Έχω κατασκευάσει 3-4 μοντέλα από ακουστικές κιθάρες. Μάλιστα δύο φορές έφτιαξα δύο όργανα ταυτόχρονα, από το ίδιο μοντέλο. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι παρόλο που ακολούθησα το ίδιο σχέδιο και την ίδια μέθοδος κατασκευής, τελικά το κάθε όργανο ήταν διαφορετικό (έως πολύ διαφορετικό). Όχι καλύτερο ή χειρότερο. Απλώς διαφορετικό στον ήχο. Πιστεύω ότι ο καθοριστικός παράγων είναι τα ξύλα που κάθε φορά είναι διαφορετικά.
Βέβαια στις σύγχρονες μονάδες παραγωγής των βιομηχανιών οργάνων, κρατάνε κάποια τυποποίηση. Έτσι μπορεί να υπάρχουν διαφορές αλλά νομίζω λίγο ως πολύ όλες οι Μάρτιν D-28 έχουν πάνω κάτω τα ίδια χαρακτηριστικά.
Από εκεί και πέρα μπαίνει ο προσωπικός παράγων για να αποφασίσει κανένας "μου αρέσει" ή "δεν μου αρέσει". Όργανα που άρεσαν σε μένα δεν άρεσαν στους περισσότερους από αυτούς που τα άκουσαν. Και κιθάρα μου που τη θεωρούσα "χειρότερη", έκανε γκραν σουξέ μεταξύ αξιόλογων μουσικών.
Όσον αφορά τα διάφορα μοντέλα, έχουν γενικά χαρακτηριστικά που έχουν να κάνουν με τη σχεδίασή τους. Για παράδειγμα, μια τυπική Dreadnought λόγω μεγάλου όγκου αέρα, βγάζει μεγαλύτερη ηχητική ένταση και περισσότερο μπάσο από μια OM. Γιαυτό την χρησιμοποιούν πολλοί τραγουδοποιοί για συνοδεία. Υπάρχουν όμως και Jumbo της Gibson που είναι ακόμα μεγαλύτερες σε όγκο. Αλλά για ρεμπετοκιθάρα όλοι θα διαλέγαμε ένα μικρό οκταράκι (και μάλιστα παλαιό μοντέλο) με στακάτα μπάσα για τις μπασογραμές.
Έτσι και εγώ νομίζω ότι ανάλογα με τις ανάγκες και ιδιαίτερα για αξιόλογα και ακριβά όργανα θα πρέπει κανείς να τα πιάσει στο χέρι του για να αποφασίσει.
