αναζήτηση του κατά το δυνατόν "μεγαλύτερου" ήχου που το μπουζούκι μπορεί να δώσει. Αυτό το τελευταίο είναι μια έμμονη ιδέα που έχει σφηνωθεί στο πεισματάρικο κεφάλι μου και δυσκολεύομαι να την περιορίσω με ό,τι λογικά επιχειρήματα κι αν έχω κινητοποιήσει μέχρι τώρα. Το σημείο στο οποίο κολλάω είναι οι αδυναμίες μου. Εκτός λοιπόν από γκρινιάρης -όπως έχω παραδεχτεί στο παρελθόν- είμαι και τσιγκούνης! Θεωρώ λοιπόν ανεπίτρεπτο να πάλλονται μόνο τα δύο τρίτα του μήκους του καπακιού και το υπόλοιπο ένα τρίτο να πηγαίνει χαμένο (η περιοχή της τρύπας). Είχα λοιπόν ένα όραμα (I had a dream ) ότι το καπάκι λέει τρομπάριζε τον παλμό του ολόκληρο, μαζί με την τρύπα, και μπαινόβγαινε μέσα-έξω όπως ο κώνος του μεγαφώνου -που πιθανόν έχετε δει κώνους μεγαφώνων να πάλλονται στα γιουτιούμπ και τα ρέστα. Το καμάρωμα λοιπόν του καπακιού παραμένει για μένα ένα ζήτημα λίγο-πολύ ανοιχτό… {music024}
Θα παρατηρήσατε ότι το καράολο έχει φαγωμένες τις δυο «βόρειες» απολήξεις του. Σαν κανένας αλανιάρης γάτος που έφαγε τα αυτάκια του στους καυγάδες. Αυτή η διαμόρφωση ξεκίνησε σαν ατύχημα που όταν συνέβη μου έκοψε την ανάσα! Η έκτακτη και θορυβώδης συνεδρίαση του συμβουλίου καταστροφών προέκρινε με οριακή πλειοψηφία την επιλογή της αμφοτερόπλευρης και -όσο γινότανε- κομψότερης αφαίρεσης υλικού όπως τελικά έγινε. Το κύριο επιχείρημα μιας τέτοιας λύσης ήταν ότι σε περίπτωση επανάληψης ανάλογου επεισόδιου η νέα αυτή διαμόρφωση μπορεί ν' απορροφήσει το σοκ αποτελεσματικότερα. Τώρα, όσον αφορά την αισθητική, αφού δικαιολογείται από τη λειτουργία (μέσα στη λειτουργία είναι και τα ατυχήματα δεν είναι;) τότε γίνεται αναγκαστικά δεκτή. Άσε που προσθέτει και ένα αναγνωρίσιμο στοιχείο ενισχύοντας την οπτική ταυτότητα του καράολου. Έκανα όπως βλέπετε κάθε καλή προσπάθεια να με πείσω αλλά απομένουν ακόμη σπαράγματα αμφιβολίας.
Γνώμες; Αν πιστεύετε ότι είναι καρα-κιτσαριό παρακαλώ πολύ να μου το πείτε με τρόπο...
-
Εμένα πάντως μου αρέσει. Πολύ ωραίο.
-
Τι κάρα κιτσαριο ρε Στέργιο...... Μας δουλεύεις..... Που να δεις αυτά που έχω κάνει εγώ..... Χαχα 10 φορές χειρότερα ειναι.
Αυτό είναι λες και το επεξεργαστικε φωτογράφος με φοτοσοπ.......
Είναι ΤΕΛΕΙΟ, !!!!
Ανυπομονώ να δω την παρουσίαση την καινούργια
-
Τι καρακιτσαριό μας λες τώρα . Αστειεύεσαι βέβαια . Ισα ίσα όλο το σύνολο είναι πολύ ωραίο , έχει άψογη γεωμετρία και "τα φαγωμένα αυτάκια του καβγατζή αλανιάρη γάτου " αφήνουν να βλέπουμε τα χρώματα των διαφορετικών ξύλων που υπάρχουν κάτω από το σκούρο ξύλο του καράολου.
Ισως θα μου πεις ότι τα διαφορετικά ξύλα και τα χρώματά τους τα βλέπουμε ήδη μέσα στα αυλάκια για τις τρύπες . Ναι εντάξει , αλλά για μένα τουλάχιστον είναι πολύ όμορφο , που τα βλέπω και απέξω στις άκρες του καράολου. Σπάει λίγο τη γεωμετρική αυστηρότητα και το σκούρο χρώμα. Διαχειρίστηκες αριστα το "ατύχημα" και έβγαλες ένα όμορφο διακριτικό αποτέλεσμα. Αν δεν μας το έλεγες , θα νόμιζα ότι επίτηδες το έφτιαξες έτσι.
Αν επιτρέπεται το καμάρωμα του καπακιού, πώς σκέφτεσαι να το κάνεις ;
Ανυπομονώ κι εγώ για τη συνέχεια {celebrate012}
-
Φίλε Στέργιε , μιά μεγάλη καλημέρα άπ' τήν πατρίδα !!! ( Ἆραγε τήν νοσταλγεῖς καθόλου ; )
Ἐγώ , δέν θά βιαστῶ νά σοῦ γράψω ἐπαίνους , παρ' ὅλον πού , σάν πρώτη ἐντύπωση , μοῦ ἄρεσε τό "ἀτύχημα" . Κάθησα ἀρκετή ὥρα καί τό παρατήρησα , κάνοντας διάφορες σκέψεις γιά νά βελτιωθῆ ὥστε νά ἐλαχιστοποιηθοῦν ἕως μηδενιστοῦν τά σπαράγματα τῶν ἀμφιβολιῶν σου .
Κατέληξα λοιπόν , μήπως ἡ ὀξεία γωνία πού σχηματίζεται στό κρέμ ξύλο ( σφενδάμι ; ) ἄν πάη πιό κάτω , περίπου στή μέση του ἤ λίγο πιό κάτω , ὥστε νά σβήνη πιό " γλυκά " , δέν θά δίνη οὔτε κἄν ὑποψία ἀτοπήματος καί προσπαθείας γιά διόρθωση ;
Ἐπίσης , μήπως ἡ μεγάλη καμπύλη τοῦ καφέ ξύλου ( βέγκε ; ) ( ὅπως τό βλέπουμε φάτσα ) συνεχίζει μέχρι τήν μέσα γωνία τοῦ " ἀτυχήματος " μόνο στό καφέ ξύλο , δίχως νά χαλάση ἡ πιό κάτω ἀκμή πού σχηματίζουν τό ἄσπρο - κόκκινο - ἄσπρο ξύλο ; ( Δέν ξέρω ἄν τό κατάλαβες , ἀλλά δέν ἔχω τήν δυνατότητα σχεδιάσεως ) .
Ἴσως εἶναι χαζομάρες αὐτά πού γράφω . Ἀλλ' ἀπό μικρό κι ἀπό τρελλό.....
Ἐπίσης , στήν ἀπό κοντά φωτογραφία βλέπω μερικές τρυπίτσες στό κόκκινο ξύλο . Αὐτές στοκάρονται μέ σκόνη ἀπό τό ἴδιο ξύλο πού βγάζεις μέ τρίψιμο σέ λίμα , ἀνακατεμένη μέ ἄσπρη κόλλα . Τό πιθανότερο βέβαια εἶναι νά τό γνωρίζεις , ἀλλά διά πᾶν ἐνδεχόμενον....
-
( Δέν ξέρω ἄν τό κατάλαβες , ἀλλά δέν ἔχω τήν δυνατότητα σχεδιάσεως ) .
νομίζω αυτό περιγράφει ο Λάμπρος
[ You are not allowed to view attachments ]
την μείωση στα πλαϊνά (άσπρη γραμμή) εγώ δεν θα την έκανα, επιπλέον αν η τρυπούλα (κύκλος) είναι για τα κλειδιά μάλλον είναι δεσμευτική
για το βένγκε, συμφωνώ με τον Λάμπρο (αν αυτό εννοεί τελικά) και είναι το πρώτο που σκέφτηκα: τα τελειώματα είναι λίγο περίπλοκα και δημιουργούν "ταραχή" που δεν χρειάζεται - και δεν νομίζω ότι προσφέρει και τίποτα στο σχέδιο
[ You are not allowed to view attachments ]
-
επίσης ρε Στέργιο κάνε και κανένα λάθος, καμιά αστοχία ρε παιδί μου, μισό χιλιοστό, λιγότερο, ότι θες εσύ, έστω κάτι λίγο τελος πάντων, μου σπας το ηθικό :P
-
( Δέν ξέρω ἄν τό κατάλαβες , ἀλλά δέν ἔχω τήν δυνατότητα σχεδιάσεως ) .
νομίζω αυτό περιγράφει ο Λάμπρος
[ You are not allowed to view attachments ]
την μείωση στα πλαϊνά (άσπρη γραμμή) εγώ δεν θα την έκανα, επιπλέον αν η τρυπούλα (κύκλος) είναι για τα κλειδιά μάλλον είναι δεσμευτική
Ναί , αὐτό περιγράφω , ἀλλά μέ τήν διαφορά ὅτι , μόνο ἐπιμήκηνση τῆς ( στερεῆς ) γωνίας πρός τά κάτω ἐννοῶ , ὄχι διαπλάτυνση .
Ἡ τρυπούλα φίλε Μάνο ( στόν κύκλο ) νομίζω δέν εἶναι γιά κλειδί , διότι εἶναι πολύ ψηλά , πάνω ἀπό τό τέλος τῶν ἀτρακτοειδῶν κουφωμάτων γιά τά κλειδιά .
-
Παιδιά το ενδιαφέρον σας μου δίνει φτερά…
Σας ευχαριστώ και για τις θετικές γνώμες αλλά και για τις προτάσεις για παραπέρα διαμόρφωση!
Βάζω μια φωτό ζεστή-ζεστή από την κατάσταση όπως είναι σήμερα. Για την καταγραφή, τα ξύλα είναι έβενος, σφενδάμι και παντούκ. Το σημαδάκι ήταν πράγματι για τη βίδα. Και οι πόροι στο παντούκ Λάμπρο θα κλείσουν με τρείς τέσσερις φορές γομαλάκα-τρίψιμο.
[ You are not allowed to view attachments ]
Όπως βλέπετε τα περιθώρια για περισσότερη διαμόρφωση είναι πολύ μικρά. Αν τελικά κρατήσω τα φαγωμένα αυτάκια για τα μελλοντικά μπουζούκια θα χρειαστεί να απομακρυνθούν τα κλειδιά νοτιότερα κατά 2-3 χιλιοστά (τόσο είναι το περιθώριο μετακίνησης) ώστε να βελτιωθεί το φάγωμα όπως προτείνει ο Λάμπρος και αναπαριστά ο Μάνος. Μάνο, η «ταραχή» που αναφέρεις ήταν ακριβώς που είχα στο μυαλό μου με τη λέξη καρα-κιτσαριό! Αλλά για το παρα-πέρα που προτείνεις, αδυνατώ να φανταστώ πώς μπορεί να γίνει… Δηλαδή το πώς θα συμφιλιωθούν οι ετερόκλητες καμπύλες με το μικρό γκρεμό ανάμεσά τους!
