Στο ηχοχρωμα ναι, στην τονικοτητα ναι!!!...
χαμηλα ταστα= συνηθεια & εξοικειωση να μην τριζει, οι ραγες των δαχτυλων παντα κοντα στα ταστα, ευκολια στο να γλυστρουν τα δαχτυλα απανω στη ταστιερα=μαλακο οργανο
ψηλα ταστα= ευκολα-καθαρα λεγκατα, δυσκολα τριζει, φαλτσαρει ελαφρα επειδη το δαχτυλο ασκει μεγαλυτερη δυναμη δυναμη στη χορδη... "κολλανε" τα δαχτυλα στα γρηγορα περασματα=σκληρο οργανο
Για τον ηχο:
η επιφανεια τους, πρεπει να ειναι οσο το δυνατον πιο "πομπε", για να ακουγεται η νοτα οσο γινεται καλυτερα με τους αρμονικους της γιατι ετσι εχει σημειακη εδραση.
αντιθετα, οταν τα ταστα εχουν επιφανεια "πλακε" τοτε η συχνοτητα (νοτα) ακουγεται θαμπη, μουντη, ασαφης, και "χανονται" αρκετοι αρμονικοι της συχνοτητας με αποτελεσμα να αλλαζει εστω και λιγο η χροια (δεν ξερω πως αλλιως να το περιγραψω)
οποτε το συμπερασμα μου ειναι οτι και τα ταστα παιζουν και αυτα το δικο τους ηχητικο ρολο στο οργανο που εχουμε φτιαξει (κατα την γνωμη μου παντα!)
για το μαλακα-σκληρα δεν ξερω...
μια φορα που εβαλα σκληρα, ορκιστηκα σε ολους τους θεους να μην ξαναβαλω...
