(πρωϊ πρωϊ - τυχαία το πάτησα, αλλά ας μείνει, τι καφές - τι μπύρα)
Η ελιά είναι όντως εντυπωσιακή αλλά όσο τη δουλεύω τόσο λιγότερο μου αρέσει. Ίσως είναι τα συγκεκριμένα κομμάτια. Η ταστιέρα είχε πιο"διακριτικά" νερά όπως βλέπετε αλλά πήρα κι άλλο ένα με έντονα νερά για τον καβαλάρη.
@ criscook δεν έχω ιδέα πόσο καιρό ήταν κομμένο, από τον Σοφιανό τα πήρα όλα.
@ songless - έσπασε ακριβώς στα νερά, χώρισε σαν πράσο. Δεν έχει νόημα να πάρω άλλο κομμάτι, τον έκανα εν τω μεταξύ τον καβαλάρη, χτες έβαλα και το κόκκαλο και είναι τελειωμένος. Αλλά δεν μου άρεσε γενικά, εκτός του ότι μου φαίνεται πολύ μαλακό το ξύλο (στομώνει το γυαλόχαρτο αμέσως), έχει κι άλλα θέματα, π.χ. κολλώντας χτες το κόκκαλο είχα θέμα με την κόλλα. ΔΕΝ κολλούσε ούτε με κυανακρυλική ούτε με PVA. Βρήκα μια κυανακρυλική ξεχασμένη σ' ένα συρτάρι σε συσκευασία δοχείου (όχι σωληνάριο) που δεν κλείνει καλά το καπάκι κι έχει γίνει κάπως σαν τζελ, μ' αυτήν κόλλησε τελικά αλλά μάλλον τυχαίο ήταν. Ούτε αυτό το περίμενα.
Τέλος πάντων με τα πολλά έγινε και ο δεύτερος καβαλάρης, από ήχο έχω την αίσθηση ότι είναι μεν πολύ κοντά στον εβένινο, αλλά υπολείπεται - έστω ελάχιστα. Τώρα δεν παίζω άλλο με τους καβαλάρηδες, φτάνει, θα την διαλύσω να βάλω κορδόνια κτλ. και θα διαλέξω καβαλάρη μετά τα βερνίκια - ούτως ή άλλως αφού δεν είναι κολλητός όποιον θέλεις βάζεις.