-
επίσης ρε Στέργιο κάνε και κανένα λάθος...
Δώκαμε, δώκαμε. Το λάθος είναι εδώ!
Λάθος τρύπημα, αλλά διορθώθηκε με καβίλιες...
Λοιπόν με τη άδειά σας, έβαλα μια ψηφοφορία για το μέλλον του καράολου του μπουζουκιού του κιθαρίστα!
-
Η ψηφοφορία κηρύσσεται άγονη! Μια ψήφος. Ψηφοφόρε μου ευχαριστώ! {celebrate015}
Τέλος πάντων, το θέμα με τα φαγωμένα αυτάκια θ' αναλάβει να το συζητήσει και να αποφασίσει το τμήμα επικοινωνιακής στρατηγικής και παραφερναλίων...
..............................................
Πριν την κατασκευή του 2ου σκάφους ξαναχαράχτηκαν με ξυραφοπρίονο τα ίχνη των ντουγιών πάνω στο καλούπι και γεμίσαν/στοκαρίστηκαν τα χαράγματα με ξυλόκολλα (όχι κρυσταλλική για να διευκολύνει τις πινέζες) χρωματισμένη με φούμο ώστε να φανούν οι καινούργιες γραμμές. Η νέα αυτή χάραξη, χωρίς να είναι τέλεια και πάλι, ανταποκρίνεται περισσότερο στην πραγματικότητα. Μετά από τρίψιμο/βερνίκωμα/κέρωμα το καλούπι ήταν έτοιμο για χρήση.
-
Τι έκανες πάλι........ (Η θα με κάνεις να τα παρατήσω, ή θα το κάνω και το δικό μου το καλούπι έτσι όταν ξεκινήσω σκάφος..... ( Τι να πω δεν ξέρω) συγχαρητήρια για την δουλειά σου, τα βλέπω και τα παρομιαζω με μπριζόλα στα κάρβουνα... 😂😂😂😂😂 Που θέλεις να την φας πριν βγει ακόμα από την σχάρα
-
Καλα ο Στεργιος ειναι απο τις περιπτωσεις που με εναμισι οργανο παραγωγη παιζει ηδη στην κατηγορια master.
Αμα το χεις...το χεις τελος
-
Παιδιά τι να συζητάμε τώρα, ο άνθρωπος έφτιαχνε κοσμήματα!!
Η κατασκευή ενός οργάνου για τον Στέργιο, φαντάζομαι είναι "αστεία".....με τον ήχο ψάχνεται ,
που κι εκεί το καμαρωμα που έκανε για πρώτη φορά, το αποτέλεσμα ήταν φοβερό!!
Βέβαια κι άλλοι φτιάχνουν κοσμήματα....... είναι να το χεις όπως το είπε ο Νικηφόρος!!
-
Γιώργο π, Νικηφόρε και Γιώργο Χ. σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Με κολακεύετε και έρχομαι σε δύσκολη θέση…
…………………………………………………………………………
Τα βασικά ξύλα του σκάφους είναι αυτή τη φορά ριγωτό σφεντάμι Ευρωπαϊκό (curly maple) για ντούγιες/μάνικο και καρυδιά Αμερικής για κολάντζα/πλαινάρια. Οι τάκοι έγιναν από αρωματικό κέδρο Ονδούρας καθώς σε ανύποπτο χρόνο είχα πάρει πράσινο φως από Μάνο και Κώστα Ζαρκάδα για τη χρήση του σε τάκους.
Ιδού η κατασκευή του σκάφους, φάση που δεν παρουσιάστηκε στο 1ο μπουζούκι του κιθαρίστα.
(Ιωσήφ δε σε ξέχασα, το καπάκι και το καμάρωμα έρχονται σύντομα…)
-
[ You are not allowed to view attachments ]
[ You are not allowed to view attachments ]
Οι ντούγιες κόπηκαν με τη βοήθεια πατρόν (templates). Εκτός της ντουγομάνας, χρησιμοποιήθηκαν δυο πατρόν. Ένα για πλήρεις ετερόστροφες και ένα για ελλιπείς ετερόστροφες ντούγιες.
Ό,τι ξέρω για ντούγιες τα έμαθα κυρίως από το blog του Αναστάσιου http://organa-anastasios.blogspot.com/2009/05/blog-post_02.html (http://organa-anastasios.blogspot.com/2009/05/blog-post_02.html) από τους αδελφούς Κουκουρίγκου εδώ http://www.lutherie.gr/stave/stave_3.htm (http://www.lutherie.gr/stave/stave_3.htm) και εδώ http://www.lutherie.gr/sb/sbco1.htm (http://www.lutherie.gr/sb/sbco1.htm) και βέβαια από την Πύλη των Ελλήνων οργανοποιών ;D, και σποραδικά από 'δω κι από κει.
Εννοείται ότι οι ντούγιες που προκύπτουν από τα πατρόν θέλουν κατεργασία και προσαρμογή, η κάθε μια τους ξεχωριστά, με τη βοήθεια αναποδογυρισμένης χειροπλάνης http://www.luthier.gr/index.php?topic=3483.0 (http://www.luthier.gr/index.php?topic=3483.0) η όπως βολεύει στον καθένα…
-
Το λύγισμα των φιλέτων πάχους 1,2 χιλιοστών (από παλίσσανδρο αυτά) έγινε με τη μέθοδο που είχα δει να εφαρμόζει το μέλος του φόρουμ αποστόλης τ στο παρελθόν. Απλή και αποτελεσματική.
Το ρηχό αυλάκι βάθους ενός χιλιοστού χαράχτηκε με το ρούτερ. Η καμπύλη του σχεδιάστηκε να είναι λίγο πιο κλειστή (με τη μέθοδο "κοιταω-με-περισπούδαστο-ύφος-και-λέω-καλά-είναι-τόσο"). Μετά το "σιδέρωμα" των βρεγμένων φιλέτων, η ελαστική υστέρηση (springback) τα επανέφερε πολύ κοντά στην πραγματική καμπύλη.
-
:-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-*
-
Υποδειγματική (και) αυτή η εργασία, η παρουσίαση , η τεχνική ευφορία που απολαμβάνουμε !
Το ελάχιστο που μπορώ να κάνω είναι να τη φυλάξω στα αγαπημένα bookmarks για εύκολη αναζήτηση - αναφορά.
Να έχεις την υγειά σου Στέργιε , να παίζεις την κιθάρα σου, να φτιάχνεις, να χαίρεσαι και να μοιραζόμαστε αυτή τη χαρά !
-
Αυτό είναι σκάφος!!! {celebrate007} {celebrate004} {celebrate004} {celebrate004}
-
Δεν εξηγείται..... Με φωτοσοπ δουλεύεις εσύ.
-
Νικηφόρε, Ιωσήφ, Γιώργο Χ. και Γιώργο π σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια (και φατσούλες)
……………………………………………………………
Πριν προχωρήσει η παρουσίαση θέλω να σταθώ σε μια λεπτομέρεια που για μένα αποδείχτηκε σημαντική:
Το φαρδύτερο σημείο της ντούγιας είναι σημασμένο ΚΑΙ στο πατρόν ΚΑΙ στην κομμένη ντούγια αλλά ΚΑΙ στο καλούπι. Προσωπικά χρησιμοποιώ τον διαμήκη νομέα του καλουπιού (που μου περίσσεψε) σαν επιπλέον βοήθημα για μια γρήγορη αρχική μορφοποίηση του λυγίσματος. Το σημάδι του φαρδύτερου σημείου σημειώνεται ΚΙ ΕΚΕΙ επίσης. Κατ' αυτό τον τρόπο η μικροδιαμόρφωση της κάθε ντούγιας έχει ένα σταθερό σημείο αναφοράς που αποδεικνύεται πολύ χρήσιμο. Η έλλειψή του μου φαίνεται ότι κάνει τη διαμόρφωση/τοποθέτηση της ντούγιας κάπως χαοτική.
Το σημάδεμα του φαρδύτερου σημείου σημειώνεται στις διάφορες εκφάνσεις του με βελάκια στις φωτογραφίες παρακάτω.
-
Και λίγη ακόμη καθυστέρηση την οποία προσωπικά βρίσκω διασκεδαστική καθώς ο χρόνος έχει πλέον γιατρέψει την "πληγή" :D
Μια φωτογραφία ναυαγίου από την πρώτη απόπειρά μου να φτιάξω σκάφος επιχειρώντας να ξεγελάσω τη στερεομετρία…
-
Πραγματικά η σήμανση του φαρδύτερου σημείου στην ντούγα, στο καλούπι, στο πατρόν και στον διαμήκη νομέα, βοηθάει πολύ και λειτουργεί αγχολυτικά !
Κατά τα άλλα μου αρέσει που βλέπω τα ενδιάμεσα φιλετάκια λίγο τροφαντούτσικα - παχουλά ( τί πάχος έχουν ; )
[ You are not allowed to view attachments ]
-
Το λεμόνι τι είναι;;;; Βοηθάει σε κάτι;;;
-
- Ιωσήφ, τα φιλετάκια του παλίσσανδρου που βλέπεις είναι ενάμιση χιλιοστο και βάλε. Αλλά τελικά κατέληξα σε 1,2 γιατί ταιριάζουν ανετότερα στη μικρούλα ημιπεριφέρεια που καταλήγει το σκάφος στο σημείο της ένωσης.
- Γιώργο, το λεμόνι μπήκε εις ανάμνηση του συναισθήματος που ένοιωσα όταν κατάλαβα το μέγεθος της καταστροφής! Κοντολογής, ξυνίστηκα...
-
Στη συνέχεια η κατασκευή της κολάντζας με τη δημιουργία προηγουμένως ενός πατρόν σοβαρότερου από το προηγούμενο
[ You are not allowed to view attachments ] [ You are not allowed to view attachments ]
Το αγαπημένο μου κάπως υγρό σφιχταγκάλιασμα κολάντζας-σκάφους όλη νύχτα για να "αδελφώσουν" και να κολλήσουν την άλλη μέρα σαν νύχι-και-κρέας (με το συμπάθειο για τις εκφράσεις και τους αναπόφευκτους συνειρμούς!)
Στη 2η φωτο διακρίνεται και η ολόπασση βέργα που είναι βιδωμένη στον ξετρυπημένο τάκο. Με βοηθάει αφάνταστα στη στήριξη του σκάφους και στην κόλληση της κολάντζας εκτός καλουπιού (που όπως ίσως θυμάστε και από το 1ο μπουζούκι με είχε προβληματίσει θεωρώντας τη μια πολύ σοβαρή κόλληση που δεν επιδέχεται κενά και αμφιβολίες).
-
Τα υπόλοιπα του σκάφους…
-
Και ένα πέρασμα γομαλάκα lemon shellac με πινέλο
-
Ωωωω ... ομορφιές !!!
