αφού λοιπόν μπήκαν όλα (βέργα, ταστιέρα, τάστα) και πέρασαν μερικές μέρες είπα να δω τι γίνεται με τα τασταρίσματα. Το μπράτσο με τη βέργα δεν φαινόταν να έχει πάρει χαμπάρι τίποτα (ίσιο) αλλά υπήρχαν ακόμα τασταρίσματα. Αρχικά υπέθεσα ότι πάλι οφείλονταν στο relief και χαλάρωνα σταδιακά τη βέργα να κάνει λίγο κοιλίτσα το μπράτσο. Αλλά τα τασταρίσματα εκεί.
Σε κάποια φάση σκέφτηκα να σφίξω αντί να χαλαρώνω, και ως εκ θαύματος ήρθαν όλα στη θέση τους.
... άβυσσος η ψυχή της κιθάρας, αλλά εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος - η εναλλακτική ήταν να κολλήσω το μπράτσο και να κάνω σταθερό καβαλάρη και θα πήγαινε περίπατο το project.
......
Με την βίδα στο τακούνι και κολυμπητό καβαλάρη είναι σαν να έχεις τρεις κιθάρες. Ο ήχος αλλάζει με αξιοσημείωτο τρόπο ανάλογα με τις επιλογές που θα κάνεις στον καβαλάρη, στις οποίες πλέον εύκολα μπορεί να προσαρμοστεί το μπράτσο λόγω της δυνατότητας αλλαγής της κλίσης σε δευτερόλεπτα.
Δεν έκανα τριάντα καβαλάρηδες αυτή τη φορά (δεν χρειαζόταν, έχω περίσσια από προηγούμενες κατασκευές
) αλλά δοκίμασα ξύλινους ολόσωμους ή με "ποδαράκια", χαμηλούς η ψηλούς, σε αξιοσημείωτο εύρος (11-18mm από τις κατασκευές των lapsteel, resonator και f holes), με κόκκαλο ή χωρίς, μεταλλικούς από σίδερο, μπρούτζο και αλουμίνιο, ρυθμιζόμενου ύψους κτλ. κτλ. Απ΄όλους μου άρεσε περισσότερο ένας εβένινος σχετικά χαμηλός ~12mm με φυτευτό/ κολλητό κόκκαλο.
Θα επιχειρήσω να τον αναπαράγω από ελιά για να έχω και ασθητικό ταίριασμα αλλά έχω αμφιβολίες για το ξύλο αυτό, ίσως το συγκεκριμένο κομμάτι που έχω είναι ακατάλληλο. Πολύ μαλακό μου φαίνεται στην επεξεργασία, άσε που ένα κομμάτι που μου έπεσε έσπασε στα νερά του, χώρισε σαν παξιμάδι. Έτσι δούλεψα πολύ προσεκτικά τον καβαλάρη μην έχουμε αναγούλες, αλλά και πάλι φοβάμαι ότι αν τυχόν πέσει θα σπάσει. Τέλος πάντων αν δεν μου αρέσει ο ήχος (χωρίς κόκκαλο δεν "μολογάει", να δούμε με το κόκκαλο τι θα έχει να μας πει) θα βάλω τον εβένινο.
