Τελικά πιστεύω οτι βρήκα μια αρχή της λύσης του θέματος ''ατμιση''
Ηταν μέσα στο φόρουμ που βρισκόμαστε ανηρτημένο απο τον ''Κουρο''
Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον ''tsero'' για τα links απο το ΤΕΙ κάνουν πολύ καλή δουλειά εκεί!
Τεχνολογίες του ξύλου
Τρεις είναι οι σπουδαίες τεχνολογίες που διευρύνουν και βελτιώνουν τις χρήσεις του ξύλου: Η άτμιση, η συγκόλληση και διαμόρφωση με υψίσυχνα ρεύματα και η πλαστικοποίηση του ξύλου με αμμωνία.
Άτμιση
Άτμιση του ξύλου είναι η επεξεργασία εκείνη με την οποία υποβάλουμε το ξύλο, επί ορισμένο χρονικό διάστημα, σε κορεσμένη ατμόσφαιρα ατμού και σε υψηλή θερμοκρασία. Με την άτμιση επιδιώκεται να απομακρύνουμε από το ξύλο τους χυμούς του, να προλάβουμε ή να διορθώσουμε σφάλματά του όπως ραγάδες, κελύφωση κ.λπ., να θανατώσουμε τα έντομα και τους μύκητες που τυχόν υπάρχουν, να προσδώσουμε άλλο χρωματισμό από το φυσικό του χρώμα (οξυά και καρυδιά) και τέλος, να προετοιμάσουμε το ξύλο για ορισμένη κατεργασία, όπως παραγωγή καπλαμάδων, κάμψη κ.ά.
Στην πριστή ξυλεία οξυάς ή άτμιση έχει ευπρόσδεκτα αποτελέσματα, γιατί προσδίδει στο ξύλο ρόδινο χρώμα και το κάνει έτσι να μοιάζει με μαόνι. Επίσης δε διακρίνεται και το ψευδοεγκάρδιο ξύλο από το σομφό γιατί επέρχεται εξομοίωση του χρώματος. Για τη δρυ, μπορούμε να πούμε ότι ο βαθύς χρωματισμός που αποκτάει το φουρνιστό ξύλο είναι μειονέκτημα.
Η απομάκρυνση των χυμών με την άτμιση, δίνει στο ξύλο μεγαλύτερη σταθερότητα στις διαστάσεις, μικρότερο πετσικάρισμα και κάνει το ξύλο ευκολοδούλευτο στα ξυλουργικά εργαλεία.
Γενικότερα επικρατεί η άποψη ότι με την άτμιση εκτός από την βελτίωση του χρώματος, στην πράξη (επιπλοποιία) πιστεύεται ότι η άτμιση βελτιώνει γενικότερα το ξύλο από άποψη κατεργασιμότητας με εργαλεία και μηχανήματα, δίνει περισσότερο λείες και στιλπνές επιφάνειες και συντελεί στην αποφυγή στρεβλώσεως. Οι περισσότερες μηχανικές ιδιότητες (κάμψη, θλίψη, σκληρότητα) μένουν πρακτικά αναλλοίωτες με την άτμιση, αλλά η αντοχή σε κρούση ελαττώνεται. Η εξήλωση (εξαγωγή καρφιού ή βίδας) χρειάζεται λίγο μικρότερη δύναμη. Επίσης παρατηρείται ότι εργαλεία κατεργασίας ατμισμένου ξύλου φθείρονται ταχύτερα. Η αντοχή σε προσβολές μυκήτων και εντόμων ελαττώνεται, γιατί απομακρύνονται τοξικά εκχυλίσματα αλλά με την άτμιση θανατώνονται μύκητες και έντομα που τυχόν υπάρχουν στο ξύλο.
Προπαρασκευαστική άτμιση για κάμψη δεν εφαρμόζεται σε χλωρό ξύλο, αλλά χρειάζεται μια ελάχιστη υγρασία 15% περίπου. Η αύξηση της πλαστικότητας αποδίδεται βασικά στη θέρμανση του ξύλου. Η συμπεριφορά διαφόρων ειδών από άποψη καμπτικότητας ποικίλλει (πολύ καλές καμπτικές ιδιότητες έχουν τα είδη: φράξος, οξυά, φτελιά, σφενδάμι, δρυς, πλάτανος και άλλα).
Θάλαμος άτμισης: Η άτμιση του ξύλου γίνεται σε ειδικούς θερμομονωμένους και ερμητικώς κλειστούς θαλάμους, με χωρητικότητα όχι μεγαλύτερη των 30-35 κυβ. μέτρων. Ο κορεσμένος ατμός που οδηγείται στους θαλάμους έχει συνήθως μικρή πίεση 0,5 – 2 ατμόσφαιρες.
Τεχνική άτμισης: Επειδή με την άτμιση η ξυλεία γίνεται πλαστική, πρέπει να τοποθετείται στο θάλαμο με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη στραβώνει. Γι’ αυτό στοιβάζεται τις περισσότερες φορές χωρίς ενδιάμεσα πηχάκια στοίβαξης.
Η θερμοκρασία κατά την άτμιση πρέπει να κυμαίνεται από 80-110⁰ C, ανάλογα με το ξύλο και τον χρωματισμό που επιδιώκουμε. Για την οξυά, η σχετική υγρασία στο θάλαμο πρέπει να είναι 100% και ο κορεσμένος ατμός να έχει πίεση 0,10-2,0 ατμόσφαιρες. Η θερμοκρασία και η πίεση στο θάλαμο παρακολουθείται με θερμόμετρα και μανόμετρα. Απαγορεύεται η κυκλοφορία του αέρα στο θάλαμο, γι’ αυτό τα ατμιστήρια δεν έχουν ανεμιστήρες.
Η διάρκεια άτμισης υπολογίζεται σε 18 ώρες κατά εκατοστό πάχους του ξύλου: Πρακτικά η διάρκεια καταλαβαίνεται από το χρώμα των υγρών της συμπύκνωσης. Στην αρχή τα υγρά είναι καθαρά και αργότερα γίνονται σκούρα λόγω των οργανικών ουσιών που περιέχουν και στο τέλος πάλι καθαρίζουν. Στο σημείο αυτό θεωρείται ότι η άτμιση έχει τελειώσει. Για πάχη 6-8 εκ. η διάρκεια της άτμισης είναι πιο μικρή, περίπου 48-70 ώρες.
Βασικός κανόνας της άτμισης είναι ότι το ξύλο πρέπει να ατμίζεται σε νωπή κατάσταση. Μετά την άτμιση η ξυλεία δεν πρέπει να εκτίθεται απότομα στο περιβάλλον, αλλά ύστερα από βαθμιαία ψύξη. Γιαυτό αφήνεται για λίγες ώρες μισάνοιχτη η πόρτα του ατμιστηρίου. Στη συνέχεια στοιβάζεται με διαχωριστικά πηχάκια για να γίνει φυσική ξήρανση.