[ You are not allowed to view attachments ]
-
.... και μόνο που δημιούργησες δικό σου "μοτίβο" στην κολατζα , εντελώς διαφορετικό απ'τα συνηθισμένα , προσωπικά σου βγάζω το καπέλο!
.στα υπόλοιπα ο Ιωσήφ με κάλυψε!!
-
Στέργιο πολύ όμορφο βγαίνει. Εξαιρετική λεπτομέρεια.
-
Τέλειο..... Το πουλάς;;;;;;; Χαχαχα για κάδρο σε έκθεση είναι.
Στεργιο την Γάζα με τι την κολλάς;
-
Λαμπρή κατασκευή καί ἐξ ἴσου λαμπρή παρουσίαση!!!
Συγχαρητήρια!!!
-
Παιδιά σας ευχαριστώ όλους θερμά!
Γιώργο, τη γάζα την κολλάω "βάφοντάς" τη με ζωική κόλλα.
Πιστεύω ότι μ' αυτό τον τρόπο ενισχύεται το σκάφος (θηρίο!) αλλά και η επιφάνεια αποκτάει μια υφή σαγρέ-καραμελιζέ που πιστεύω ευνοεί τις αντανακλάσεις του ήχου στο εσωτερικό του.
-
https://www.youtube.com/watch?v=xaV0dzZE9zc (https://www.youtube.com/watch?v=xaV0dzZE9zc)
Αυτο το κολλημα της κολλατζας εκτος καλουπιου... το βλεπω και τρεμω, ισως γιατι ετσι την ειχα πατησει στο πρωτο μου σκαφος και μου ειχε βγει αβγουλωτο. Υπαρχει παντα ο φοβος ενας σφιγκτηρας να σου χαλασει τη φορμα του σκαφους.
Βεβαια αυτα ειναι για εμας τους κοινους θνητους, γιατι εσυ εισαι η εξαιρεση που επιβεβαιωνει τον κανονα. :-X :-X :-X
-
https://www.youtube.com/watch?v=xaV0dzZE9zc (https://www.youtube.com/watch?v=xaV0dzZE9zc)
Αυτο το κολλημα της κολλατζας εκτος καλουπιου... το βλεπω και τρεμω, ισως γιατι ετσι την ειχα πατησει στο πρωτο μου σκαφος και μου ειχε βγει αβγουλωτο. Υπαρχει παντα ο φοβος ενας σφιγκτηρας να σου χαλασει τη φορμα του σκαφους.
Βεβαια αυτα ειναι για εμας τους κοινους θνητους, γιατι εσυ εισαι η εξαιρεση που επιβεβαιωνει τον κανονα. :-X :-X :-X
Αν λυγίσεις σωστά την κολατζα και την αφήσεις όλη νύχτα στο καλούπι(χωρίς το σκάφος) , την αλλά μέρα είναι μια χαρά!
Μ' αυτόν τον τρόπο ταιριάζω την εσωτερική ενίσχυση (πατούρα χωρίς πριονιες)....
-
Ναι αλλά το βαρος των σφικτηρων, παραμορφώνουν το σκάφος.
-
Τρομερή δουλειά!!! Ερώτηση από άσχετο με τα λαϊκά όργανα . Η Γάζα στο εσωτερικό ή κάτι αλουμινόχαρτα που βλέπω είναι υποχρεωτικά;
-
Παιδιά, η κόλληση της κολάντζας εκτός καλουπιού έχει για μένα μόνο πλεονεκτήματα. Μπορείς μ' αυτό τον τρόπο να έχεις οπτικό έλεγχο της κόλλησης απ΄ όλες τις πλευρές και να κάνεις τη διευθέτηση των σφικτήρων με τρόπο τέτοιο ώστε να "ξεράσει" η κόλλα από παντού. Πετυχαίνεις δηλαδή μια καλή κόλληση.
Βασική προϋπόθεση είναι να ταιριάζουν όσο γίνεται καλύτερα τα δυο κομμάτια. Γι αυτό χρειάζεται πολύ προσεκτικό ταίριασμα της κολάντζας στο σκάφος πριν την κόλληση. Διαπίστωσα ότι σφίγγοντας ελαφρά την ήδη διαμορφωμένη (και ακόμη ελαφρά υγρή) κολάντζα πάνω στο σκάφος για μια νύχτα έχεις σαν αποτέλεσμα την επόμενη μέρα μια τέλεια εφαρμογή πριν την κόλληση (αυτό που ονομάζω "αδέλφωμα" κολάντζας-σκάφους ή dry fit).
Κατ' αυτό τον τρόπο το σφίξιμο των σφικτήρων κατά τη διάρκεια της κόλλησης δεν προκαλεί παραμορφώσεις στα δυο κομμάτια ή άλλες εκπλήξεις.
Εννοείται ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν όσο γίνεται ελαφροί σφικτήρες. Και ναι, ακόμη και με τους ελαφρούς σφικτήρες ,προκαλείται μια προσωρινή αυγουλοειδής παραμόρφωση στο σκάφος που όμως επανέρχεται στο φυσιολογικό σχήμα του μετά την αφαίρεσή τους.
Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά ιδιαίτερη μαστοριά στη μέθοδο. Μόνο δυο προϋποθέσεις που πρέπει να ικανοποιηθούν:
• Καλό ταίριασμα των κομματιών πριν την κόλληση
• Ελαφροί σφικτήρες
Και βέβαια χρειάζεται ένας τρόπος να πιάσεις το σκάφος σταθερά. Εμένα με βόλεψε το ολόπασσο 8 χιλιοστών στον τάκο.
- songless_bird, η γάζα με την κόλλα λειτουργεί για μένα σαν οπλισμός. Το χρυσόχαρτο κυρίως για να καλύψει ατέλειες φαντάζομαι…
-
Στέργιο το κοιτάω και δεν ξέρω τι να γράψω. Αισθάνομαι όπως την πρώτη φορά που άκουσα τον Πάππο (ζωντανά) και σκεφτόμουν να κόψω τα χέρια μου καλύτερα.
Δεν γράφω τίποτα. Εσύ όμως πρέπει κάποια στιγμή να γράψεις βιβλίο.
Τρομερή δουλειά!!! Ερώτηση από άσχετο με τα λαϊκά όργανα . Η Γάζα στο εσωτερικό ή κάτι αλουμινόχαρτα που βλέπω είναι υποχρεωτικά;
Βάζουμε γάζα για να έχουμε κάτι πρόχειρο σε περίπτωση τραυματισμού - ή αλουμινόχαρτο άμα μας αρέσει κανας μεζές στο μαγαζί να τον τυλίξουμε για το σπίτι. ;)
Αύριο με τον κηδεμόνα σου.
Υπάρχουν συζητήσεις επί συζητήσεων για την χρησιμότητα ή τα πλεονεκτήματα / μειονεκτήματα κτλ. Παλιότερα έβαζαν χαρτί περιρτυλίγματος στα πιο φτηνά σκάφη (όπως και στα Ιταλικά μαντολίνα, δεν είναι Ελληνική εφεύρεση) και "χρυσόχαρτο" στα πιο ακριβά. Οι νεώτεροι "παραδοσιακοί" οργανοποιοί εντός κι εκτός Ελλάδας (που κάνουν όλο το όργανο μόνοι τους - και το σκάφος επίσης, όχι σε "σκαφάδες"), τα τελευταία χρόνια έχουν την τάση να μην βάζουν τίποτα για να φαίνεται μέσα - έξω η (καλή) δουλειά στο σκάφος. Προϋπόθεση βέβαια οι κολλήσεις να είναι καλές, τα κομμάτια συμμετρικά κτλ.
Επειδή το πρώτο μου μπουζούκι (1982) είχε, μ' αρέσει η "παράδοση" του χαρτιού περιτυλίγματος (μπλε ή καφέ) και πάντα βάζω. Τελευταία επειδή δεν βρίσκω χαρτί που να μ' αρέσει (λεπτό και λίγο σατινέ) κάνω κολλάζ.
Πάντως αν έφτιαχνα τέτοια σκάφη (όπως του Στέργιου), όχι μόνο θα τα άφηνα "καθαρά" αλλά θα έβαζα και φωτισμό μέσα να φαίνονται.
-
Μάνο το σχόλιό σου με τιμά αλλά το βρίσκω υπερβολικό καθώς τα μισά απ' όσα ξέρω για την κατασκευή του μπουζουκιού τα έχω μάθει από σένα σ΄αυτό το φόρουμ.
Και μια και ο λόγος για τον Πάππο, θυμήθηκα μια ιστορία απ' τα παλιά (άμα σε παίρνει η ηλικία αρχίζεις τις ιστορίες…)
Ήταν το '90 κάτι στα Μπλε Παράθυρα στη Σαλονίκη όπου δούλευα σαν κιθαρίστας για κάποιες χρονιές, όπου έρχονταν τακτικά διάφορες αξιοσημείωτες προσωπικότητες, είτε σαν πελάτες είτε ανέβαιναν και στο πάλκο. Ανάμεσα σ' αυτούς και ο Πάππος. Μια βραδιά ήρθε αργά λίγο πριν τελειώσει το πρόγραμμα, με εμφανή νταλκά για λόγους που αυτός μόνο ήξερε. Μόλις τελειώσαμε έπιασε το μπουζούκι και μαζευτήκαμε γύρω του σ' ένα τραπέζι στην ακρη της σάλας, άλλοι με όργανα, άλλοι με φωνές κι άλλοι σιωπηλοί. Σερβιτόροι, μάγειρας, μουσικοί, πελάτες… δεν έφυγε κανένας. Μέχρι να εξηγήσει ο Μανώλης με το μπουζούκι του αυτό που τον έτρωγε είχαμε ξημερώσει. Γυρνώντας με το φως πια στο σπίτι σκεφτόμουν πως ό,τι είχα ν' ακούσω το άκουσα κι ότι είχα να παίξω το έπαιξα εκείνη τη βραδιά… Δεν άργησα πολύ ν' αλλάξω επάγγελμα.
Γυρνώντας στα λόγια σου, μια ζωντανή εμπειρία με τον Πάππο στο μπουζούκι μπορεί να σου αλλάξει θεμελιώδη μεγέθη.
-
Ήταν το '90 κάτι στα Μπλε Παράθυρα στη Σαλονίκη όπου δούλευα σαν κιθαρίστας
κοίτα να δεις... θα σε έχω δει αλλά δε θυμάμαι τίποτα (μνήμη χρυσόψαρου).
Τον Πάππο τον γνώρισα προσωπικά (στην εποχή Όμορφης Νύχτας) και έχω και γω διάφορες ιστορίες... μιας και το χαλαρώσαμε λίγο, να πω "ανέκδοτα με τον Πάππο" που μου μετέφεραν πρόσφατα κοινοί γνωστοί (μάλλον είναι "της μόδας" στο κύκλωμα)
... εμφανίζεται ο Πάππος για ηχογράφηση με το μπουζούκι μέσα σε σακκούλα σκουπιδιών αντί για θήκη. Κάποιος του λέει:
- καλέ ρε, δεν είχες καμιά θήκη της προκοπής ?
- γιατί ? η σακκούλα είναι η καλύτερη θήκη!
- άμα σου πέσει, το μπουζούκι θα γίνει κολυμπηθρόξυλα
- ... ναι αλλά η σακκούλα δεν θα πάθει τίποτα
...
- Ρε μανώλη γιατί δεν παίζεις ποτέ μπαγλαμά ?
- άσε καλύτερα
- ε δεν μπορεί, αν πιάσεις θα τον σκίσεις
- δεν βαριέσαι, έχει άλλους
- ε μα τόσες ενορχηστρώσεις τόσα τραγούδια, δεν μπορεί θα παίξεις
- μπα ... με ...παχαίνει
και μια προσωπική: κάποτε ήθελε ένα ούτι για να προετοιμαστεί για κάποια υποχρέωση. Εγώ έτυχε να έχω ένα (ακόμα το έχω) και του πρότεινα να του το δώσω για όσο καιρό το χρειαζόταν - δεν έπαιζα και δεν θα μου έλειπε. Του το πήγα και πίναμε καφέ. Αυτός αισθανόταν κάπως υποχρεωμένος και ήθελε να ανταποδώσει με ένα όργανο, κάτι σαν ανταλλαγή για όσο χρόνο προέκυπτε. Μου λέει "δεν έχω τίποτ' άλλο εδώ, να σου δώσω το κοντρα-μπάσο ?"
Του φαινόταν πολύ λογικό (αφού ο ίδιος παίζει ό,τι έχει χορδές, τότε είχε το κοντραμπάσο για κάποιες εμφανίσεις ... στο Πλατώ νομίζω? ούτε αυτό το θυμάμαι καλά) αλλά εμένα μου φάνηκε το λιγότερο αστείο.
-
Ναι αλλά το βαρος των σφικτηρων, παραμορφώνουν το σκάφος.
Γιάννη έχεις δίκιο σ'αυτό που λες .....
αλλά αν μου επιτρέπεται για μένα όλο το "μυστικό" είναι το λύγισμα.
Όσο πιο σωστά λυγίσεις , να εφαπτει με το καλούπι, είτε δουγα, είτε πλαιναρι ή κολατζα με το σωστό πλανισμα μετά, εφάπτονται χωρίς ιδιαίτερη δύναμη και στην προκειμένη περίπτωση με μια λαμαρίνα λυγισμένη(κολατζα) ακριβώς όπως το καλούπι και βάζοντας μικρους σφιχτηρες δεν παραμορφώνεται το σκαφος
Αν πρέπει να τα "καργαρεις" για να μπουν με διπλάσιους σφιχτηρες....... "χαιρετίσματα"
Η γνώμη μου πάντα!! :)
.....για τον Παππο, απλά να δηλώσω ότι είμαι "παππικός" μέχρι κόκκαλο! :)
-
Ποιὀς εἶναι αὐτός ὁ Πάππος ρέ παιδιά ; Πού τόν λένε καί Μανώλη ;
-
Ποιὀς εἶναι αὐτός ὁ Πάππος ρέ παιδιά ; Πού τόν λένε καί Μανώλη ;
Απλά εξαιρετικός
https://www.youtube.com/watch?v=c8Zos932Z9s (https://www.youtube.com/watch?v=c8Zos932Z9s)
-
εγώ έτσι νομίζω ότι είναι το χαρακτηριστικό παίξιμό του (τουλάχιστον όταν τον άκουγα εγώ): το μπουζούκι ακούγεται σαν ... όλα τα όργανα, σε κάθε εισαγωγή κάτι άλλο έχει να πει κτλ.
Μου θυμίζει πολύ ένα δίσκο που έχω λιώσει "το μπουζούκι στην Αμερική" με Μπέμπη, Ιορδάνη κτλ., ζωντανή και ευθεία σύνδεση με την χρυσή (για μένα) εποχή του μπουζουκιού ΄50 ... χορταστικό παίξιμο
https://www.youtube.com/watch?v=jDSUYa89Gsw&list=RDjDSUYa89Gsw&start_radio=1&t=86 (https://www.youtube.com/watch?v=jDSUYa89Gsw&list=RDjDSUYa89Gsw&start_radio=1&t=86)
Στέργιο μετά απ' όλα αυτά πρέπει να κανονίσουμε να κάνεις ηχητικό του μπουζουκιού με τον Πάππο
-
ρε παιδια...τι να πω, διαβαζω τις ιστοριες σας με τα μεγαθηρια και μετα κοιταω και μενα που πρωτοπιασα μπουζουκι προπερσι και σκεφτομαι... που πας ρε καραμητρο και θες να φτιαξεις και οργανα ;D ;D ;D
-
Μ' αυτόν τον τρόπο ταιριάζω την εσωτερική ενίσχυση (πατούρα χωρίς πριονιες)....
Γιώργο Χ. κρατάω σημειώσεις…
Στέργιο μετά απ' όλα αυτά πρέπει να κανονίσουμε να κάνεις ηχητικό του μπουζουκιού με τον Πάππο
Μάνο αντιλαμβάνομαι ότι θα αναλάβεις τις διευθετήσεις!
κοιταω και μενα που πρωτοπιασα μπουζουκι προπερσι
Νικηφόρε, η όψιμη σοδειά συνήθως είναι η πιο μεστή.
..............................................................
Λοιπόν, όπως είπαμε και στην αρχή της ανάρτησης, η υπόλοιπη κατασκευή παρουσιάζεται επί τροχάδην. Θα σταθούμε στο καπάκι και το καμάρωμα αμέσως μετά (Ιωσήφ, ξέρω σε έσκασα).
-
Αχ φίλε μου ! Εσύ και λίγοι ακόμα εκλεκτοί εδώ πέρα , με τα έργα σας, ενσαρκώνετε την τεχνική τελειότητα που πάντα θαυμάζω και που ποτέ δε θα τη φτάσω !
Τουλάχιστον έχω τη χαρά να τα βλέπω , να τα παρατηρώ και να λέω " να λοιπόν που υπάρχουν τα ιδανικά που αγαπάς και δεν είναι ουτοπία "
Και βέβαια , όταν δεν μπορώ να καταφέρω αυτόν τον ωραίο συνδυασμό γεωμετρικής ακρίβειας και καλαισθησίας , το ρίχνω στην εύκολη λύση . Δήθεν vintage look ... κλπ
-
Ιωσήφ, με τον καλό σου λόγο…
……………………………………………………………..
Η διαδικασία ένθεσης της ροζέτας
-
Το καμάρωμα του καπακιού έγινε αυτή τη φορά πιο συμβατικό, δηλαδή με τρία ξεκάθαρα καμάρια (καθώς η οργανοποιητική εφηβεία μου αρχίζει ν' απομακρύνεται!) Επίσης, το καμάρι της φωνής έχει πια λιγότερη κλίση (που είναι πλέον 7,5 μοίρες) και η γλώσσα είναι πιο αδύνατη και με λιγότερα καθήκοντα καθώς τερματίζει στο καμάρι της φωνής (και δεν περνάει από κάτω του όπως στο 1ο μπουζούκι του κιθαρίστα). Αλλά εξακολουθώ να "κλωτσάω" στην ιδέα της πάκτωσης των καμαριών.
Η νέα διάταξη λοιπόν προβλέπει μια περιμετρική ζώνη 8 χιλιοστών ελεύθερη πακτώσεων που όπως ελπίζω μπορεί βάλει την περιοχή της τρύπας στο παιχνίδι των δονήσεων. Πάντως, όσον αφορά τη σταθερότητα, προσωπικά δε (θέλω να) βλέπω κανένα ιδιαίτερο ρίσκο.
Το πάχος του καπακιού είναι περί τα 2,8 χιλιοστα στο κέντρο και κάατι λιγότερο στην περιφέρεια.
Η ακτίνα καμπυλότητας του θόλου του καπακιού είναι θυμίζω λίγο πάνω από 15 μέτρα, δηλαδή αρκετά ρηχή. Το καπάκι προ-καμπυλώθηκε πάνω στο radius-dish όσο ήταν υγρό μετά από ένα χέρι γομαλάκας.
Το μαύρο binding γύρω από το καπάκι είναι έβενος.
Κι αν αναρωτιέστε τι γυρεύει η ροζέτα απ' την πίσω μεριά του καπακιού, η απάντηση είναι ότι έκανα άλλο ένα λάθος: την έκανα ρηχή και στο τρίψιμο άρχισε να χάνεται! Έτσι, γύρισα το καπάκι από την άλλη μεριά και ξαναπροσπάθησα, αυτή τη φορά με επιτυχία.
-
Και μερικές λεπτομέρειες.
Θυμίζω, το όργανο έχει ένα πρώτο «βρώμικο» αστάρωμα γομαλάκας για προστασία.
-
Και μερικές λεπτομέρειες.
Θυμίζω, το όργανο έχει ένα πρώτο «βρώμικο» αστάρωμα γομαλάκας για προστασία.
Εννοείται ότι και το 2ο μπουζούκι του κιθαρίστα καταχωρήθηκε στα αγαπημένα (My Bookmarks)
να το έχω πηγή αναφοράς, να το βλέπω και να μου φτιάχνει τη διάθεση.
Οταν τα δικά μου "καθαρά" αρχίσουν να μοιάζουν έστω και λίγο με τα δικά σου "βρώμικα" θα είμαι μια χαρά !
Αυτό που μοιάζει σαν μακρύ σταγονόμετρο . Πόθεν έσχες ; Πώς το λένε ;
(Το έδειξα στη γυναίκα μου και μου είπε ότι τέτοιο ίσως να έχει ο Μιχαήλ Π. Ρουμπουλάκης - Σωκράτους 30 - Αθήνα
[ You are not allowed to view attachments ]
Αν βλέπω καλά , να υποθέσω ότι εδώ μπήκε μια πολυυυυυύ λεπτή σφηνούλα ;
[ You are not allowed to view attachments ]
-
Για το αψογο αισθητικο σου αποτελεσμα δε θα πω τιποτα...αιθανομαι οτι πλεοναζω.
Το θεμα του καμαρωματος ομως θα το σχολιασω
Θα εχει μεγαλο ενδιαφερον το πως θα συμπεριφερθει στατικα αυτο το καπακι σε βαθος χρονου. Αν φανει στατικα επαρκες και δε βουλιαξει νομιζω θα μας αλλαξει τον τροπο που αντιμετωπιζουμε το καμαρωμα εμεις οι λιγοτερο τολμηροι. Γιατι νομιζω οτι απο πλευρας ελευθεριας δονησης , η μη πακτωση των καμαριων φαινεται να πλεονεκτει.
-
Φίλε Στέργιο καλησπέρα. Περιττό να προσθέσω κι εγώ με τη σειρά μου ένα μπράβο για την δουλειά σου. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι το αγαπάς αυτό που κάνεις και χρησιμοποιείς με τον καλύτερο τρόπο τον εξοπλισμό σου προσφέροντας ένα άρτιο οπτικά αποτέλεσμα. Θυμάμαι την προηγούμενη κατασκευή σου και την προσπάθεια που κάνεις για τον ήχο των μπουζουκιών σου. Αυτά που θα γράψω σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν παγιωμένη άποψη στηριγμένη σε επιστημονικές μετρήσεις , αλλά βασίζονται στην παρατήρηση μέσα από τις δικές μου κατασκευές. Με ζητούμενο πάντα τον καλύτερο αλλά και δυνατότερο ήχο του οργάνου (το καλύτερο σχετικό πάντα...). Η περιοχή της τρύπας πιστεύω ότι δεν πρέπει να μπει στο παιχνίδι των δονήσεων ολόκληρη σαν περιοχή αλλά μόνο το στόμιο της τρύπας περιμετρικά που θα πρέπει να είναι ελαφρώς λεπτότερο από το υπόλοιπο ώστε να πάλλεται σχετικά πιο εύκολα από την όλη περιοχή βοηθώντας τον ήχο να βγει από μέσα. Η ενίσχυση της τρύπας πρέπει να υπάρχει για καθαρά λόγους στήριξης της συγκεκριμένης περιοχής λόγω των τάσεων που δέχεται. Αν ψάχνεις δυνατότερο ήχο πιστεύω πως δεν βοηθάει το ότι δεν έχεις πακτώσει τα καμάρια καθώς όση δύναμη παίρνει ο καβαλάρης σου την μοιράζεις σε περισσότερο ελεύθερο εμβαδό καπακιού. Το μέγεθος της τρύπας σου σε σχέση με το ηχείο σου θεωρώ πως θα πρέπει να αποτελέσει σημείο προς έρευνα στο θέμα του ήχου καθώς και το σχήμα της , (προσωπικά βρίσκω το συγκεκριμένο σχήμα τρύπας το καλύτερο όσο αφορά τον ήχο αλλά δεν μπορώ να το τεκμηριώσω). Ένα λεπτότερο ποιοτικό καπάκι και διαφορετική διάταξη στο καμάρι της φωνής (απόσταση από τον καβαλάρη) και λίγο μεγαλύτερη καμπύλη του καπακιού είναι αυτά που εγώ θα δοκίμαζα προσπαθώντας για δυνατότερο ήχο οργάνου. Η εκτίμησή μου είναι αν και δεν το έχω ακούσει ακόμη ότι δεν θα έχει πολύ μεγάλη διαφορά ο ήχος του από το πρώτο σου μπουζούκι....αλλά εδώ είμαστε και θα χαρώ να το ακούσω. πάλι να πω ότι όλα αυτά είναι σκέψεις προσωπικές που περιέχουν απλά στοιχεία από την παρατήρηση των δικών μου κατασκευών.
Συγχαρητήρια και πάλι φίλε Στέργιο , περιμένω να το ακούσω και να σε συναντήσω από κοντά αν τα καταφέρουμε στην έκθεση.
-
Πανεμορφη δουλεια Στεργιε!! δεν ξερω τι να πρωτοσχολιασω... απο τα πιο ομορφα καραολα που εχω δει!
-
Παιδιά ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια! Με κακομαθαίνετε…
- Ιωσήφ, το "μακρύ σταγονόμετρο" το γνωρίζω σαν pipette και το βρίσκεις στα αναλώσιμα χημικού εργαστηρίου. Η έκδοση με το λεπτό μουσούδι βολεύει πολύ όταν δουλεύεις με τη λεπτόρρευστη (super thin) κυανοακρυλική κόλλα. Είναι πιο δυσεύρετο και "ακριβότερο" σε σύγκριση με το νορμάλ (που κι αυτό κάνει τη δουλειά με λίγη περισσότερη προσοχή). Ξαναλέω ότι η λεπτόρρευστη κυανοακρυλική είναι πολύ βολική αλλά είναι και επικίνδυνος διάολος. Εξαπλώνεται σχεδόν ακαριαία στην περιοχή εφαρμογής αλλά και ευρύτερα και κολλάει πολύ γρήγορα ότι βρει μπροστά της (ΚΑΙ δαχτυλα!)
[ You are not allowed to view attachments ]
Δεν υπάρχει σφήνα στο σημείο που δείχνεις, είναι οπτική απάτη. Απλώς φαίνεται μια λωρίδα του επόμενου καπλαμά στο καράολο. Μιλώντας για σφήνες, χρειάστηκε να βάλω μία κάτω από την ταστιέρα στην περιοχή της τρύπας.
[ You are not allowed to view attachments ]
- Νικηφόρε, το καπάκι είναι σε τάση εδώ και βδομάδες και με γυμνό μάτι δεν έδειξε την παραμικρή μεταβολή ή άλλη αδυναμία μέχρι τώρα. Φίνγκερς κροστ.
- Γιάννη Καραβασίλη, καθώς το 2ο μπουζούκι είναι στα βερνίκια, πρέπει να πω ότι το 3ο μπουζούκι του κιθαρίστα έχει ήδη στηθεί στο καρνάγιο! Και είναι σα να διαβάζεις τις σκέψεις μου! Έχει λοιπόν μεγαλώσει ελαφρά η τρύπα, το καπάκι είναι λεπτότερο (master grade) στα 2,5 χιλιοστά και η καμπύλη του προβλέπεται πιο προβεβλημένη. (Έκανα νέο radius dish ακτίνας 10 μέτρων αντί 15 μέτρων που είχε το προηγούμενο).
Τα σημεία που παραμένων ακόμη σκοτεινά για μένα είναι το πώς αλλάζει ο ήχος όταν το καμάρι της φωνής πλησιάζει ή απομακρύνεται από τον καβαλάρη όπως και το τι ακριβώς συμβαίνει στην τρύπα κατά τη διάρκεια των δονήσεων… Αν κάποιος ξέρει κάτι περισσότερο ας σχολιάσει.
-
Ευχαριστώ πολύ Στέργιε ! :)
-
Στέργιο το μόνο που ξέρω να σου πω προέρχεται όπως σου είπα και παραπάνω μέσα από την παρατήρηση σε ότι έχω φτιάξει εγώ μέχρι σήμερα. Αυτό που κάνω τώρα είναι να βρω και να μετρήσω με τον πιο σωστό τρόπο τον όγκο από τα σκάφη που φτιάχνω με βάση τα καλούπια που έχω και να υπολογίσω όσο πιο σωστά γίνεται την ηχητική οπή. Όλο αυτό βασίζεται στο αντηχείο Helmholtz. Παρακολούθησα κάποτε τον κ. Φρονιμόπουλο να μιλάει γι αυτό και είδα διάφορα παραδείγματα δονήσεων σε καπάκια. Είμαι χαμένος ανάμεσα σε μαθηματικούς τύπους αλλά δοκιμάζω πράγματα. Σίγουρα ο κ. Φρονιμόπουλος μπορεί να σε βοηθήσει παραπάνω αφού αν θυμάμαι καλά στην πρώτη σου κατασκευή είχες αναφέρει τη γνωριμία σας. Αυτό πάντως που έχω διαπιστώσει εγώ είναι ότι μόνο μέσα από πολλές κατασκευές και προβληματισμό έρχεται το αποτέλεσμα που ψάχνει ο καθένας από εμάς. Ακόμα και το πάχος της ταστιέρας που οδηγεί με τη σειρά του σε έναν ψηλότερο η πιο χαμηλό καβαλάρη οδηγεί σε άλλο ήχο για ένα αυτί που είναι εκπαιδευμένο να ακούει αυτές τις διαφορές. Καλώς ήρθες λοιπόν σ αυτό το γοητευτικό λαβύρινθο. Δεν ξέρω αν θα καταφέρεις να φτιάξεις κι εσύ κι εγώ αυτό που ψάχνουμε αλλά είμαι σίγουρος ότι το ταξίδι θα είναι μοναδικό.
-
Αισθητικα εχει γινει παρα πολυ καλη δουλεια τωρα μενει να δειξει τον ηχο εκει ειναι η αγωνια. Και εγω περιμενω το ιδιο απο το δικο μου τριχορδο με ανυπομονησια. Μπραβο Στεργιο εχεις κανει πολυ καλη δουλεια.
-
Εξαιρετική δουλειά Στέργιε,μπραβίσιμο!!! {celebrate017}
-
Γιώργο και Νίκο, σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.
Γιάννη, εξερευνώντας το «γοητευτικό λαβύρινθο» που είπες, ψηλάφισα μια λεπτομέρεια που με φαγούριζε εδώ και πολύ καιρό: Το πώς να πατάει ο καβαλάρης σα «βεντούζα» στο καπάκι ώστε να του μεταδίδει όση περισσότερη ενέργεια γίνεται, αλλά πολύ σημαντικό, και να μη κουνιέται απ’ τη θέση του πάνω στο καπάκι όταν ο μπουζουκίστας παίζει με οίστρο!
Για να μένει λοιπόν ο καβαλάρης στη θέση -που με κόπο έχουμε προσδιορίσει- έχω ακούσει διάφορα: Δυό σταξιές ζαχαρούχο γάλα στις άκρες του, μαστίχα Χίου σε σκόνη σε όλο το μήκος του, δυο σταξιές κυανοακρυλική (ούφ), δυο σταξιές ζωική κόλλα, έχω σκεφτεί να βάλω μέλι (ελπίζοντας να κρυσταλλωθεί με τον καιρό…) και είμαι περίεργος ν’ ακούσω τι άλλο έχετε να προτείνετε!
Αλλά για την ώρα κατέληξα να μη βάλω τίποτα, μόνο να κάνω ένα γυαλοχάρτισμα στη βάση του με καμπύλη πιο κλειστή από αυτή του καπακιού. Το αποτέλεσμα είναι να πατάει μόνο στα δυο άκρα του ακουμπώντας τον στο καπάκι -στη δεύτερη φωτο αυτό φαίνεται. Όταν οι χορδές τον πιέσουν προς τα κάτω, τότε λόγω ελαστικότητας τα άκρα παραμορφώνονται και υποχωρουν και στη συνέχεια ακουμπάει και η περιοχή στη μέση. Στο μεταξύ όμως η δύναμη με την οποία πατάει στα άκρα έχει αυξηθεί, και αυτή η δύναμη στα άκρα είναι τελικά το ζητούμενο.
Η χρήση έδειξε ότι το πράγμα λειτουργεί (αλλά εξαρτάται όπως είπαμε και από τον μουσικό που ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται όταν βρεθεί σε παροξυσμό!)
-
Αλλά για την ώρα κατέληξα να μη βάλω τίποτα, μόνο να κάνω ένα γυαλοχάρτισμα στη βάση του με καμπύλη πιο κλειστή από αυτή του καπακιού. Το αποτέλεσμα είναι να πατάει μόνο στα δυο άκρα του ακουμπώντας τον στο καπάκι -στη δεύτερη φωτο αυτό φαίνεται. Όταν οι χορδές τον πιέσουν προς τα κάτω, τότε λόγω ελαστικότητας τα άκρα παραμορφώνονται και υποχωρουν και στη συνέχεια ακουμπάει και η περιοχή στη μέση. Στο μεταξύ όμως η δύναμη με την οποία πατάει στα άκρα έχει αυξηθεί, και αυτή η δύναμη στα άκρα είναι τελικά το ζητούμενο.
Η χρήση έδειξε ότι το πράγμα λειτουργεί (αλλά εξαρτάται όπως είπαμε και από τον μουσικό που ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται όταν βρεθεί σε παροξυσμό!)
Με αφορμή την δική σου κατασκευή του καβαλάρη, αναφέρω τη μικρή δική μου εμπειρία (έχω κατασκευάσει ελάχιστα μπουζούκια): Το τέταρτο μπουζούκι όπου υποτίθεται είχα βάλει όλη μου την "τέχνη" (τρομάρα μου), παρόλο ότι ήταν όμορφο, δεν έβγαζε φωνή. Στις ψηλές νότες ακουγόταν περισσότερο η πένα. Το άφησα για αρκετό καιρό παραμελημένο. Μετά από 2-3 χρόνια με κατασκευές κιθάρας και το μπουζούκι σε απομόνωση, αποφάσισα να ξανασχοληθώ μαζί του με κρύα καρδιά γιατί δεν πίστευα ότι μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα. Είχα όμως μια υποψία ότι ήταν θέμα καβαλάρη. Άλλάξα μπόλικους, αλλά δεν γινόταν τίποτε αξιόλογο. Ώσπου έφαγα μια φλασιά και αποφάσισα να τον κάνω με τη λογική του βιολιού. Δηλαδή να πατάει περισσότερο στα άκρα και λιγότερο στη μέση. Έτσι έκοψα από το μέσον μια τοξωτή φέτα και έγινε σαν γεφύρι ένα πράμα. Ξαφνικά ο ήχος μεγάλωσε και έγινε πολύ καλός. Έμεινα σκέτος! (έκφραση Ζαμπέτα ;D).
Μάλιστα έτυχε να το πάρω μαζί μου στη Θεσσαλονίκη και το άκουσε και ο Μάνος ο οποίος, αν θυμάμαι καλά, είχε και αυτός την ίδια άποψη.
Συμπέρασμα: Ο καβαλάρης είναι πολύ σημαντικό πράμα στο τελικό αποτέλεσμα και μερικές φορές χρειάζεται να του κάνεις κόλπα. Το θέμα είναι ποιά; (Βάρος, σχήμα, ξύλο, κτλ ;;;; ).
Αλλά οι κατασκευές σου είναι άψογες οπότε σίγουρα θα βρείς αυτό που ταιριάζει και στο συγκεκριμένο όργανο. Μπράβο και καλή συνέχεια!
-
Μάλιστα έτυχε να το πάρω μαζί μου στη Θεσσαλονίκη και το άκουσε και ο Μάνος ο οποίος, αν θυμάμαι καλά, είχε και αυτός την ίδια άποψη.
Συμπέρασμα: Ο καβαλάρης είναι πολύ σημαντικό πράμα στο τελικό αποτέλεσμα και μερικές φορές χρειάζεται να του κάνεις κόλπα. Το θέμα είναι ποιά; (Βάρος, σχήμα, ξύλο, κτλ ;;;; ).
Αλλά οι κατασκευές σου είναι άψογες οπότε σίγουρα θα βρείς αυτό που ταιριάζει και στο συγκεκριμένο όργανο. Μπράβο και καλή συνέχεια!
καλά θυμάσαι, κι εγώ "πειράζω" την κάτω καμπύλη αν χρειαστεί. Δεν νομίζω ότι είναι απόλυτο, ότι δηλαδή πρέπει να γίνεται ούτως ή άλλως σε όλα τα όργανα (εξαρτάται από τα ξύλα, την καμπύλη, την ενδοτικότητα του καπακιού). Και το μήκος παίζει ρόλο, έχει τύχει σε μπουζούκι να αλλάξω καβαλάρη (μετά από προτροπή του john2004) με άλλον μεγαλύτερου μήκους - και "εκτός θεωρίας" - και να φτιάξει ο ήχος...
Συμπέρασμα: όπως λες στο "συμπέρασμα" {celebrate014} , καμιά φορά θέλει λίγο να παιδευτείς
παρέθεσα αυτές τις τρεις παραγράφους για να πω κι εγώ στο τέλος τα "μπράβο" μου στον Στέργιο!
-
Δεν νομίζω ότι είναι απόλυτο, ότι δηλαδή πρέπει να γίνεται ούτως ή άλλως σε όλα τα όργανα (εξαρτάται από τα ξύλα, την καμπύλη, την ενδοτικότητα του καπακιού).
Συμφωνώ απόλυτα με το Μάνο...συνταγή δεν υπάρχει...Το κάθε καπάκι έχει μέσα του κρυμμένα πράγματα...Με όλη την κατασκευή..(καμπύλωση, καμάρια, καβαλάρη...) προσπαθείς να τα βγάλεις.
-
ειναι γνωστο εδω και χρονια οτι ο καβαλαρης εχει στην πλατη του τη μεγαλυτερη ευθηνη για τον ηχο. Ψαξτο και θα δεις απιστευτα πραγματα.Αν θες να τον στερεωσεις ομως ,το μονο που δουλευει ειναι το φυσικο ρετσινι απο κορμο δεντρου.Ουτε γαλατα ουτε γιαουρτια.Λιγακι με οδοντογλυφιδα σε 3 μεριες και να εχεις σημαδεψει την ακριβη του θεση.Αν σε περιπτωση λερωσεις το καπακι, λαδι φαγητου και εφυγε
-
Παναγιώτη, και Μάνο σας ευχαριστώ.
Μαζί με το Γιάννη επιβεβαιώνετε άλλη μια φορά αυτό που κάνει την οργανοποιία γοητευτική. Είναι χαοτική, είναι πλανεύτρα, δεν σου υπόσχεται ποτέ αλλά …μπορεί και στο τέλος να σου το δώσει!
το φυσικο ρετσινι απο κορμο δεντρου
Κώστα φοβερή ιδέα, θα το δοκιμάσω.
……………………………………………………………
Επικαιροποίηση:
• Ξεκίνησα να κατασκευάζω το 2ο Μπουζούκι του κιθαρίστα με την προοπτική να το κρατήσω για τον εαυτό μου. Με τα αστάρια ακόμα, πριν καλά-καλά τελειώσει η φάση του σετάπ έκανα το "λάθος" να το πάω στην παρέα με τα αλάνια για να μου πουν τη γνώμη τους για το χούφτωμα του μάνικου –αν είναι βολικό ή αν θέλει κι άλλο φάγωμα. Το όργανο …καπαρώθηκε και έμεινα με ανάμικτα συναισθήματα να ελπίζω ότι θα κρατήσω τουλάχιστο το 3ο (που η κατασκευή του έχει ήδη ξεκινήσει)
• Το καπάκι με το δεδομένο καμάρωμα εξακολουθεί να παραμένει ενθαρρυντικά αμετάβλητο (ή τέλος πάντων, η όποια μεταβολή του δεν μου είναι αντιληπτή).
• Ο ήχος του είναι μια κλάση πιο ικανοποιητικός σε σύγκριση με το 1ο. Μεγάλο ρόλο πρέπει να έπαιξε το μεγαλύτερο μήκος χορδής (αυτή τη φορά 68 εκ.) που έδωσε στις χορδές μεγαλύτερες τάσεις. Αν πρέπει να τον περιγράψω θάλεγα ότι είναι πιο σφιχτός και "μυώδης". Θ' ανεβάσω ηχογράφηση όταν θα έχω…
…………………………………………………………………
Για την ώρα το όργανο είναι στα βερνίκια (δηλαδή λάδι Tru-Oil) με πινελάκι ζωγραφικής. Έχω χρησιμοποιήσει σχεδόν ό,τι κυκλοφορεί σε λάδι ή βερνίκι. Τούτο δεν παίζεται! Είναι ελαφρά πηχτό, κρατάει λίγα λεπτά πριν αρχίσει να σφίγγει -αρκετά δηλαδή για να το δουλέψεις-, «συγχωρεί» τα μικρολαθάκια και επιτρέπει να τα επισκεφθείς ξανά και γκλοσσάρει υπέροχα στο τέλος! Χρειάζεται να τραβήξει κανα-δυο μέρες για να τρίψεις…
Το λάδι παρατήρησα ότι όταν το ανοίξεις δημιουργεί μετά από λίγο καιρό πέτσα μέσα στο μπουκαλάκι του που ενοχλεί και κινδυνεύει να βγάλει χοντράδια. Γι’ αυτό το μοίρασα σε μερίδες που φτάνουν για ένα χέρι.
-
Πολύ ωραίο! Εχω όμως μια ερώτηση: δεν έχεις θέματα με τη γομαλάκα-πινέλο; Υποτίθεται ο λόγος που μπαίνουμε σε όλον τον κόπο της μπάλας είναι ότι μόνον έτσι εϕαρμόζει καλά. Ή μήπως αυτό δεν ισχύει πια με τον (νέο;) τύπο γομαλάκας που χρησιμοποιείς; (και εάν ναι, μήπως να εγκαταλειϕθεί η μπάλα;)
-
Δεν αναφέρει πουθενά γομαλακα.
Για tru oil κάνει αναφορά ο Στέργιος..
-
Γρηγόρη, πράγματι εδώ περιγράφω το πώς χρησιμοποιώ το Tru-Oil, αλλά ίσως ο Απόστολος αναφέρεται σε νωρίτερο σημείο αυτής της ανάρτησης όπου γίνεται λόγος για εφαρμογή της γομαλάκας με πινέλο για αστάρωμα.
Να εξηγήσω ότι η πολύ παλιά τεχνική της γομαλάκας (που δεν την κατέχω) προβλέπει πράγματι εφαρμογή με μπάλα. Είναι τεχνική απαιτητική και μπορεί να δώσει πολύ φινετσάτο αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν κατέληξα να χρησιμοποιώ τη γομαλάκα μόνο σαν υλικό προεργασίας για να γεμίσουν οι πόροι. Αυτή η φάση χρωματίζει επίσης το ξύλο. Αλλά το τελικό φινίρισμα το κάνω με Tru-Oil που η επιφάνεια του είναι σαφώς πιο ανθεκτική και η διαδικασία του απλούστερη.
Παραθέτω μια σχηματική μεγέθυνση των διαδοχικών φάσεων αυτού του υβριδικού φινιρίσματος που έχω υιοθετήσει. Δείχνει πώς γεμίζουν οι πόροι με γομαλάκα και στη συνέχεια καλύπτεται όλη η επιφάνεια με το λάδι…
-
Νομίζω ότι η πληρωση των πόρων γίνεται με ελαφροπετρα..Αν θέλετε κάντε μια πιο λεπτομερή παρουσίαση για εφαρμογή του tru oil..μάθαμε την γομαλακα και την μπάλα ευκαιρία είναι τώρα για το tru oil!
-
Νομίζω ότι η πληρωση των πόρων γίνεται με ελαφροπετρα..Αν θέλετε κάντε μια πιο λεπτομερή παρουσίαση για εφαρμογή του tru oil..μάθαμε την γομαλακα και την μπάλα ευκαιρία είναι τώρα για το tru oil!
Αφού δεν τα κατάφερα και εγώ με γομαλακα χρησιμοποίησα tru oil και θα το χρησιμοποιήσω και στην επόμενη , τουλάχιστον για το σώμα. Φοβερό υλικό . Εγώ δεν έβαλα ελαφρόπετρα . Το ίδιο το tru oil βάζοντας ένα παχύ πρώτο χέρι έκλεισε τους πόρους του παλίσανδρου . Μάλιστα ήταν το πρώτο πράγμα που κοίταξε στην κιθάρα μου ο παλαιοδημοπουλος. Απλά έχει δύο αρνητικά . Δεν είναι το ίδιο ανθεκτικό με την γομαλακα και δεν μπορείς να πετύχεις high gloss φινίρισμα. Αλλά διορθώνεις ατέλειες και φθορές πολύ εύκολα . Το πέρασα με μπάλα όπως γομαλακα . Άλλοι το απλώνουν με τα δάκτυλα .
-
Σοβαρά??Εγώ νόμιζα ότι η γομαλακα είναι το πιο ευαίσθητο από όλα.. Αφού μπράτσο και σωμα τα φτιάχνεις ξεχωριστά σκέψου να κάνεις το μπράτσο με βερνίκι νιτρου.. και πιο ωραίο θα είναι πιο ανθεκτικό και δεν επηρεάζει τον ήχο..
-
Το μπράτσο είναι που βάζουν πλέον λάδι για να είναι πιο γρήγορο . Η φθορά που θα υποστεί διορθώνεται με δύο τρία χέρια λάδι και μια μέρα δουλειά . Δεν μπλέκω με σκληρά βερνίκια .
-
Παιδιά, η δική μου εμπειρία λέει ότι το Tru-Oil όταν στεγνώσει εντελώς (κανα-δυο βδομάδες και βάλε μετά την εφαρμογή, όταν πια πάψει εντελώς να μυρίζει) δίνει μια επιφάνεια αρκετά ανθεκτική. Πιστεύω πολύ περισσότερο ανθεκτική από τη γομαλάκα. Σκέφτομαι ότι αν το προϊόν κάνει για ένα κοντάκι όπλου που υφίσταται τα χίλια-μύρια εκεί έξω θα είναι επαρκώς ανθεκτικό και για την προστασία ενός οργάνου. Το γυαλιστερό φινίρισμα για μένα είναι πλεονέκτημα και όσο για τη διαδικασία εφαρμογής είναι σχετικά εύκολη ό,τι τρόπο και ν' ακολουθήσεις.
Μια παρατήρηση: Ο κατασκευαστής λέει ότι το Tru-Oil μπορεί να εφαρμοστεί με το δάχτυλο ή με ένα ταμπόν με γυμνά χέρια (εννοώντας ότι το προϊόν είναι ακίνδυνο να έλθει σ' επαφή με το δέρμα καθώς βασίζεται στο αθώο λινέλαιο). Αλλά, εκτός από το λινέλαιο, προφανώς το προϊόν έχει μέσα πρόσθετα που ίσως εγείρουν υποψίες καθώς έχει απαγορευτεί στην Καλιφόρνια. Έτσι κατέληξα στην εφαρμογή με πινέλο καθώς δεν με βολεύει να κάνω τέτοιες δουλειές με γάντια.
Μικρή όχληση στη διαδικασία είναι τα μικροσωματίδια σκόνης που κυκλοφορούν σε κάθε χώρο ό,τι και να κάνεις! Αυτά κάθονται στη φρεσκοβαμμένη επιφάνεια και δημιουργούν κάτι σαν μικρά μπιμπίκια που γίνονται αντιληπτά κυρίως με την αφή. Όμως αυτά απομακρύνονται σχετικά εύκολα: Ανάμεσα στα διαδοχικά χέρια "χαϊδεύοντας" την επιφάνεια με απόχαρτο, και μετά το τελευταίο χέρι με τη χρήση φίνας σμυριδαλοιφής (από τα προϊόντα συντήρησης χρώματος του αυτοκινήτου).
Τα προηγούμενα ισχύουν με την προϋπόθεση ότι έχουν κλείσει οι πόροι του ξύλου. Ξαναλέω ότι για το γέμισμα των πόρων εφαρμόζω γομαλάκα με πινέλο όσες φορές χρειαστεί. Χωρίς ελαφρόπετρα. Σε κάθε φάση εφαρμογής περνάω δυο-τρία απανωτά χέρια και την επομένη τρίβω με στεγνό γυαλόχαρτο. Ο κύκλος εφαρμογή-γομαλάκας/τρίψιμο επαναλαμβάνεται μέχρι να γεμίσουν οι πόροι. Συνήθως τρεις κύκλοι είναι αρκετοί. Το πρώτο τρίψιμο το κάνω με Ρ180, το δεύτερο με Ρ240, και καταλήγω σε Ρ400 στην τελευταία φάση γομαλάκας. Μετά το τελευταίο χέρι γομαλάκας και πριν το Tru-oil ένα τρίψιμο με ατσαλόμαλλο (σύρμα) 0000 ή 000 δε βλάπτει, αλλά θέλει μετά προσεκτικό καθάρισμα...
Εννοείται ότι όλα τα παραπάνω είναι μια εκδοχή για φινίρισμα, αυτή που με βολεύει για την ώρα με δεδομένη τη σχετικά περιορισμένη εμπειρία μου στο θέμα. Είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχουν και άλλες εκδοχές εξίσου η περισσότερο πετυχημένες και έχω το νου μου να βελτιώσω ό,τι επιδέχεται βελτίωση…
Και μια φωτό από την πρόοδο των εργασιών όπου διακρίνονται τα ανεπιθύμητα μπιμπίκια που σύντομα θα απομακρυνθούν. Η γυαλιστερή πλέον επιφάνεια αντανακλά το …3ο μπουζούκι του κιθαρίστα!
-
Και τώρα, μεταξύ σοβαρού και αστείου, σαν ανταμοιβή για την υπομονή σας να διαβάσετε μέχρι εδώ, αναπάντεχα αποκαλύπτω το μεγαλύτερο μυστικό για τη σωστή κατασκευή και φινίρισμα του οργάνου!
Λοιπόν το μυστικό είναι να φανταστείτε ότι το όργανο μεγαλώνει και γίνεται μεγάλο σα βαπόρι (Μεγάλε Ρασούλη!) Και βέβαια δεν προτρέπω σε …ασωτίες κατά την ώρα εργασίας, κάθε άλλο. Το να αντιμετωπίζεται όμως το κάθε μικρό τετραγωνικό εκατοστό του οργάνου σαν μια περιοχή που θα υποστεί το λεπτομερή έλεγχο μιας αυστηρότατης λιλιπούτειας επιτροπής παραλαβής είναι το κλειδί. Εγώ το εφαρμόζω (εντάξει, όσο μου το επιτρέπουν οι καλικάντζαροι που είναι γνωστό ότι κυκλοφορούν σε κάθε εργαστήριο) και μέχρι τώρα είμαι ευχαριστημένος…
-
Παιδια εγω λαδια κλπ δεν εχω βαλει ποτε σε οργανο.Δεν θα ξεχασω μια πολυ παλια κιθαρα που μου εδωσε καποια χρονια πριν ενας φιλος.Μαλακα εχω αγανακτησει λεει γιατι κανενας δεν μπορει να τη φτιαξει.Κοιταζω και τι να δω..................ολο το οργανο ξερνουσε λινελαιο.Τοσο πολυ που ειχε ποτισει παντου ,κι οτι πειραζες ξεκκολουσε.Πεθανα για να τη φτιαξω αλλα για να φυγει το λαδι εβαλα τη χημεια να δουλεψει για μενα.Απο τοτε ακουω για λαδι και τρεχω
-
Νομίζω ότι κάτι δεν είχε δουλεύτει σωστά.. το tru oil είναι ευρέως χρησιμοποιημένο.. Όπως αν την γομαλακα δεν την δουλέψεις σωστά θα έχει συνέπειες όπως και τα βερνίκια αν κάνεις τα δικά σου πάλι δεν θα έχεις ωραίο αποτέλεσμα έτσι και το tru oil τιμώρησε τα λάθη του μάστορα που το χρησιμοποίησε..
-
Ο λόγος που είχα εγγραφεί στο φόρουμ το μακρινό 2013 ήταν για να ρωτήσω πως χρησιμοποιείται το TRU-OIL (Τ-Ο). Έξι χρόνια μετά μπορώ να πω ότι είναι από τα πιο ανθεκτικά φινιρίσματα, απλά θέλει πολλά χέρια που όμως, μετά τα δύο πρώτα, είναι δουλειά των 20 λεπτών (έκαστο, μαζί με το γυαλοχαρτάρισμα) ενώ η εφαρμογή του επόμενου μπορεί να γίνει σε 3-5 ώρες (δουλεύω στο δωμάτιο του καυστήρα οπότε έχω σταθερή σχετικά θερμοκρασία χειμώνα-καλοκαίρι). Θα μοιραστώ λοιπόν στις παρακάτω γραμμές και τη δική μου εμπειρία, για να εμπνευστείτε όσοι επιθυμείτε.
Για την εφαρμογή χρησιμοποιώ ένα κομμάτι ύφασμα από παλιό t-shirt 10Χ10 εκ. το οποίο το διπλώνω έτσι ώστε να γίνει μικρό (3Χ3) και να μην φαίνονται τα ξέφτια. Βάζω γάντια γιατί το λινέλαιο είναι αγνό αλλά ο διαλύτης που το συνοδεύει, όχι και τόσο. Ταπώνω το μπουκαλάκι του Τ-Ο με το 3Χ3 πανάκι, το γυρνάω ανάποδα και το επαναφέρω και μετά, όπως είναι εμποτισμένο, το περνάω στο ξύλο.
Για να γίνει και η φραγή των πόρων, η ακολουθία που εφαρμόζω είναι η εξής:
Το ξύλο το έχω γυαλοχαρτάρει με 200άρι, το βρέχω με ψεκαστήρα και αφού στεγνώσει, ξανά 200άρι.
Το πρώτο χέρι χρειάζεται αρκετά παχύ στρώμα, πάντα όμως εφαρμοσμένο με το πανάκι.
Το αφήνω να στεγνώσει 1 ημέρα.
Με ψεκαστήρα, περνάω λίγο νερό πάνω από την επιφάνεια και με 300άρι ντουκόχαρτο το οποίο έχει 3 σταγόνες Τ-Ο, τρίβω όλη την επιφάνεια με κυκλικές κινήσεις. Από τις πρώτες στιγμές που ξεκινάει αυτή η διαδικασία, εμφανίζεται μια άσπρη πάστα. Αυτή είναι που φράζει και τους πόρους οπότε, με το συνδυασμό τριψίματος, νερού και Τ-Ο δημιουργείται και απλώνει αυτή η πάστα. Δηλαδή βρέξιμο στην επιφάνεια, Τ-Ο στο ντουκόχαρτο και τρίψιμο μέχρι να καλυφθεί όλη η επιφάνεια με την πάστα. Αυτό το βήμα είναι και το πιο επίπονο στην όλη διαδικασία.
Την επόμενη μέρα και αφού στεγνώσει καλά το 2ο χέρι, τρίβω με 400άρι (ομοιόμορφα, στη ροή των νερών αλλά όχι βαθιά, τυχόν άσπρες γραμμές από την πάστα φεύγουν στην επόμενη εφαρμογή Τ-Ο) και εφαρμόζω το 3ο χέρι με το πανάκι και το αφήνω να στεγνώσει 3-5 ώρες. Το πανάκι δεν το πετάω κάθε φορά, αλλά καθώς βγάζω το γάντι, το αφήνω σφιχτά δεμένο εκεί μέσα (για να μην εξατμίζεται ο διαλύτης) και το ανοίγω τη επόμενη φορά που θα το χρησιμοποιήσω. Συνολικά, χρησιμοποιώ 2 ή 3 πανάκια.
Επαναλαμβάνω το προηγούμενο στάδιο 5-6 φορές, μέχρι 1000-1500 γυαλόχαρτο. Ήδη από το 4 χέρι η γυαλάδα είναι καλή αλλά στο 8ο είναι καταπληκτική. Καθώς στα τελευταία χέρια είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς που είναι το προηγούμενο και που η τωρινή εφαρμογή, χρησιμοποιώ το την αντανάκλαση από το φως (το φρέσκο αντανακλά περισσότερο).
Τέλος να πω ότι το μπουκαλάκι το αφήνω ανάποδα στο ράφι, δηλ. με το καπάκι προς τα κάτω, ώστε αν πήξει η επιφάνεια λόγω μακροχρόνιας αποθήκευσης, να μπορώ να χρησιμοποιήσω το υπόλοιπο.
-
Μπράβο Πασχάλη!!
......το πανακι αν το κλείσεις σε ένα βαζακι , οτιδήποτε έχει καπάκι να "σφραγίζει" δεν στεγνώνει .....το ίδιο ισχύει για τις μπάλες, είτε βερνίκι μπάλας ή γομαλακα!
-
Πασχάλη, σεμινάριο για σώσιμο και εκτύπωση!
Ευχαριστούμε!!!
-
Επιτέλους τελείωσαν τα βερνίκια και τα πασπατέματα στο 2ο μπουζούκι. Το μάθημα που (ξανα)έμαθα είναι ότι η επίμονη προεργασία είναι το κλειδί για ένα καλό φινίρισμα.
Η "πεναριά" και τα δίδυμα προστατευτικά εκατέρωθεν της ταστιέρας είναι από διάφανο αυτοκόλλητο απ' αυτό που κάνουν το golpeador στις φλαμένκο κιθάρες. Διακρίνονται με δυσκολία. Πιστεύω ότι θα κάνουν με επιτυχία τη δουλειά που τους ανατέθηκε.
Χρωστάω ήχο, θα έρθει κι αυτός…
-
Ένα και κάτι. Να τ' αφήσω?
-
{celebrate001} ..... {celebrate007}
-
Στέργιο πραγματικά συγχαρητήρια για την κατασκευή σου. Άψογο φινίρισμα δείγμα πολύ προσεγμένης δουλειάς συνολικά...!!!! Με εντυπωσίασε το βάρος πραγματικά....!!!!
Περιμένουμε ήχο όλοι μας. {celebrate002} {celebrate007}
-
Ουαου! Το φινίρισμα γομαλακα ή tru oil;
-
Πολύ ωραίο έγινε! Τα πλαϊνά της ταστιέρας όμως χρειάζονται όντως κάποια προστασία, ή απλά είθισται να διακοσμούνται στη λογική ότι προσφέρονται ως επιφάνεια που δεν επηρεάζει τον ήχο;
-
Παιδιά σας ευχαριστώ!
- songless_bird, η προεργασία (που χρωμάτισε και λίγο) έγινε με γομαλάκα περασμένη με πινέλο ζωγραφικής σε επανειλημμένες στρώσεις με ενδιάμεσο τρίψιμο. Το τελικό φινίρισμα έγινε με Tru-Oil, πάλι με πινέλο, σε 6-7 στρώσεις.
- Απόστολε, εγώ δεν παίζω μπουζούκι, απλώς κοροιδεύω, αλλά έχω δει μουσικούς να παίζουν σ' αυτή την περιοχή για να πετύχουν πιο "εκφραστικό" ήχο. Και ναι, πράγματι πιστεύω ότι τα πλαινά εκετέρωθεν της ταστιέρας χρειάζονται προστασία.
-
Παιδιά σας ευχαριστώ!
- songless_bird, η προεργασία (που χρωμάτισε και λίγο) έγινε με γομαλάκα περασμένη με πινέλο ζωγραφικής σε επανειλημμένες στρώσεις με ενδιάμεσο τρίψιμο. Το τελικό φινίρισμα έγινε με Tru-Oil, πάλι με πινέλο, σε 6-7 στρώσεις.
- Απόστολε, εγώ δεν παίζω μπουζούκι, απλώς κοροιδεύω, αλλά έχω δει μουσικούς να παίζουν σ' αυτή την περιοχή για να πετύχουν πιο "εκφραστικό" ήχο. Και ναι, πράγματι πιστεύω ότι τα πλαινά εκετέρωθεν της ταστιέρας χρειάζονται προστασία.
Απίστευτο φινίρισμα glossy με το tru oil. Είναι θέμα καλού τριψιματος προφανώς πριν τα λουτρά και κατά την διάρκεια. Πραγματικά ζηλεύω.
-
Υπέροχο όργανο ! Χαίρομαι να το βλέπω ! Είμαι βέβαιος και για τη φωνή του !
Συγχαρητήρια Στέργιε !
-
Ενώ όλη η διαδικασία που παρουσιάζεται, προδιαθέτει για απίστευτο αποτέλεσμα, πάλι ήταν έκπληξη η λεπτομέρεια και η δεινότητα του κατασκευαστή που αντανακλάται στο τελειωμένο όργανο.
Και εις ανώτερα!!!
-
Μπραβο στεργιο ωραια παρουσιαση και αναλογο αποτελεσμα !!!περιμενουμε ηχο με αγωνια ευχαριστουμε!!!!
-
Εκτός από τέλειο αποτέλεσμα στο όργανο, πιστευω έχεις κλίση και στις φωτογραφίες.... 😂😂😂😂😂
-
https://www.youtube.com/watch?v=WYeQgLYUw4A (https://www.youtube.com/watch?v=WYeQgLYUw4A)
:-*
-
ασκαρδαμυκτί - έ, speachless ηθελα να πω.. ενεός ρε παιδάκι μου πως το λένε, αυτό που έβαλε ο Ιωσήφ
Απίστευτο φινίρισμα glossy με το tru oil. Είναι θέμα καλού τριψιματος προφανώς πριν τα λουτρά και κατά την διάρκεια. Πραγματικά ζηλεύω.
ποιά λουτρά ? ρε Στέργιο και σε spa το πήγες ?
Πολύ ωραίο έγινε! Τα πλαϊνά της ταστιέρας όμως χρειάζονται όντως κάποια προστασία, ή απλά είθισται να διακοσμούνται στη λογική ότι προσφέρονται ως επιφάνεια που δεν επηρεάζει τον ήχο;
τα πλαϊνά χρειάζονται ακόμα μεγαλύτερη προστασία, γιατί εκεί (ψηλά για γλυκύτερο ήχο) παίζονται οι συγχορδίες (τρέμολο το λένε οι μπουζουξήδες, δεν ξέρω αν είναι σωστός όρος, αυτό που παίζεις συνέχεια πάνω κάτω με γρήγορο σπάσιμο του καρπού και ο ήχος είναι "συνεχής")... παίζοντας με τέτοιο τρόπο έρχονται τα νύχια στο καπάκι (ακριβώς δίπλα στην ταστιέρα που χρησιμεύει σαν φρένο στα δάχτυλα) ...κι όποιον πάρει ο Χάρος. Οπωσδήποτε πλαϊνά, τουλάχιστον στο δεξί πλευρό.
-
ποιά λουτρά ?
-
Στέργιο πραγματικά πολύ όμορφη δουλειά. Ζηλεύω!!
-
Αψογος..............................
Μου εβαλες ιδεες τωρα.Θα αρχισω κι εγω να τα ζυγιζω {celebrate004} {celebrate004} {celebrate004}
-
Σας ευχαριστώ θερμά! ΚαΠα, Γιάννη Καραβασίλη, songless_bird, Απόστολε Κ., Ιωσήφ, Πασχάλη, geo, Γιώργο π, Στέλιο, Μάνο, sakkalis, και Κώστα Ζαρκάδα: Η χαρά μου είναι μεγάλη και γίνεται ακόμη μεγαλύτερη καθώς τη μοιραζόμαστε!
ρε Στέργιο και σε spa το πήγες ?
Και σε spa και μετά μασάζ και σε ρεστοράν αστεράτο, …όλα!
-
Φίλε Στέργιε , τά ἀργοπορημένα ἀλλά πολλά καί θερμότατα συγχαρητήρια κι ἀπό μένα !!! Ὑπέροχη δουλειά !!!
-
Ευχαριστώ Λάμπρο!
...........................
Ήχος εδώ https://1drv.ms/v/s!AiG7P4LTKT7-gdkMznyikyroTLEaMw
(στην αρχή σκεφτόμουνα να το βάλω στο σωλήνα αλλά ...γλίστρησε στο σύννεφο)
-
Συγχαρητήρια Στέργιε !
Αυτό που παίζετε μαζί αν δεν κάνω λάθος είναι "το πέρασμα" του Μπαγιαντέρα ; Πολύ ωραίοι !
-
Μπράβο Στέργιο. Εμένα μ αρέσει πάρα πολύ αυτός ο ήχος και είμαι σίγουρος ότι η ηχογράφηση το αδικεί.
Βουρ για το τρίτο.....!!!!!!!!!!!! {celebrate001} {celebrate004}
-
μπραβο στεργιε! ωραιο βιντεο!
Αυτό που παίζετε μαζί αν δεν κάνω λάθος είναι "το πέρασμα" του Μπαγιαντέρα ;
εγω παλι αυτο που θελω να μαθω πια ειναι αυτη η μπυρα που μου εχει ξεφυγει... :-*
-
αληθεια στεργιο, γιατι δεν το εβαλες στο σωληναρι; (το σκεπτικο δηλαδη).
πιστευω οτι εκει "διαφημιζεται" καλυτερα η πραγματικα υπεροχη δουλεια που εχεις κανει.
βεβαια δεν ξερω πως λειτουργει το συννεφο... πρεπει να εχει καποιος το λινκ για να το δει; αν ειναι ετσι, θα βλεπουν το βιντεο μονο οσοι επισκεπτονται το λουθιερ.